TT Assen 1960

De TT van Assen werd overschaduwd door de dood van Peter Ferbrache in de 350cc-race. Tijdens de trainingen brak Tom Phillis een sleutelbeen. Ook zijn Honda-teamgenoot Naomi Taniguchi raakte geblesseerd. Ze werden vervangen door Jim Redman en Jan Huberts. Opmerkelijk waren de drie tweede plaatsen voor Gary Hocking in de 125cc-klasse, de 250cc-klasse en de 350cc-klasse.

John Surtees leidde de 500cc-race vier ronden lang, maar toen kwam hij hard ten val en nam teamgenoot Remo Venturi de leiding over. Hij won met een halve minuut voorsprong op Bob Brown, die op zijn beurt Emilio Mendogni nipt voor bleef.

|}

MV Agusta maakte ook de dienst uit in de 350cc-klasse. John Surtees en Gary Hocking finishten 25 seconden na elkaar, maar derde man Bob Anderson had ruim twee minuten achterstand. Tijdens deze race viel Peter Ferbrache. Hij overleed drie dagen later aan zijn verwondingen.

In de 250cc-race waren de MV Agusta-rijders de enigen die binnen een minuut finishten: Carlo Ubbiali voor Gary Hocking en Luigi Taveri. Door de blessures van Tom Phillis en Naomi Taniguchi kregen Jan Huberts en Jim Redman de kans om met de viercilinder-Honda RC 161 te starten, maar ze scoorden geen punten. In deze race debuteerde de Aermacchi Ala d'Oro 250 met Alberto Pagani aan het stuur. Mike Hailwood verscheen zeer waarschijnlijk^[3] met een Mondial 250 Bialbero aan de start, in plaats van de speciaal voor hem gebouwde Ducati 250 Desmo.

Carlo Ubbiali en Gary Hocking reden hun MV Agusta 125 Bialbero's naar de eerste twee plaatsen. Ze finishten binnen drie seconden, maar ruim twintig seconden voor Alberto Gandossi op de MZ RE 125. Jim Redman verving de geblesseerde Naomi Taniguchi en reed de Honda RC 143 naar de vierde plaats.

Omdat er in de zijspanklasse slechts drie resultaten telden, konden Helmut Fath en Alfred Wohlgemuth door te winnen de wereldtitel al in Assen grijpen. Het grootse deel van de race reden Florian Camathias en Roland Föll echter aan de leiding, achtervolgd door Fath/Wohlgemuth en Pip Harris/Ray Campbell. Toen Camathias in de laatste ronde stilviel was Harris echter al voor Fath gekomen. Harris/Campbell wonnen hun eerste WK-race en konden theoretisch ook nog aanspraak maken op de titel.

Florian Camathias had onenigheid gekregen met bakkenist Hilmar Cecco, die tegen de zin van Camathias met solomotoren wilde blijven racen. Camathias bleef maar zoeken naar een vervanger, die hij voor de Franse Grand Prix vond in de ervaren John Chisnell, waarmee hij derde werd. Tijdens de TT van Man ging Chisnell echter terug naar zijn vaste rijder Bill Beevers, waarna Camathias een beroep deed op Robert Fiston (ze werden vijfde). In Assen volgde bakkenist nummer drie: Roland Föll, die al ervaring had opgedaan bij Edgar Strub. Nu werd er bijna gewonnen, maar de BMW stopte er in de laatste ronde mee.