Хоенцолерн-Зигмаринген

Кнежевство Хоенцолерн-Зигмаринген Fürstentum Hohenzollern-Hechingen
1576–1850
Flag Coat of arms
Хоенцолерн-Зигмаринген во 1848 година
Статус	Држава на Свето Римско Царство (1576–1806) Држава на Рајнски Сојуз (1806–13) Држава на Германски Сојуз (1815–50)
Главен град	Зигмаринген
Говорени јазици	Германски
Уредување	Кнежевство
Принц
• 1623–1638	Јован (прв)
• 1848–1849	Карл Антон (последен)
Историски период	Среден век
• Поделено од Хоенцолерн	1576
• Подигнато во кнежевство	1623
• Инкорпорирано во Кралство Прусија	1850
Претходници Наследници Хоенцолерн Провинција Хоенцолерн
Денес дел од	Германија

Хоенцолерн-Зигмаринген (германски: Hohenzollern-Sigmaringen) — кнежевство во Југозападна Германија. Нејзините владетели припаѓале на високиот швапски огранок на династијата Хоенцолерн. Швапските Хоенцолерни биле издигнати во принцови во 1623 година. Малата суверена држава со главен град Зигмаринген била припоена кон Кралството Прусија во 1850 година по абдицирањето на нејзиниот суверен во пресрет на револуциите од 1848 година, а потоа станала дел од новосоздадената провинција Хоенцолерн.

Високиот швапски огранок не бил толку добро познат на историјата, како што била помладата франконска линија која станала Бургроби од Нирнберг, а подоцна владеела со Бранденбург и Прусија и Германското Царство.^[1]

Округот Хоенцолерн-Зигмаринген бил создаден во 1576 година, по поделбата на грофовијата Хоенцолерн, феуд на Светото Римско Царство. Кога починал последниот гроф на Хоенцолерн, Карл I (1512–1579), територијата била поделена меѓу неговите три сина:

• Ајтел Фридрих IV од Хоенцолерн-Хехинген (1545–1605)
• Чарлс II од Хоенцолерн-Зигмаринген (1547-1606)
• Кристофер од Хоенцолерн-Хајгерлох (1552–1592)

Принцовите од Хоенцолерн-Зигмаринген владееле со мало кнежевство во југозападна Германија, со седиште во замокот Зигмаринген. За разлика од Хоенцолерните од Бранденбург-Прусија, Хоенцолерните од Зигмаринген останале римокатолици, заедно со нивните братучеди од Хоенцолерн-Хехинген (постарата линија на швапскиот огранок на Домот на Хоенцолерн) и Хоенцолерн-Хајгерлох.

Кнежевството станало суверена држава во 1815 година по укинувањето на Светото Римско Царство во 1806 година и независно кнежевство по Наполеонските војни во 1815 година. Нејзиниот владетел, Чарлс, бил сменет во револуциите од 1848 година. Неговиот син, Карл Антон, го наследил и се обратил за помош во Прусија. Пруските трупи пристигнале во август 1849 година, а со договор потпишан во декември, Хоенцолерн-Зигмаринген бил анектиран од Прусија во март 1850 година. Анексијата на нивната држава, сепак, не значело крај на важноста на Домот на Хоенцолерн-Зигмаринген.

Последниот принц, Карл Антон, бил министер за претседател на Прусија од 1858 до 1861 година. Вториот син на Карл Антон, Карл Ајтел од Хоенцолерн-Зигмаринген станал принц (1866–1881), а потоа крал на Романија, под името Карол (владеел 1881–1914). Куќата останала на престолот до крајот на романската монархија во 1947 година. Последниот крал на Романија, Мајкл, починал на 5 декември 2017 година.

Бидејќи најстарата линија Хехинген од Хоенцолерните изумрела во 1869 година со смртта на Константин, принцот од Хоенцолерн-Хехинген, шефот на огранокот Зигмаринген, Карл Антон, ја отфрлил наставката на својата линија и ја зел титулата Принц (Фирст) на (сите) Хоенцолерни.

Француското противење на кандидатурата на постариот брат на Карол, принцот Леополд за престолот на Шпанија ја предизвикало Француско-пруската војна (1870–1871), што довело до основање на Германското Царство во јануари 1871 година.

Принцот на швапскиот огранок на Хоенцолерн-Зигмаринген владеел со следните територии:

• Грофовија Хоенцолерн (1061)
• Бургравија на Нирнберг (1192)
• Грофовија Веринген (1535)
• Господарството на Хајгерлох (1634)
• Господарството на Верштајн (1634)
• Грофовија Берг (1781)

Од 1061 до 1806 година, пет од овие феуди (не вклучувајќи го Нирнберг) сочинувале непосредна територија на Светото Римско Царство под грофовите на Цолерн, вазали на Светиот римски цар.

Од 1806 до 1813 година, земјите на Хоенцолерн биле држава на Рајнскиот Сојуз, краткотрајна конфедерација формирана од Наполеон I Бонапарта. Од 1815 до 1849 година кнежевството било суверена земја и членка на Германскиот Сојуз. Во 1849 година ја изгубила својата независност и била инкорпорирана во Кралството Прусија како провинција Хоенцолерн.

Германскиот Сојуз бил наследен во 1866 година од Северногерманскиот Сојуз, кој самиот бил наследен од Германското Царство во 1871 година. Во 1918 година, кралството Прусија станало Слободна држава Прусија, а Германската империја била заменета со Вајмарската Република. Во 1933 година републиката била заменета со Третиот Рајх. По поразот на нацистите, провинцијата Хоенцолерн била споена со други територии во државата Виртемберг-Хоенцолерн. Оваа држава била дел од сојузничките окупациски зони во Германија до 1952 година. Во таа година, покраината Виртемберг-Хоенцолерн била споена во Баден-Виртемберг, покраина на Сојузна Република Германија.

Карл Фридрих, принцот од Хоенцолерн е шеф на кнежевската швабска линија.

Главата на Домот на Хоенцолерн-Зигмаринген е историски наследник на титулите:

• Принц (Фурст) од Хоенцолерн
• Бурграв (Бургграф) од Нирнберг
• Царски гроф (Рајхсграф) од Хоенцолерн
• Гроф (Граф) од Зигмаринген
• Гроф (Граф) од Веринген
• Гроф (Граф) од Берг
• Господар (Хер) на Хајгерлох
• Господар (Хер) од Верштајн

Историската титула на владетелите на Домот на Хоенцолерн бил, во германски оригинал: Seine Durchlaucht (S. D.) [име] von Gottes Gnaden, Fürst von Hohenzollern, Burggraf von Nürnberg, Graf zu Sigmaringen, Veringen und Berg, Herr zu Haigerloch und Wehrstein

Преводот на македонски е: Неговото спокојно височество [име] од Божјата милост, Принц од Хоенцолерн, Бурграв од Нирнберг, Гроф Зигмаринген, Веринген и Берг, Господар на Хајгерлох и Верштајн.

Современата држава Романија била формирана со обединување на кнежевствата Молдавија и Влашка во 1859 година, под кнезот Александру Јоан Куза. Тој бил заменет со Карл Ајтел од Хоенцолерн-Зигмаринген во 1866 година, кој се искачил на престолот како Карол I, принц од Романија.

За време на Руско-турската војна, Романија, која била функционално независен вазал на Отоманското Царство, ја прогласила својата целосна независност. Откако командантот на руските војски побарал помош од Романија, Карол прифатил да влезе во војната со услов да биде назначен за командант на армиите што ја опсадувале Плевен. По завршувањето на Романската војна за независност во 1878 година, со Берлинскиот конгрес, Романија последователно била призната како независна држава од страна на Големите сили.

Во замена за враќање на Руската Империја на три јужни Бесарабски окрузи кои биле повратени од Молдавија по Кримската војна во 1852 година, била стекната Добруџа.

Во 1881 година, кнежеството било подигнато во кралство и принцот Карол станал крал Карол I. Тој владеел до неговата смрт во 1914 година, а го наследил неговиот внук Фердинанд. Набргу по преземањето на престолот, Фердинанд, римокатолик како неговиот претходник, се согласил неговите деца да се одгледуваат во Романската православна црква.

Во 1918 година во државата биле вклучени Трансилванија и Бесарабија. Во 1918–1919 година, потврдено со Версајскиот договор од 1919 година и Договорот од Тријанон од 1920 година, поголемиот дел од Банат станал дел од Романија.

Фердинанд починал во 1927 година. Неговиот најстар син, престолонаследникот Карол, се откажал од своите права за власт, па единствениот син на Карол, Мајкл, се искачил на престолот. Меѓутоа, во 1930 година, Карол го вратил престолот и бил крунисан како Карол II. Карол бил принуден да абдицира во 1940 година, а Мајкл повторно се искачил на престолот. Неговото владеење и владеењето на династијата завршило кога комунистичкиот режим во 1947 година го принудил да абдицира.

Главата на романскиот огранок продолжил, по укинувањето на монархијата, да ја користи наследната титула што ја носел додека владеел:

• Михаил I, крал на Романија

За време на владеењето на Карол II од Романија, неговиот син, Мајкл, бил стилизиран „Măria Sa (MS) Marele Voievod de Alba Iulia“ или преведено „Неговото височество Големиот војвода од Алба Јулија“.

Романскиот оригинал е: Majestatea Sa (MS) NN, Regele Românilor (или Maiestatea Sa (MS) NN, Regele României; двете форми се прифатени од Романската академија)

Преводот на македонски е: Неговото Височество Н.Н., Крал на Романија

Членовите на Домот на Хоенцолерн владееле како монарси во Европа.

• 1576–1605: Гроф Карл II (1547–1605), втор најстар преживеан син на Карл I од Хоенцолерн
• 1605–1623: Гроф Јован (1577–1623)

• 1623–1638: Принц Јован (1578–1638)
• 1638–1681: Принц Мејнр��д I (1605–1681)
• 1681–1689: Принц Максимилијан (1636–1689)
• 1689–1715: Принц Мејнрад II (1673–1715)
• 1715–1769: Принц Јосиф Фридрих Ернст (1702–1769)
• 1769–1785: Принц Карл Фридрих (1724–1785)
• 1785–1831: Принц Антон Алојс (1762–1831)
• 1831–1848: Принц Карл (1785–1853)
• 1848–1849: Принц Карл Антон (1811–1885)

По отстапувањето на нивниот суверенитет над кнежеството на нивните роднини, кралевите на Прусија во 1849 година, наследниците на Карл Антон продолжиле да ја носат истата титула, „Принц (Фурст) од Хоенцолерн“:

1. ↑ The Metropolitan Magazine Volume 14. London: Saunders and Otley. 1835. стр. 187.

• Официјална веб-страница на Домот на Хоенцолерн-Зигмаринген – информации за хералдичка позадина
• Официјалната веб-страница на Романското кралско семејство
• „Das Fürstliche Haus Hohenzollern-Sigmaringen“ од Хартмут Плате (на германски)

п р у Држави на Германскиот Сојуз (1815–66) Царства Австрија1 Кралства Баварија Виртемберг Прусија1 Саксонија Хановер Изборни кнежевства Хесен Големи војводства Баден Луксембург Мекленбург-Шверин Мекленбург-Штрелиц Олденбург Саксонија-Вајмар-Ајзенах Хесен Војводства Анхалт Бернбург2 Десау2 Кетен3 Брауншвајг Лимбург4 Насау Саксо-Лауенбург Саксонија Алтенбург5 Гота-Алтенбург6 Кобург-Гота5 Кобург-Залфелд6 Мајнинген Хилдбургхаузен6 Холштајн Кнежевства Валдек и Пирмонт Липе Лихтенштајн Ројс Постара Помлада Хесен-Хомбург Хоенцолерн Зигмаринген7 Хехинген7 Шаумбург-Липе Шварцбург Рудолштат Зондерсхаузен Градови-држави Бремен Либек Франкфурт Хамбург 1 некои области запишани под други територии 2 споени со Анхалт од 1863 г. 3 до 1847 г. 4 од 1839 г. 5 од 1826 г. 6 до 1826 г. 7 до 1850 г.