Joseph Mostert

In 1936 maakte hij op 24-jarige leeftijd zijn olympisch debuut op de Olympische Spelen van 1936 in Berlijn. Met een tijd van 3.56,6 werd hij vierde in de series en miste hij nipt de finale. Ook zijn landgenoot René Geeraert, die eveneens op de 1500 m uitkwam, overleefde deze ronde niet. Nadien betreurde hij na het kloppen van enkele finalisten tijdens meetings dit missen van de finale.

Zijn eerste succes boekte Mostert in 1937 door de nationale titel te veroveren op de 1500 m. Er zouden nog drie titels volgen op deze afstand en een op de 800 m. Op 26 september 1937 werd hij door Frans kampioen Robert Groix uitgenodigd om het wereldrecord op de 3/4 mijl te breken. Mostert was sneller dan de Fransman en pakte het wereldrecord in een tijd van 3.00,40. Daarmee was hij de eerst Belg die een wereldrecord atletiek op zijn naam kon schrijven. Voor zijn prestaties kreeg hij dat jaar de Nationale trofee voor sportverdienste uitgereikt.

Een jaar later was Mostert wederom succesvol door bij de Europese kampioenschappen in Parijs een zilveren medaille te behalen op de 1500 m. Met een tijd van 3.54,50 finishte hij achter de Brit Sydney Wooderson (goud; 3.53,6) en voor de Italiaan Luigi Beccali (brons; 3.55,2). Hiermee was hij de eerste Belg die een medaille behaalde op een Europees kampioenschap atletiek.

Door de wereldoorlog miste hij twee kansen op de Olympische Spelen. Na de oorlog waagde hij zonder succes zijn kans op de 5000 m.

In zijn actieve tijd was Mostert aangesloten bij Union St-Gillis.

Outdoor

• 1938: 1   BK AC – 1.57,0

• 1936: 4e series OS - 3.56,6
• 1937: 1   BK AC – 4.07,8
• 1938: 2   EK - 3.54,5
• 1939: 1   BK AC – 4.00,4
• 1941: 1   BK AC – 4.05,0
• 1942: 1   BK AC – 4.02,4

• 1937: Nationale Trofee voor Sportverdienste