Пасиште
Пасиште — простор со бујна растителност каде се пасе копитен добиток како дел од фарма или чифлиг. Планинското пасиште се нарекува рудина[1]. Пред механизацијата на земјоделството пасиштето било главен извор на храна за добитокот и овците. Тоа сѐ уште се употребува во голема мера, особено за природно живинарство и органско земјоделство, бидејќи пасиштето дава многу подобри животни услови за животните. Напредокот на полето на раководената интензивна испаша како и подобрувањата во технологијата на оградување довеле до обновен интерес во испашата во 1990-тите.
Растенијата на едно пасиште можат да бидат треви, зрна или мешавина. Луцерката, детелината и граорот како и пијанката, ливадарката, ветрушката и други билки, зависно од условите, од кои најважни се видот на почвата, минималната годишна температура и количеството на врнежи.
Пасиштето како мотив во уметноста
[уреди | уреди извор]- „Декемвриски пасишта“ - песна на рускиот поет Андреј Вознесенски од 1957 година.[2]
Поврзано
[уреди | уреди извор]Наводи
[уреди | уреди извор]- ↑ „рудина“ — Дигитален речник на македонскиот јазик
- ↑ Антологија руске лирике – X-XXI век. Књига III: Средина XX века – поч. XXI века (неомодернизам, неоавангарда, постмодернизам и нова трагања). Београд: Paidea, 2007, стр. 44-46.
Надворешни врски
[уреди | уреди извор]- Закон за пасиштата Архивирано на 31 јули 2020 г.
- Јавно претпријатие за пасишта
- Портал за зачувување на боразновидноста на пасиштата на Шара Архивирано на 6 октомври 2020 г.
|