Wikipedia

31e Grammy Awards

De 31e uitreiking van de jaarlijkse Grammy Awards vond plaats op 22 februari 1989 in het Shrine Auditorium in Los Angeles. De uitreiking werd gepresenteerd door acteur Billy Crystal en uitgezonden door CBS.

31e Grammy Awards (1989)
Grammy Awards
Datum 22 februari 1989
Locatie Shrine Auditorium, Los Angeles
Host Billy Crystal
Netwerk CBS
Vorige Grammy Awards 1988
Volgende Grammy Awards 1990
Portaal  Portaalicoon   Muziek

De uitreiking van 1989 is de boeken in gegaan niet zozeer vanwege de grote winnaars, maar vanwege de ophef rond twee nieuwe categorieën: beste hard rock/metal en beste rap. De eerste winnaar in de Best Hard Rock/Metal Performance was niet de gedoodverfde kandidaat Metallica voor het album ...And Justice For All, maar Jethro Tull met Crest of a Knave. Hoewel dat album veel steviger was dan de vroegere platen van Jethro Tull, was het voor veel critici een vreemde eend in de bijt van de rij genomineerden voor deze Grammy (naast Jethro Tull waren dat Metallica, Iggy Pop, Jane's Addiction en AC/DC). Vooral ...And Justice for All werd vooraf getipt voor de overwinning. Toen Alice Cooper en Lita Ford de envelop met de winnaar openden en Jethro Tull voorlazen, was er dan ook wat boe-geroep te horen vanuit de zaal[1].

De organisatie van de Grammy's, NARAS, zat achteraf nogal in z'n maag met deze overwinning en besloot om de genres hard rock en metal voortaan te splitsen in aparte categorieën. Metallica nam daarbij meteen revanche door in 1990, 1991 en 1992 drie jaar achter elkaar de Grammy voor Best Metal Performance te winnen. Bij het winnen in 1992, voor het album Metallica, riep drummer Lars Ulrich uit: "Thanks to Jethro Tull for not putting out a new album this year"[2], waarbij hij verwees naar een uitspraak van Paul Simon toen die in 1976 Stevie Wonder bedankte voor het niet uitbrengen van een nieuw album (nadat Wonder de twee jaren daarvoor de Grammy voor beste album had gewonnen).

Een andere rel deed zich voor bij de uitreiking van de allereerste Grammy voor een rap-plaat, voor Best Rap Performance. Drie van de vijf genomineerden (LL Cool J, Salt 'n Pepa en DJ Jazzy Jeff & The Fresh Prince) lieten verstek gaan omdat zij het er niet mee eens waren dat deze Grammy niet te zien zou zijn tijdens de tv-uitzending (traditiegetrouw is maar een klein deel van de winnaars te zien tijdens de tv-show, de rest wordt tijdens de zogenoemde 'Pre-Telecast Ceremony' uitgereikt, vóór de start van de tv-uitzending). Winnaars DJ Jazzy Jeff & The Fresh Prince weigerden om die reden om een prijs uit te reiken, terwijl Will Smith (alias The Fresh Prince) ook zijn prijs niet in ontvangst wilde nemen. De Grammy werd daarom overhandigd aan DJ Jazzy Jeff.[3]

De uitreiking van de andere categorieën verliep vlekkeloos. Jazz-zanger Bobby McFerrin won de meeste prijzen, vier, onder meer voor zijn hit Don't Worry, Be Happy. Tracy Chapman, die in 1988 was doorgebroken met haar hit Fast Car, volgde met drie prijzen, onder meer voor beste nieuwe artiest.

Dirigent Robert Shaw en zijn producer Robert Woods wonnen eveneens elk drie Grammy's, voornamelijk voor het album Verdi: Requiem & Operatic Choruses, dat onder meer tot beste klassieke album van het jaar werd uitgeroepen.

Twee Grammy's waren er voor U2, countryzangeres K.T. Oslin, Anita Baker, jazz-trio Take 6, dirigent Georg Solti (zijn 26e en 27e in totaal) en komiek Robin Williams.

Roy Orbison won anderhalf jaar na zijn dood een postume Grammy voor Crying, een duet met k.d. lang, en blueszanger Willie Dixon won op zijn 73e zijn eerste Grammy in de blues-categorie.

Eén categorie kende een klein Nederlands tintje. Componist John Adams won een Grammy voor beste nieuwe compositie voor zijn opera Nixon in China. De onderscheiden uitvoering werd gedirigeerd door Edo de Waart, maar de Grammy ging alleen naar Adams.

Winnaars

bewerken

Algemeen

bewerken

Pop

bewerken

Country

bewerken
  • Best Country Vocal Performance (zangeres)
    • "Hold Me" - K.T. Oslin
  • Best Country Vocal Performance (zanger)
    • "Old 8x10" - Randy Travis
  • Best Country Vocal Performance (duo/groep)
  • Best Country Vocal Collaboration (Beste country duet)
  • Best Country Instrumental Performance
    • "Sugarfoot Rag" - Asleep at the Wheel
  • Best Country Song
    • K.T. Oslin (componist) voor Hold Me (uitvoerende: K.T. Oslin)
  • Best Bluegrass Recording

R&B

bewerken
  • Best R&B Vocal Performance (zangeres)
  • Best R&B Vocal Performance (zanger)
  • Best R&B Performance (duo/groep)
  • Best R&B Instrumental Performance
  • Best R&B Song
    • Anita Baker, Randy Holland & Skip Scarborough (componisten) voor Giving You The Best That I Go, uitvoerende: Anita Baker

Rap

bewerken

Rock

bewerken
  • Best Rock Vocal Performance (zangeres)
  • Best Rock Vocal Performance (zanger)
  • Best Rock Vocal Performance (duo/groep)
    • "Desire" - U2
  • Best Rock Instrumental Performance
  • Best Hard Rock/Metal Performance

Blues

bewerken
  • Best Traditional Blues Recording (Traditionele blues)
  • Best Contemporary Blues Recording (Eigentijdse blues)

Folk/Traditioneel

bewerken
  • Best Traditional Folk Recording (Traditionele folk)
    • "Folkways - A Vision Shared: A Tribute to Woody Guthrie and Leadbelly" - Don DeVito, Harold Leventhal, Joe McEwen & Ralph Rinzler (producers)
  • Best Contemporary Folk Recording (Eigentijdse folk)

Polka

bewerken
  • Best Polka Recording
    • "Born to Polka" - Jimmy Sturr

Latin

bewerken
  • Beste latin pop-optreden
  • Best Tropical Latin Performance
    • "Antecedente" - Ruben Blades
  • Best Mexican-American Performance

Reggae

bewerken
  • Best Reggae Recording

Gospel

bewerken
  • Best Gospel Performance (zangeres)
  • Best Gospel Performance (zanger)
    • "Christmas" - Larnelle Harris
  • Best Gospel Performance (duo/groep/koor)
    • "Live at Carnegie Hall" - The Winans
  • Best Soul Gospel Performance (zangeres)
  • Best Soul Gospel Performance (zanger)
    • "Abundant Life" - BeBe Winans
  • Best Soul Gospel Performance (duo/groep/koor)
    • "Take 6" - Take 6

Jazz

bewerken
  • Best Jazz Vocal Performance (zangeres)
  • Best Jazz Vocal Performance (zanger)
  • Best Jazz Vocal Performance (duo/groep)
    • "Spread Love" - Take 6
  • Best Jazz Instrumental Recording (solist)
  • Best Jazz Instrumental Recording (groep)
  • Best Jazz Instrumental Recording (big band)
    • "Bud & Bird" - Gil Evans & The Monday Night Orchestra
  • Best Jazz Fusion Performance

New Age

bewerken
  • Best New Age Recording
    • "Folksongs for a Nuclear Village" - Shadowfax

Klassieke muziek

bewerken

Vetgedrukte namen ontvingen een Grammy. Overige uitvoerenden, zoals orkesten, solisten e.d., die niet in aanmerking kwamen voor een Grammy, staan in kleine letters vermeld.

  • Best Orchestral Recording
    • "Rorem: String Symphony; Sunday Morning; Eagles" - Louis Lane & Robert Shaw (dirigenten); Robert Woods (producer)
    • Atlanta Symphony Orchestra, orkest
  • Best Classical Vocal Soloist Performance (zanger/zangeres)
    • "In Concert" - Luciano Pavarotti
    • Symphony Orchestra of Amelia Romangna o.l.v. Emerson Buckley
  • Best Opera Recording
  • Best Choral Performance (koor)
    • "Verdi: Requiem & Operatic Choruses" - Robert Shaw (dirigent)
    • Atlanta Symphony Orchestra & Chorus, koor & orkest
  • Best Classical Performance (instrumentale solist met orkestbegeleiding)
  • Best Classical Performance (instrumentale solist zonder orkestbegeleiding)
  • Best Chamber Music Performance (kamermuziek)
  • Best Contemporary Composition (Beste eigentijdse klassieke compositie)
  • Best Classical Album
    • "Verdi: Requiem & Operatic Choruses" - Robert Shaw (dirigent); Robert Woods (producer)
    • Atlanta Symphony Orchestra & Chorus, koor & orkest

Comedy

bewerken

Composition & Arranging (Compositie & Arrangementen)

bewerken
  • Best Instrumental Composition
  • Best Song Written Specifically for a Motion Picture or Television (Beste song geschreven voor film of tv-programma)
  • Best Album or Original Instrumental Background Score Written for a Motion Picture or Television (Beste muziek voor een film of tv-programma)
  • Best Arrangement on an Instrumental (Beste instrumentale arrangement)
    • Roger Kellaway (arrangeur) voor Memos From Paradise, uitvoerende: Eddie Daniels
  • Best Instrumental Arrangement Accompanying Vocals (Beste instrumentale arrangement met zang)
    • Jonathan Tunick (arrangeur) voor No One is Alone, uitvoerende: Cleo Laine

Kinderrepertoire

bewerken

Musical

bewerken

Hoezen

bewerken
  • Best Album Package
    • Bill Johnson (ontwerper) voor Tired of Runnin' , uitvoerenden: The O'Kanes
  • Best Album Notes (Hoestekst)
    • Anthony DeCurtis (schrijver) voor Crossroads, uitvoerende: Eric Clapton

Production & Engineering (Productie & Techniek)

bewerken
  • Best Engineered Recording, Non Classical (Beste techniek op niet-klassiek album)
    • Tom Lord-Alge (technicus) voor Roll With It, uitvoerende: Steve Winwood
  • Best Engineered Recording, Classical (Beste techniek op klassiek album)
    • Jack Renner (techniek) voor Verdi: Requiem & Operatic Choruses, uitvoerenden: Atlanta Symphony Orchestra o.l.v. Robert Shaw
  • Producer of the Year, Non-Classical
    • Neil Dorfsman
  • Producer of the Year, Classical
    • Robert Woods

Gesproken Woord

bewerken
  • Best Spoken Word or Non-Musical Recording

Historisch

bewerken
  • Best Historical Album
    • Bill Levenson (producer) voor Crossroads, uitvoerende: Eric Clapton

Video

bewerken
  • Best Performance Music Video (Beste video met daarin een optreden van de artiest[en])
    • "Where The Streets Have No Name" - U2 (artiesten); Meiert Avis (video regisseur); Ben Dossett & Michael Hamlyn (video producers)
  • Best Concept Music Viceo (Beste gedramatiseerde videoclip)
    • "I'm Fat" - Weird Al Yankovic (artiest); Jay Levey (video regisseur); Susan Zwerman (video producer)

Verwijzingen

bewerken
  1. ↑ Grammy Awards uitreiking 1989. Gearchiveerd op 28 februari 2023.
  2. ↑ Grammy Awards 1992
  3. ↑ Los Angeles Times, 23 februari 1989
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=31e_Grammy_Awards&oldid=64642755"