Захумје

Захумље или Хум, т.е. земјата Хум (латински: Chulmia) е името за српскиот средновековен регион и држава (кнежевство) што опфаќа значајни делови од горната (јужна) Далмација, приближно од реката Неретва до градот Дубровник, со поврзаната заднина и острови.^[1][2][3]

Порфирогенит пишува дека во VII век, Србите се населиле во други делови на јужна Далмација, вклучително и две соседни области: Травунија и Кнежевството на Неретвјаните. Колкава е застапеноста на српската етничка област во приморските области во тоа време ја потврдува и веста за франкскиот хроничар Ајнхард, кој во своите „Анали на кралството на Франките“ во 822 година забележал дека Србите се народ кој држи голем дел од Далмација (ad Sorabos, quae natio magnam Dalmatiae partem obtinere dicitur).^[4]

Најстариот познат владетел на Захумље бил Михајло Вишевиќ (910-950), кој во име на Византија го освоил градот Сипонто на Апенинскиот Полуостров.

Подоцнежните владетели на Захумље потекнуваат од кнезот Завида, чии синови биле Стефан Немања, Тихомир, Страцимир и Мирослав. Захумје му беше дадено на Мирослав. Како кнез на Захумје (1168-1171) се оженил со сестрата на Бан Кулин. Потоа следуваат Тољен и Тољен II, принц од северно Захумје. Во 1239 година, Никола, префект на Захумје, се оженил во 1338 година со Катарина Котроманиќ. Петар бил кнез на Захумје (1198-1227) и кнез на градот Сплит (1222-1225). Андрија бил следен како приморски кнез и кнез на јужно Захумје во 1250 година. Потоа Богдан, префект на Захумје од 1249 до 1252 година, кој владеел заедно со Радослав во 1249 година. Стјепан Константин бил кнез на Захумље и наследник на српскиот престол во 113 година.

Јован Углеша, потомок на српската куќа Мрњавчевиќ владеел со Захумје од 1370 година до неговата смрт во 1404 година. Сандаљ Храниќ Косача, принцот од Захумље и еден од војводите на Свети Сава, станал Велики војвода на Босна до неговата смрт во 1435 година. По него следел Стефан Вукчиќ Косача како велики војвода и војвода од Захумље до неговата смрт во 1466 година.