Ambang keaslian ialah konsep dalam undang-undang hak cipta yang digunakan untuk menilai sama ada sesuatu karya tertentu boleh berhak cipta.[1][2] Ia digunakan untuk membezakan karya yang cukup asal untuk menjamin perlindungan hak cipta daripada yang tidak. Dalam konteks ini, "keaslian" merujuk kepada "datang dari seseorang sebagai pencetus/pengarang" (sejauh mana ia mencerminkan keperibadian penulis), daripada "tidak pernah terjadi atau wujud sebelum" (yang akan memberi perlindungan kepada sesuatu yang baru, seperti dalam perlindungan paten).[3]

Hak cipta mendapati persamaan antarabangsa dalam Konvensyen Berne yang mewujudkan asas beberapa konsep undang-undang hak cipta antarabangsa, namun ambang untuk menarik hak cipta tidak ditakrifkan.[4][5] Ambang ini bergantung kepada setiap bidang kuasa untuk menentukan. Walaupun kerja yang tidak memenuhi ambang ini tidak layak untuk perlindungan hak cipta, mereka mungkin masih layak untuk dilindungi melalui undang-undang harta intelek lain, seperti tanda niaga atau paten reka bentuk (khususnya dalam kes logo).[6]

Rujukan

sunting
  1. ^ Vaver, David (1997). Intellectual property law: copyright, patents, trade-marks. Irwin Law. m/s. 54–55. ISBN 978-1-55221-007-9. As cited in Perry, Mark; Margoni, Thomas (2010-07-26). "From Music Tracks to Google Maps: Who Owns Computer Generated Works?". SSRN: 9. SSRN 1647584. Cite journal requires |journal= (bantuan)
  2. ^ Vaver, D.: Creating a Fair Intellectual Property System for the 21st Century, p. . F.W. Guest Memorial Lecture: July 19, 2000. Otago Law Review, vol 10(1), 2001. URL retrieved 2011-01-11.
  3. ^ Definitions taken from Webster's new universal unabridged dictionary,
  4. ^ Jeong, Sarah (April 13, 2018). "The monkey selfie lawsuit lives". The Verge. Dicapai pada April 13, 2018.
  5. ^ "Monkey selfie: warring parties reach settlement over court case". The Guardian. 12 September 2017. Dicapai pada 4 November 2017.
  6. ^ Frankel, Susy (October 2005). "The Copyright and Privacy Nexus" (PDF). Victoria University of Wellington Law Review (36): 518. Dicapai pada 9 January 2011.

Bacaan lanjut

sunting

Pautan luar

sunting