Синди Лопер

Синди Лопер
Синди Лопер во 2022
Роден(а)	Синтија Ен Стефани Лопер Торнтон 22 јуни 1953(1953-06-22) (71 г.) Њујорк, САД
Занимање	Пејачка текстописец глумица активист
Активен период	1977–денес
Сопружник	Дејвид Торнтон (в. 1991)
Деца	1
Потпис
Страница cyndilauper.com

Синтија Ен Стефани Лoпер Торнтон, (анг: Cynthia Ann Stephanie Lauper; родена на 22 јуни 1953 година)^[1] ― американска пејачка, текстописец, глумица и активст.^[2] Лопер е позната по нејзиниот специфичен имиџ со различни бои за коса и ексцентрична облека^[3] и по нејзиниот моќен глас кој покрива четири октави.^[4]

Нејзиниот албум She's So Unusual (1983) бил прв дебитантски албум од женски изведувач кој содржи четири топ-5 хитови на Billboard Hot 100 — "Girls Just Want to Have Fun", "Time After Time", "She Bop", and "All Through the Night" — и на Лопер ѝ ја донел наградата за најдобар нов изведувач на 27-то годишно доделување на Греми наградите во 1985 година. Нејзиниот успех продолжи со саундтракот за филмот The Goonies и нејзината втора плоча True Colors (1986).

Синди Лопер е родена во Бруклин, Њујорк,^[5] во католичко семејство. Нејзиниот татко, Фред, имал германско и швајцарско потекло. Нејзината мајка, Катрине (роденото Гало) (1930-2022),^[6] била со италијанско потекло (од Сицилија ). Родителите на Лопер се развеле на нејзини пет години.^[2]

Лопер како дете ги слушала Битлси и Џуди Гарланд. На 12-годишна возраст почнала да пишува песни и да свири на акустична гитара која ѝ ја подарила нејзината сестра.^[7][8]

Лопер учела во средното училиште во Ричмонд Хил, но била избркана ^[9] иако подоцна го завршила.^[10][11] На 17 години избегала од дома, за да побегне од својот очув,^[12] и со намера да студира уметност. Отпатувала во Вермонт, каде земала часови по уметност.^[13][14][15] Во 2019 година, Универзитетот Северен Вермонт - Џонсон ѝ доделил почесна диплома, доктор на книжевност.^[15]

Во раните 1970-ти, Лопер настапувала како вокал во различни кавер бендови. Еден од нив, Doc West покривал диско песни, како и Џенис Џоплин. Друг бенд пеел хитови од бендови како Bad Company, Jefferson Airplane и Led Zeppelin . Лопер не се задоволила со пеење на преработки.^[16] Во 1977 година, Лопер ги оштетила гласните жици и паузирала една година од пеењето. Лекарите ѝ рекле дека повеќе нема да може да пее, но гласот ѝ се вратил со помош на тренерот за вокал, Кејти Агреста.^[17]

Во 1978 г., Лопер го запознала саксофонистот Џон Тури и заедно основале бенд со име Blue Angel. Снимиле демо лента со оригинална музика. Стив Масарски, менаџер на The Allman Brothers Band,^[18] ја слушнал снимката и му се допаднал гласот на Лопер. Тој за 5.000 долари купил договор со Blue Angel и станал нивни менаџер.^[13]

Blue Angel во 1980 потпишал со Polydor Records и го издал истоимениот албум. И покрај признанијата од критиката, албумот се продавал слабо и бендот се распаднал. Членовите на Blue Angel се скарале со Масарски и го отпуштиле како нивен менаџер. Тој подоцна поднел тужба од 80.000 долари против нив, и Лопер банкротирала.^[19] По ова, Лопер привремено го изгубила гласот поради циста во гласните жици.^[20]

По распаѓањето на Blue Angel, Лопер поради финансиските проблеми, работела како продавачка, келнерка ^[12] и пеела во локални клубови. Музичките критичари, додека Лопер настапувала со Blue Angel забележале дека нејзиниот глас покрива четири октави и дека има потенцијал да стане голема ѕвезда.^[4] Во 1981 година, додека пеела во еден њујоршки бар, Лопер го запознала Дејвид Волф, кој станал нејзин менаџер.^[21]

На 14 октомври 1983 година, Лопер го издала својот прв соло албум, She's So Unusual. Албумот станал светски хит, се искачил на 4 место во САД и бил на првите пет места во осум други земји. Лопер станала популарна меѓу тинејџерите и критичарите, малку и поради нејзиниот хибриден панк имиџ.^[22]

Лопер се јавува како ко-текстописец на четири песни од She's So Unusual, меѓу кои се хитовите „Time After Time“ и „She Bop“. На песните што не ги напишала, понекогаш им ги менувала текстовите. Ова се однесува и на „Девојките само сакаат да се забавуваат“ ("Girls Just Want to Have Fun"). Лопер открила дека оригиналниот текст се одликува со мизогинија, па ја преработила песната како химна за млади жени.^[23]

Со овој албум Лопер станала прва жена музичар со четири последователни Billboard Hot 100 топ пет хитови од еден албум. Плочата останала на топ 200 листите повеќе од 65 недели и биле продадени преку 16 милиони копии ширум светот.^[24][25]

Синди ја освоила наградата за најдобар нов изведувач на Греми наградите во 1985 година . She's So Unusual, исто така, доби номинации за албум на годината, запис на годината, најдобра женска поп вокална изведба (за „Девојките само сакаат да се забавуваат“) и за песна на годината (за „Time After Time“). Добил и на Греми за најдобар албум, кој и припаднал на уметничката директорка Џенет Пер.^[26][27]

"We Are the World"Видеото за „Girls Just Want to Have Fun“ ја освоила првата воопшто награда за најдобро женско видео на MTV Video Music Awards во 1984 година. Во 1984-1985 година, Лопер се појавила на насловните страници на списанието Ролинг Стоун, Тајм и Њусвик. Двапати се појавила на насловната страница на People, а од списанието Ms. била прогласена за жена на годината за 1985 година.^[28]

Во 1985 година, Лопер учествувала во песната "We Are the World" со која требало да се соберат средства за помош од гладните во Африка; била продадена во повеќе од 20 милиони примероци.^[29]

Лопер се појавила со професионалниот борач Хулк Хоган, кој глумел нејзин „телохранител“ ^[30][31] и исто така подоцна често се појавувала на многу настани од Светската боречка федерација.^[32]

Во 1985 година, Лопер го издала синглот „The Goonies 'R' Good Enough“, кој бил саундтрак за филмот „Гуниеви “ а во придружното видео се појавиле неколку боречки ѕвезди. Песната се искачила 10-тото место на топ- листата Billboard Hot 100.^[33]

Лопер била номинирана на Греми наградите во 1986 година за Најдобра женска рок вокална изведба за „What a Thrill“, уште еднаш во истата категорија следната година (за песната „911“) и уште еднаш во 1988 година за најдобро долгометражно музичко видео за Cyndi Lauper in Paris.^[34]

Во 1986, Лопер го издала својот втор албум True Colors („Вистински бои“) со кој на Билборд 200 се искачила на 4 место.^[35]

Лопер го имала своето филмско деби во август 1988 година во комедијата „Вибрации“, заедно со Џеф Голдблум, Питер Фалк и Џулијан Сендс. Лопер играла улога на јасновидец во потрага по град од злато во Јужна Америка. Филмот бил неуспешен и имал слаб преим од критичарите, но подоцна ќе се смета за култна класика.^[11][36]

Лопер го пее саундтракот за Вибрации „ Hole in My Heart (All the Way to China)“ за кој е објавено и музичко видео кое содржи шетање низ кинеска перална. Песната се искачила до 54 место на американските топ листи,^[37] но поминала подобро во Австралија каде била 8-ма.^[38]

A Night to Remember (Ноќ за паметење) е третиот албум на Лопер објавен пролетта 1989 година. Албумот имал еден хит, песната „ Возев цела ноќ“ ("I Drove All Night"), оригинално снимена од Рој Орбисон, три години пред неговата смрт на 6 декември 1988 година. Лопер добила номинација за Греми за најдобра женска рок вокална изведба на Греми наградите во 1990 година за „I Drove All Night", но вкупната продажба на албумот „A Night to Remember“ била намалена. Музичкото видео за песната на албумот „ Мојата прва ноќ без тебе“ (My First Night Without You)“ било едно од првите кое било титловано за лицата со оштетен слух.^[39]

На 24 ноември 1991 година, Лопер се омажила за актерот Дејвид Торнтон.^[40]

Четвртиот албум на Лопер, Hat Full of Stars, бил објавен во јуни 1993 година и наишол на пофалби од критичарите, но не се продавал добро. Албумот, кој се занимава со теми како хомофобија, семејно насилство, расизам и абортус бил продаден во помалку од 120.000 копии во САД.^[41] Во видеото за песната „Sally's Pigeons“ се појавува тогаш непознатата Џулија Стајлс како младата Синди.^[42]

Во 1993 година, Лопер се вратила на глумата, и играла секретарка на Мајкл Џеј Фокс во Животот со Мајки . Таа, исто така, освоила награда Еми ^[43] за нејзината улога како Маријана Лугасо во ситкомот Луд по тебе.^[44]

На 19 ноември 1997 година, Лопер го родила својот син Деклин Валас Лопер Торнтон.^[45] Нејзиниот петти албум, Sisters of Avalon, бил објавен во Јапонија во 1996 година, а во 1997 година ширум светот. Повторно и покрај позитивните критики, албумот не се продавал добро.^[46]

Во 2002 година, Sony го издал ЦД-то The Essential Cyndi Lauper кое ги содржи најдобрите песни на Синди Лопер објавени дотогаш. Лопер, исто така, објавила ковер албум под наслов At Last во 2003 година; со него добила една номинација на Греми наградите во 2005 година : Најдобар инструментален аранжман придружни вокалисти, за „Unchained Melody“. Албумот бил комерцијален хит, и биле продадени 4,5 милиони плочи.^[47]

Во април 2004 година, Лопер настапила на добротворниот концерт на VH1 Divas Live 2004 заедно со Ашанти, Гледис Најт, Џесика Симпсон, Џос Стоун и Пети ЛаБел, како поддршка на Фондацијата Save the Music.^[48]

Во 2006 година, дебитирала на Бродвеј во Опера од три пени (The Threepenny Opera) која била номинирана за Тони.

На 16 октомври 2006 година, Лопер била примен во Музичката куќа на славните од Лонг Ајленд.^[49]

Шестиот студиски албум на Лопер, Bring Ya to the Brink бил издаден во Соединетите Држави на 27 мај 2008 година ^[50]

Во март 2010 година, Лопер се појавила во емисијата „<i id="mwAjI">The Celebrity Apprentice</i>“ на NBC, и завршила на шесто место.^[51]

Мемфис Блуз — седмиот студиски албум на Лопер — бил издаден на 22 јуни 2010 година и дебитираше на листата на Билборд блуз албуми на прво место и на 26-то на Билборд Топ 200. Албумот останал на прво место на листата за блуз албуми 14 последователни недели; Мемфис Блуз бил номиниран за најдобар традиционален блуз албум на Греми наградите во 2011 година.^[52]

Во септември 2012 година, Лопер ги објавила своите најпродавани мемоари на <i id="mwAlU">Њујорк Тајмс</i> <i id="mwAlU">во</i> кои е детално опишана нејзината борба со злоупотреба на деца и депресија.^[53]

Лопер ја компонирала музиката и текстот за бродвејскиот мјузикл Kinky Boots, премиерно изведен во Чикаго во октомври 2012 година ^[54] и на Бродвеј на 4 април 2013 година ^[55] Мјузиклот имал 13 номинации за Тони наградите во 2013 година, а освоил шест награди, меѓу кои и за најдобар мјузикл и за најдобар актер. Синди ја освоила наградата за најдобра оригинална музика.^[56] Лопер била прва жена што сама победила во оваа категорија. По шестгодишното прикажување и 2.507 претстави, „Kinky Boots“ престанала да се прикажува на Бродвеј на 7 април 2019 година. Тоа е 25-тиот најдолго прикажуван мјузикл на Бродвеј во неговата историја. На Бродвеј заработил 297 милиони долари.^[57]

Летото 2013 година, за да ја прослави 30-годишнината од нејзиниот деби албум She's So Unusual, Лопер тргнала на меѓународна турнеја во Америка и Австралија.

На 1 април (1 март во Европа), Лопер го издала изданието за 30-годишнината од She's So Unusual преку Epic Records.^[58] Во него имаше ремастерирана верзија на оригиналниот албум плус три нови ремикси. Делукс изданието содржи бонус песни, како што се демо снимки и снимање во живо, како и 3D исечок од спалната соба прикажана во музичкото видео „Girls Just Want to Have Fun“ со комплет налепници за повеќекратна употреба.^[59]

Куќата на славните на текстописци ја вклучил Лопер во својата листа на номинации во октомври 2014 година.^[60]

Во јануари 2016 г., Лопер објавила дека ќе издаде нов албум на 6 мај 2016 година. Албумот бил насловен Detour.^[61]

Во февруари 2016 година, Лопер била номинирана за Оливие наградата за нејзиниот придонес во британската продукција на Kinky Boots заедно со Стивен Оремус, човекот одговорен за аранжманот.^[62] Во јануари 2017 година, албумот на оваа продукција бил номиниран за наградата Греми за најдобар музички театарски албум.^[63]

Во мај 2022 година било објавено дека Алисон Елвуд ќе режира ретроспективен документарен филм за кариерата за Лопер насловен како Нека запее канаринецот во продукција на Sony Music Entertainment.^[64][65][66]