ജക്കാർത്തയുടെ ചരിത്രം
ജക്കാർത്ത ഇന്തോനേഷ്യയുടെ തലസ്ഥാനവും ഏറ്റവും വലിയ നഗരവുമാണ്. ജാവയുടെ വടക്കുപടിഞ്ഞാറൻ ഭാഗത്ത് സിലിവംഗ് നദിയുടെ അഴിമുഖത്ത് സ്ഥിതി ചെയ്യുന്ന ഈ പ്രദേശം വളരെക്കാലമായി മനുഷ്യവാസം നിലനിർത്തിയിട്ടുണ്ട്. ജക്കാർത്തയിൽ നിന്നുള്ള ചരിത്രപരമായ തെളിവുകൾ CE നാലാം നൂറ്റാണ്ടിൽ ഇതൊരു ഹിന്ദു വാസസ്ഥലവും തുറമുഖവുമായിരുന്നു. ഭാരതീയ രാജ്യമായ തരുമനഗര, ഹിന്ദു രാജ്യം സുന്ദ, മുസ്ലീം സുൽത്താനേറ്റ് ഓഫ് ബാന്റൻ, ഡച്ച്, ജാപ്പനീസ്, ഇന്തോനേഷ്യൻ ഭരണകൂടങ്ങൾ എന്നിവർ തുടർച്ചയായി ഈ നഗരത്തിന് അവകാശവാദമുന്നയിച്ചിട്ടുണ്ട്.[1] രണ്ടാം ലോകമഹായുദ്ധസമയത്ത് ജപ്പാൻ സാമ്രാജ്യം പിടിച്ചടക്കുന്നതിനുമുമ്പ് ഡച്ച് ഈസ്റ്റ് ഇൻഡീസ് ഈ പ്രദേശം നിർമ്മിച്ചു. ഒടുവിൽ ഇന്തോനേഷ്യയുടെ ഭാഗമായി സ്വതന്ത്രമായി.
ജക്കാർത്ത പല പേരുകളിൽ അറിയപ്പെടുന്നു. സുന്ദ സാമ്രാജ്യത്തിന്റെ കാലത്ത് സുന്ദ കേളപ എന്നും ബാന്റൻ സുൽത്താനേറ്റിന്റെ ചെറിയ കാലയളവിൽ ജയകർത്താ, ജജക്കാർത്ത അല്ലെങ്കിൽ ജകാത്ര എന്നും വിളിച്ചിരുന്നു. അതിനുശേഷം, ജക്കാർത്ത മൂന്ന് ഘട്ടങ്ങളായി പരിണമിച്ചു. വടക്ക് കടലിനോട് ചേർന്നുള്ള "പഴയ നഗരം" 1619 നും 1799 നും ഇടയിൽ VOC യുടെ കാലഘട്ടത്തിൽ വികസിച്ചു. 1799-ൽ ചാർട്ടർ കാലഹരണപ്പെട്ട പരാജയപ്പെട്ട VOC-ൽ നിന്ന് ബറ്റാവിയയുടെ നിയന്ത്രണം ഡച്ച് ഗവൺമെന്റ് ഏറ്റെടുത്തതിന് ശേഷം 1809-നും 1942-നും ഇടയിൽ തെക്ക് "പുതിയ നഗരം" രൂപപ്പെട്ടു. മൂന്നാമത്തേത് 1945-ൽ സ്വാതന്ത്ര്യ പ്രഖ്യാപനം മുതൽ ആധുനിക ജക്കാർത്തയുടെ വികാസമായിരുന്നു. ഡച്ചുകാരുടെ കീഴിൽ ഇത് ബറ്റാവിയ (1619-1945) എന്നാണ് അറിയപ്പെട്ടിരുന്നത്. ജാപ്പനീസ് അധിനിവേശത്തിലും ആധുനിക കാലഘട്ടത്തിലും ജക്കാർത്ത (ഡച്ചിൽ) അല്ലെങ്കിൽ ജക്കാർത്ത ആയിരുന്നു.[2][3]
ആദ്യകാല രാജ്യങ്ങൾ (എഡി നാലാം നൂറ്റാണ്ട്)
[തിരുത്തുക]വടക്കൻ പടിഞ്ഞാറൻ ജാവയിലെ ജക്കാർത്തയുടെ തീരപ്രദേശവും തുറമുഖവും ബിസിഇ നാലാം നൂറ്റാണ്ടിലെ ബുണി സംസ്കാരം മുതൽ മനുഷ്യവാസ കേന്ദ്രമായിരുന്നു. വടക്കൻ ജക്കാർത്തയിലെ തുഗു ഉപജില്ലയിൽ നിന്ന് കണ്ടെത്തിയ തുഗു ലിഖിതമാണ് ജക്കാർത്തയിൽ നിന്ന് കണ്ടെത്തിയ ആദ്യകാല ചരിത്രരേഖ. ഇന്തോനേഷ്യൻ ചരിത്രത്തിലെ ഏറ്റവും പഴയ ലിഖിതങ്ങളിൽ ഒന്നാണിത്. ഈ പ്രദേശം ഇന്ത്യാവൽക്കരിക്കപ്പെട്ട തരുമനഗര സാമ്രാജ്യത്തിന്റെ ഭാഗമായിരുന്നു.
AD 397-ൽ പൂർണവർമ്മൻ രാജാവ് പടിഞ്ഞാറൻ ജാവയുടെ വടക്കൻ തീരത്ത് സ്ഥിതി ചെയ്യുന്ന സുന്ദ പുര രാജ്യത്തിന്റെ പുതിയ തലസ്ഥാന നഗരമായി സ്ഥാപിച്ചു.[4] തരുമനഗര സാമ്രാജ്യത്തിന്റെ തലസ്ഥാനം മിക്കവാറും വടക്കൻ ജക്കാർത്തയിലെ തുഗു ഉപജില്ലയ്ക്കും ബെക്കാസി റീജൻസി വെസ്റ്റ് ജാവയ്ക്കും ഇടയിലായിരിക്കാം സ്ഥിതി ചെയ്യുന്നത്. ഇന്നത്തെ ബാന്റൻ, വെസ്റ്റ് ജാവ പ്രവിശ്യകൾ ഉൾപ്പെടെയുള്ള പ്രദേശത്തുടനീളം ഏഴ് സ്മാരക ശിലകൾ പൂർണവർമ്മൻ ഉപേക്ഷിച്ചു. അതിൽ അദ്ദേഹത്തിന്റെ പേരിലുള്ള ലിഖിതങ്ങൾ ഉൾപ്പെടുന്നു.[5]
സുന്ദ രാജ്യം (669–1527)
[തിരുത്തുക]
തരുമാനഗരയുടെ ശക്തി ക്ഷയിച്ചതിനുശേഷം, അതിന്റെ പ്രദേശങ്ങൾ സുന്ദ രാജ്യത്തിന്റെ ഭാഗമായി. ചൈനീസ് ഉറവിടം അനുസരിച്ച്, പതിമൂന്നാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ തുടക്കത്തിൽ ചൗ ജു-കുവ എഴുതിയ ചു-ഫാൻ-ചി, സുമാത്ര ആസ്ഥാനമായുള്ള ശ്രീവിജയ രാജ്യം സുമാത്ര, മലായ് ഉപദ്വീപ്, പടിഞ്ഞാറൻ ജാവ (സുന്ദ എന്നറിയപ്പെടുന്നു) എന്നിവ ഭരിച്ചു. സുന്ദ തുറമുഖത്തെ തന്ത്രപ്രധാനവും അഭിവൃദ്ധി പ്രാപിക്കുന്നതുമാണെന്ന് വിശേഷിപ്പിക്കപ്പെടുന്നു. സുന്ദയിൽ നിന്നുള്ള കുരുമുളക് അതിന്റെ ഉന്നത ഗുണനിലവാരത്തിന് പേരുകേട്ടതാണ്. കാർഷികവൃത്തിയിൽ ഏർപ്പെട്ടിരുന്ന പ്രദേശത്തെ ജനങ്ങൾ അവരുടെ വീടുകൾ മരത്തൂണുകളിൽ പണിതിരുന്നു.[6]
അവലംബം
[തിരുത്തുക]- ↑ "History of Jakarta". Jakarta.go.id. 8 March 2011. Archived from the original on June 8, 2014. Retrieved 17 June 2014.
- ↑ See also Perfected Spelling System as well as Wikipedia:WikiProject Indonesia/Naming conventions
- ↑ Lesson: Old Indonesian Spellings Archived 2018-11-17 at the Wayback Machine.. StudyIndonesian. Retrieved on 2013-07-16.
- ↑ Sundakala: cuplikan sejarah Sunda berdasarkan naskah-naskah "Panitia Wangsakerta" Cirebon. Yayasan Pustaka Jaya, Jakarta. 2005.
- ↑ The Sunda Kingdom of West Java From Tarumanagara to Pakuan Pajajaran with the Royal Center of Bogor. Yayasan Cipta Loka Caraka. 2007.
- ↑ Dr. R. Soekmono (1988) [1973]. Pengantar Sejarah Kebudayaan Indonesia 2, 2nd ed (5th reprint ed.). Yogyakarta: Penerbit Kanisius. p. 60.
Further reading
[തിരുത്തുക]- Blusse, Leonard (1985). An Insane Administration and Insanitary Town: The Dutch East India Company and Batavia (1619–1799). Springer Netherlands.
- de Jong, J.J.P. (1998). De waaier van het fortuin: van handelscompagnie tot koloniaal imperium : de Nederlanders in Azië en de Indonesische archipel. Sdu. ISBN 9789012086431.
- Liebenberg, Elri; Demhardt, Imre (2012). History of Cartography: International Symposium of the ICA Commission, 2010. Heidelberg: Springer. p. 209. ISBN 978-3-642-19087-2.
The United Dutch East India Company (Vereenigde Oost-Indische Compagnie or VOC in Dutch, literally "United East Indian Company")...
- Merrillees, Scott (2015). Jakarta: Portraits of a Capital 1950-1980. Jakarta: Equinox Publishing. ISBN 9786028397308.
- Ricklefs, Merle Calvin (1993). A History of Modern Indonesia Since c.1300. Stanford: Stanford University Press. ISBN 0-8047-2194-7..
- Schoppert, Peter; Damais, Soedarmadji & Sosrowardoyo, Tara (1998). Java Style. Tokyo: Tuttle Publishing. ISBN 962-593-232-1..
- Silver, Christopher (2007). Planning the Megacity: Jakarta in the Twentieth Century - Planning, History and Environment Series. Routledge. p. 101. ISBN 9781135991227.
- Siregar, Sandi (1998). "The Architecture of Modern Indonesian Cities". In Tjahjono, Gunawan (ed.). Indonesian Heritage-Architecture. Vol. 6. Singapore: Archipelago Press. ISBN 981-3018-30-5.
- Waworoentoe, Willem Johan (2013). "Jakarta". Encyclopædia Britannica.
- Witton, Patrick (2003). Indonesia. Melbourne: Lonely Planet. ISBN 1-74059-154-2..
External links
[തിരുത്തുക]- Pictures and Map from 1733 (Homannische Erben, Nuernberg-Germany)
| Authority control databases: National |
|---|
