Црква „Св. Константин и Елена“ - Разловци

Местоположба
Константин и Елена

Поглед на црквата
македонска православна црква
Епархија	Брегалничка
Архијерејско намесништво	Делчевско
Парохија	Тработивишка

Координати	41°50′32″N 22°46′4″E / 41.84222° СГШ; 22.76778° ИГД / 41.84222; 22.76778
Место	Разловци
Општина	Делчево
Држава	Македонија
Општи податоци
Покровител	Свети Константин и Елена
Изградба	1850
Живопис	1859
Архитектонски опис
Архит. тип	еднокорабна

Свети Константин и Елена — главна селска црква во пијанечкото село Разловци.^[1]^[2]

Црквата се наоѓа во самото село, вкопана во земја, но сепак нејзината препознатлива камбанарија ја оддава положбата на црквата.

Историја

Црквата била изградена во 1850 година. Не е познато кога и од кој архијереј е осветена.^[2]

Според мештаните, црквата е уште постара. Започнува да се гради по иницијатива на Поп Стојан, заедно со блиските соработници Цоне Спасев, Стоил Ѓорѓов и Стоил Ковач. Нивните ликови се фрескоживописани на западната страна на црквата, наречени „ктитори сосе доми“, односно ктиторите со семејствата.^[3]

Црквата ја градело целото село, но Турците ја стопирале градбата бидејќи немало дозвола и на тоа место немало стара црква. Селаните го донеле стариот камен крст од црквата „Св. Никола“ од Горно Поле, го закопале на местото каде се градела новата црква и продолжиле со работата. Интересно е што за портата на црквата биле изработени два големи клуча од Стоил Ковач, а со едниот од нив и ден-денес се отвора оваа црква.^[3]

Кога Поп Стојан ја започнал својата револуционерна дејност, фреската со својот лик ја премачкал со пепел и вар. Така премачкана стоела уште сто години и била повторно откриена во 1976 година, на стогодишнината од востанието.^[3]

Спроти Благовец во 1914 година во дворот на црквата кај варницата полна со вар и вода, четата на Јован Бабунски извршила крвав терор. Имено, сите осомничени за соработка со бугарските власти (свештеници и клисари) живи ги боделе и ги фрлале во варницата.^[3]

Насликаното сонце од Кутлеш во црквата
Поп Стојан прикажан на фреска во црквата
Стоил Ковач прикажан на фреска во црквата

Архитектура

Црквата по својата градба е еднокорабна.^[3]

Камбанаријата на црквата била изградена во 1938 година, кога свештеник бил поп Манасија од Разловци, при што малата камбана е лиена во Неврокоп во 1909 година, а големата во Разловци.^[3]

Камбанаријата на црквата

Фрескоживопис

Зографисана е во целост од непознат зограф.^[2] Во црквата се наоѓа насликано македонското сонце од Кутлеш.^[3]

Црквата е фрескоживописана во 1859 година, што се гледа од натписот на иконата на „Света Богородица“. Фреските ги работел Васил Зограф, син на Ѓорѓија Зограф од Струмица.^[3]

Иконостас

Иконите потекнуваат од XIX век од Глигориј Пецанов, Васил Зограф и непознати автори.^[2]

Галерија

Влезот во црквата
Предниот дел на црквата
Гробишта на свештениците од црквата
Плоча за поп Стојан на црквата
Помошен објект во црковниот двор
Помошен објект во црковниот двор

Поврзано

Наводи

↑ Јелена Павловска, Наташа Ниќифоровиќ и Огнен Коцевски (2011). Валентина Божиновска (уред.). Карта на верски објекти во Македонија. Менора - Скопје: Комисија за односи во верските заедници и религиозните групи. ISBN 978-608-65143-2-7.
↑ ^2,0 ^2,1 ^2,2 ^2,3 „Тработивишка парохија“. Брегалничка епархија. Архивирано од изворникот на 2014-03-27. Посетено на 15 јуни 2018.
↑ ^3,0 ^3,1 ^3,2 ^3,3 ^3,4 ^3,5 ^3,6 ^3,7 Илиевска-Арсова, Весна (2011). „Пијанец-Малеш, изобилство од сонце и насмевки!“ (PDF). Штип: Центар за развој на Источен плански регион. стр. 28. Посетено на 15 јуни 2018.^{[мртва врска]}

Надворешни врски

Црква „Св. Константин и Елена“ - Разловци на Ризницата ^?

[1] Јелена Павловска, Наташа Ниќифоровиќ и Огнен Коцевски (2011). Валентина Божиновска (уред.). Карта на верски објекти во Македонија. Менора - Скопје: Комисија за односи во верските заедници и религиозните групи. ISBN 978-608-65143-2-7.

[епархија-2] 2,0 ^2,1 ^2,2 ^2,3 „Тработивишка парохија“. Брегалничка епархија. Архивирано од изворникот на 2014-03-27. Посетено на 15 јуни 2018.

[пијанец-малеш-3] 3,0 ^3,1 ^3,2 ^3,3 ^3,4 ^3,5 ^3,6 ^3,7 Илиевска-Арсова, Весна (2011). „Пијанец-Малеш, изобилство од сонце и насмевки!“ (PDF). Штип: Центар за развој на Источен плански регион. стр. 28. Посетено на 15 јуни 2018.^{[мртва врска]}

[1]