Камбана

Камбана (латински: campana, англиски: church bell) — ѕвоно што се користи во христијанските цркви, обично за да им го соопшти времето на одење во црква на верниците (за да можат да присуствуваат на богослужби, свадби, погреби и други служби, свечености и религиозни служби) и некои молитви. Камбаната се наоѓа во камбанарија.^[1]

Историја

Пред воведувањето на камбаните во христијанската црква, се користеле различни начини за повикување на верниците: свирење на труби, удирање на дрвени штици, викање или користење на гласник.^[2] Во 604 година од н.е., папата Сабинијан службено ја одобрил употребата на ѕвонови.^[3]^[4] Овие тинтинабули биле направени со ковање метал и немале големи размери.^[2] Поголемите ѕвонови биле направени кон крајот на VII и во текот на VIII век со леење метал со потекло од Кампанија. Како последица на тоа, камбаните го добиле името на кампана и нола од истоимениот град (Нола) во областа.^[2] Ова би го објаснило очигледно погрешното припишување на потеклото на црковните ѕвонови на Свети Павлин Милостив во 400 година од н.е.^[2]^[3]^[5] До раниот среден век, камбаните станале вообичаени во Европа.^[6] Тие најпрво биле вообичаени во Северна Европа, како одраз на келтското влијание, особено она на ирските мисионери. Пред употребата на црковните ѕвонови, грчките манастири ѕвонеле на рамна метална плоча (наречена клепало) за соопштување на богослужби.^[6]

Наводи

↑ „камбана“ — Дигитален речник на македонскиот јазик
↑ ^2,0 ^2,1 ^2,2 ^2,3 Buse, Adolf (1858). S. Paulin évêque de Nole et son siècle (350-450) (француски). Преведено од Dancoisne, L. Paris: H. Casterman. стр. 415–418.
↑ ^3,0 ^3,1 Roger J. Smith (1997). „Church Bells“. Sacred Heart Catholic Church and St. Yves Mission. Архивирано од изворникот на 2021-12-07. Посетено на 2022-09-30. Ѕвоната почнале да се користат во нашите цркви уште во 400 година, а нивното воведување му се припишува на Павлин, епископ од Нола, град Кампанија, ]]Италија]]. корисно не само за повикување на верниците на верски служби, туку и за предупредување кога се заканува опасност. Нивната употреба била одобрена во 604 година од папата Сабинијан, а малку подоцна била воспоставена церемонија за нивен благослов. Многу големи ѕвона, за црковните кули, веројатно не биле во општа употреба до XI век.
↑ Henry Beauchamp Walters (1908). Church Bells. A. R. Mowbray & Company. стр. 4.
↑ Kathy Luty; David Philippart (1997). Clip Notes for Church Bulletins - Volume 1. ISBN 9781568541693. The first known use of bells in churches was by a bishop named Paulinus in the year 400.
↑ ^6,0 ^6,1 Bells. Catholic Encyclopedia.

Надворешни врски

[1] „камбана“ — Дигитален речник на македонскиот јазик

[:02-2] 2,0 ^2,1 ^2,2 ^2,3 Buse, Adolf (1858). S. Paulin évêque de Nole et son siècle (350-450) (француски). Преведено од Dancoisne, L. Paris: H. Casterman. стр. 415–418.

[Roger_J._Smith_19972-3] 3,0 ^3,1 Roger J. Smith (1997). „Church Bells“. Sacred Heart Catholic Church and St. Yves Mission. Архивирано од изворникот на 2021-12-07. Посетено на 2022-09-30. Ѕвоната почнале да се користат во нашите цркви уште во 400 година, а нивното воведување му се припишува на Павлин, епископ од Нола, град Кампанија, ]]Италија]]. корисно не само за повикување на верниците на верски служби, туку и за предупредување кога се заканува опасност. Нивната употреба била одобрена во 604 година од папата Сабинијан, а малку подоцна била воспоставена церемонија за нивен благослов. Многу големи ѕвона, за црковните кули, веројатно не биле во општа употреба до XI век.

[4] Henry Beauchamp Walters (1908). Church Bells. A. R. Mowbray & Company. стр. 4.

[5] Kathy Luty; David Philippart (1997). Clip Notes for Church Bulletins - Volume 1. ISBN 9781568541693. The first known use of bells in churches was by a bishop named Paulinus in the year 400.

[CE2-6] 6,0 ^6,1 Bells. Catholic Encyclopedia.

[1]