Lotte Kopecky

In het baanwielrennen behaalde Kopecky al van bij de jeugd goede resultaten. Zo behaalde ze bij de nieuwelingen en junioren verschillende Belgische titels. In 2012 reed ze haar eerste internationale kampioenschap. Tijdens het Europees kampioenschap van dat jaar nam ze deel aan het omnium en de puntenkoers, ze eindigde er als respectievelijk achtste en zestiende. Een jaar later behaalde ze op datzelfde EK samen met Kaat Van Der Meulen, Jesse Vandenbulcke en Saartje Vandenbroucke een bronzen medaille in de ploegenachtervolging. Een dag later won Kopecky het onderdeel puntenkoers, voor landgenote Kaat Van Der Meulen en Bianca Lust uit Nederland.

Bij de beloften behaalde Kopecky op het EK 2014 een derde plek in de achtervolging. In 2016 behaalde ze twee Europese titels, in het omnium en de puntenkoers. In de individuele en ploegenachtervolging behaalde ze dat jaar telkens een vierde plek.

Naar aanloop van de Olympische Zomerspelen 2016 trad Kopecky toe tot de nationale selectie in de ploegenachtervolging. België wist zich uiteindelijk niet te kwalificeren voor de ploegenachtervolging. Wel was Kopecky reserve voor Jolien D'Hoore in het omnium.

In 2014 debuteerde ze bij de elite. Nadat ze al enkele nationale titels behaalde brak Kopecky in 2016 ook internationaal door. Op het Europees kampioenschap baanwielrennen 2016 behaalde ze twee medailles. In het omnium werd ze derde achter de Britse Katie Archibald en Kirsten Wild uit Nederland. Samen met Jolien D'Hoore kroonde ze zich een dag later tot Europees kampioen in de koppelkoers. In februari 2017 won Kopecky voor het eerst een wereldbeker, in Cali won ze het omnium.^[2] Dankzij deze zege won ze ook het eindklassement in het omnium.

Amper een week na de Tour de France Femmes verdedigde Kopecky in augustus 2023 met succes haar wereldtitel op de afvalling in het Schotse Glasgow. Een dag later pakte ze ook goud op de puntenkoers, haar lievelingsnummer. Als topfavoriete wist ze die race van begin tot einde te domineren.^[3] In het omnium behaalde Kopecky een bronzen medaille.

Kopecky werd in 2012 Belgisch kampioene tijdrijden bij de junioren en tweede in de wegrit. In Valkenburg, in Nederlands Limburg, werd ze 11e in de tijdrit en 49e in de wegrit tijdens het Wereldkampioenschap op de weg bij de junioren. Een jaar later werd ze 26e in de tijdrit en 29e in de wegrit op het WK op de weg in het Italiaanse Florence. In dat jaar werd ze zevende en negende in de tijd- en wegrit tijdens het Europees kampioenschap in het Tsjechische Olomouc en won ze zilver tijdens het Belgisch kampioenschap tijdrijden voor dames junioren. In 2014 won ze wederom zilver, deze keer in de wegrit bij de elite. In 2015 herhaalde ze deze prestatie en werd zesde in het BK tijdrijden. Tijdens het Europees kampioenschap in het Estse Tartu werd ze 11e in de tijdrit en 22e in de wegrit bij de beloften onder 23 jaar.

Kopecky kwam uit voor België in de weg- en tijdrit op de Olympische Zomerspelen in Rio de Janeiro. In de wegrit werd ze 45e en in de tijdrit 21e op ruim drie minuten van winnares Kristin Armstrong. In mei van dat jaar won ze haar eerste profkoers op de weg, de Trofee Maarten Wynants. In september won ze het jongerenklassement van de Lotto Belgium Tour. In 2017 won ze het BK tijdrijden voor beloften en won ze zilver in het BK op de weg voor elite. In de voorjaarsklassiekers behaalde ze de top vijf in de Omloop van het Hageland, Dwars door de Westhoek en de Ronde van Vlaanderen. In 2018 won ze de eerste etappe en het jongerenklassement van de Lotto Belgium Tour. In 2020 versloeg ze Jolien D'hoore in een prangende sprint en werd ze voor de eerste maal Belgisch kampioene op de weg. Dit herhaalde ze in 2021. Op 5 maart 2022 won Kopecky de Strade Bianche in Toscane na een spannende tweestrijd met Annemiek van Vleuten in de laatste kilometer.^[4] Op 3 april 2022 won ze de Ronde Van Vlaanderen door alweer Van Vleuten te verslaan, deze keer in een sprint.^[5] Op 2 april 2023 wint zij wederom de Ronde van Vlaanderen⁣, maar komt zij solo over de meet.

De tweede Tour de France Femmes in 2023 was een groot succes voor Kopecky. Op 23 juli won ze de eerste rit en daarbij ook de gele trui die ze niet meer afgaf tot de zevende rit. Ze sloot op 30 juli de ronde af met winst in de groene puntentrui. Daarnaast eindigde ze nog verrassend als tweede in het algemeen klassement van de gele trui achter haar ploegmaat Demi Vollering, dankzij een ijzersterke prestatie in de afsluitende tijdrit. Het kwam neer tot op honderdsten en duizendsten van een seconde van nummer drie Katarzyna Niewiadoma.^[6]

Op 13 augustus 2023 op het wereldkampioenschap in Glasgow werd Kopecky wereldkampioene. Ze kwam solo over de eindmeet. Achter haar sprintten de Nederlandse Demi Vollering en Deense Cecilie Uttrup Ludwig voor respectievelijk zilver en brons. Een jaar later in Zürich op 28 september 2024 won ze alweer het wereldkampioenschap, deze keer in een sprint.

Totaal: 53 zeges (waarvan 50 individuele UCI-zeges)

2014: 2   Belgisch kampioenschap op de weg, Elite

2015: 2   Belgisch kampioenschap op de weg, Elite

2016: 2   Belgisch kampioenschap op de weg, Elite

2016: 2   Belgisch kampioenschap tijdrijden, Elite

2017:   Belgisch kampioene, tijdrijden, Beloften

2017: 2   Belgisch kampioenschap op de weg, Elite

2018: 2   Belgisch kampioenschap tijdrijden, Elite

2019:   Belgisch kampioene, tijdrijden, Elite

2020:   Belgisch kampioene, tijdrijden, Elite

2020:   Belgisch kampioene, wegrit, Elite

2021:   Belgisch kampioene, tijdrijden, Elite

2021:   Belgisch kampioene, wegrit, Elite

2022:   Belgisch kampioene, tijdrijden, Elite

2023:   Belgisch kampioene, tijdrijden, Elite

2023:   Belgisch kampioene, wegrit, Elite

2024:   Belgisch kampioene, tijdrijden, Elite

2024:   Belgisch kampioene, wegrit, Elite

In 2020 maakte Kopecky ook een uitstap naar het veld, meer als voorbereiding op het wegseizoen. Op het Belgisch kampioenschap in Meulebeke pakte ze verrassend zilver, na de ongenaakbare Sanne Cant. Volgende crossen reed ze mee: - voor de Superprestige: Ruddervoorde (24/10) 38ste, Zolder (26/12) 16ste; - voor de Wereldbeker: Dendermonde (27/12) 18ste, Hulst (03/01) 16ste; - Trofee BPost Bank: Koppenbergcross (31/10) 11de, Antwerpen (12/12) 28ste; - losse cross: GP de Eecklonaar (13/02) 12de.

• Flandrienne van het jaar: 2020, 2021, 2022, 2023^[7], 2024^[8]
• Kristallen Fiets: 2020, 2021, 2022^[9], 2023^[10], 2024^[11][12]
• Sportvrouw van het jaar: 2023^[13]
• Vlaams Sportjuweel: 2023^[14]
• Nationale trofee voor sportverdienste: 2024^[15]

• 2012 –   Topsport Vlaanderen-Ridley 2012
• 2012 –   VZW Ladies Sprint
• 2014 –   Topsport Vlaanderen-Pro-Duo
• 2015 –   Topsport Vlaanderen-Pro-Duo
• 2016 –   Lotto Soudal Ladies
• 2017 –   Lotto Soudal Ladies
• 2018 –   Lotto Soudal Ladies
• 2019 –   Lotto Soudal Ladies
• 2020 –   Lotto Soudal Ladies
• 2021 –   Liv Racing
• 2022 –   Team SD Worx
• 2023 –   Team SD Worx
• 2024 –   Team SD Worx

Kopecky heeft Tsjechische wortels^[16], haar overgrootvader verhuisde naar Vlaanderen.

Ze is geboren in Rumst, en is opgegroeid in Schelle en Niel. Als kind heeft ze geturnd, gebasketbald, paardgereden, getennist, geskied en zes jaar gevoetbald bij FC Schelle in de spits.

Kopecky woonde met haar partner en coach Kieran De Fauw (zoon van voormalig pistebondscoach Marc de Fauw) in Assenede, tot de relatie (zakelijk en persoonlijk) in 2022 stukliep.^[16][17]

In maart 2023 overleed haar broer Seppe Kopecky, die haar had aangemoedigd te gaan fietsen.^[17]

• Tijdens het Belgisch kampioenschap tijdrijden van 2020 werden 6 pups bij een dierenasiel gebracht. De pups werden, naar de winnaars, Wout, Victor, Frederik, Julie, Sara en Lotte genoemd.^[16]
• Kopecky is haar eigen trainer, haar eigen mental coach en haar eigen diëtist.^[18]