Haruki Murakami

Hij werd geboren in Kioto en groeide op in Kobe. Zijn vader was de zoon van een boeddhistische priester. Zijn moeder was de dochter van een koopman uit Osaka. Beiden gaven les in Japanse literatuur. Murakami was echter altijd meer geïnteresseerd in de Amerikaanse literatuur, waardoor hij zich een westerse schrijfstijl eigen maakte, waarmee hij zich onderscheidde van zijn Japanse tijdgenoten.

Murakami kreeg een opleiding toneel aan de Waseda-universiteit in Tokio. Daar ontmoette hij zijn latere vrouw Yoko. Zijn eerste baan was in een platenzaak. Na zijn studie opende hij in Tokio samen met zijn vrouw een jazzbar, "Peter Cat" (1974-1981).^[1][2] Deze zaak leidde hij van 1974 tot 1982. Dit verklaart waarom veel van zijn boeken en met name Dans, dans, dans een muzikaal thema hebben. Dans, dans, dans is genoemd naar het lied van The Beach Boys Dance, Dance, Dance, en het boek Norwegian Wood is genoemd naar het lied van The Beatles.

Murakami schreef geen fictie tot na zijn dertigste. In 1987 kwam zijn echte doorbraak met de publicatie van Norwegian Wood, een nostalgisch verhaal over verlies en het seksueel opgroeien van een tiener die terugkijkt op zijn studentenleven en verliefd wordt op twee vrouwen tegelijkertijd. Van dit boek werden miljoenen exemplaren gekocht door Japanse jongeren, waarmee hij een nationale beroemdheid werd. In 1986 verliet hij Japan en reisde door Europa, waarna hij zich vestigde in de Verenigde Staten. Hij gaf les aan de universiteit van Princeton (New Jersey). In deze periode schreef hij Dans, dans, dans, De opwindvogelkronieken en Ten zuiden van de grens.

Tussen het schrijven doet Murakami veel aan hardlopen. Hij liep verschillende marathons en volbracht ook enkele triatlons.

• 1979 - Luister naar de wind (vertaling: Jacques Westerhoven, 2015)

風の歌を聴け (Kaze no uta o kike)

• 1980 - Flipperen in 1973 (vertaling: Jacques Westerhoven, 2015)

1973 年のピンボール (1973-nen no pinbōru)

• 1982 - De jacht op het verloren schaap (vertaling: Jacques Westerhoven, 2007)

羊をめぐる冒険 (Hitsuji o meguru bōken)

• 1985 - Hard-Boiled Wonderland en het einde van de wereld (vertaling: M. de Winter, Marion op den Camp)

世界の終わりとハードボイルド・ワンダーランド (Sekai no owari to hâdoboirudo wandārando)

• 1987 - Norwegian Wood (vertaling: Elbrich Fennema)

ノルウェイの森 (Noruuei no mori)

Ook als luisterboek (2008), voorgelezen door Cees van Ede. Het boek werd in 2010 verfilmd door Trần Anh Hùng.

• 1988 - Dans, dans, dans (vertaling: Luk Van Haute, 2008)

ダンス・ダンス・ダンス (Dansu dansu dansu)

• 1992 - Ten zuiden van de grens (vertaling: Elbrich Fennema)

国境の南、太陽の西 (Kokkyō no minami, taiyō no nishi)

• 1993 - De olifant verdwijnt

中国行きのスロウ・ボート (Chūgoku-yuki no surou bōto)

een bundel korte verhalen, waarin opgenomen "Barn Burning", dat in 2018 werd verfilmd als Burning door Lee Chang-dong.

• 1994 - De opwindvogelkronieken

ねじまき鳥クロニクル (Nejimaki-dori kuronikuru)

• 1997 - Underground

アンダーグラウンド (Andaguraundo)

• 1998 - Spoetnikliefde (vertaling: Elbrich Fennema, 2004)

スプートニクの恋人 (Spūtoniku no koibito)

• 2000 - Na de aardbeving (vertaling: Jacques Westerhoven)

神の子どもたちはみな踊る (Kami no kodomo-tachi wa mina odoru)

Ook als luisterboek, voorgelezen door Cees van Ede.

• 2002 - Kafka op het strand (vertaling: Jacques Westerhoven, 2006)

海辺のカフカ (Umibe no Kafuka)

• 2004 - After Dark (vertaling: Jacques Westerhoven, 2006)

アフターダーク (Afutādāku)

• 2005 - Blinde wilg, slapende vrouw (vertaling: Elbrich Fennema, 2009)

めくらやなぎと、眠る女 (Mekurayanagi to, nemuru onna)

• 2007 - Waarover ik praat als ik over hardlopen praat (vertaling: Luk Van Haute, 2009)

走ることについて語るときに僕の語ること

• 2009 - 1Q84 (vertaling: Jacques Westerhoven, 2010 (boek 1 & 2), 2011 (boek 3)

1q84 (ichi-kew-hachi-yon)

• 2011 - Slaap (vertaling: Elbrich Fennema, 2011)

Met illustraties van Kat Menschik. Het verhaal maakte deel uit van de bundel De olifant verdwijnt uit 1993.

• 2013 - De kleurloze Tsukuru Tazaki en zijn pelgrimsjaren (vertaling: Jacques Westerhoven, 2014)
• 2015 - Romanschrijver van beroep (vertaling: Luk Van Haute, 2019)

職業としての小説家 (Shokugyō to shite no shōsetsuka)

• 2016 - Mannen zonder vrouw (vertaling: Jacques Westerhoven)

女のいない男たち (Onna no inai otokotachi)

• 2017 - De moord op Commendatore - Deel 1: Een idea verschijnt (vertaling: Elbrich Fennema & Luk Van Haute, 2017)
• 2018 - De moord op Commendatore - Deel 2: Metaforen verschuiven (vertaling: Elbrich Fennema & Luk Van Haute, 2017)

騎士団長殺し (Kishidancho Goroshi)

• 2020 - Eerste persoon enkelvoud (vertaling: Elbrich Fennema, 2021)

一人称単数 (Ichininshō Tansū)

• 2024 - De stad en zijn onvaste muren (vertaling: Elbrich Fennema, 2024)

街とその不確かな壁 (Machi to sono futashikana kabe)

• Officiële website Haruki Murakami
• Nederlandse Murakami-fansite

• Interview met Laura Miller in Salon, december 1997
• Interview met Sinda Gregory, Toshifumi Miyawaki en Larry McCaffer, Centrum voor Boek Cultuur
• Interview met Roland Kelts, Metropolis Magazine
• Interview met Matt Thompson in The Guardian, 26 mei 2001
• Interview met Velisarios Kattoulas, Time Asia, 25 november 2002
• Een interview met Roland Kelts, The Japan Times: 1 december 2002
• Een interview met Richard Williams in The Guardian, 17 mei 2003