Petrus

Petrus

Res apud Vicidata repertae:

Nativitas: 1 a.C.n.; Bethsaida
Obitus: 65 CE; Roma

Pontificatus

Apostolus ac Martyr
Praecessor: Christus ipse ei munus tribuit
Successor: Linus

Simon Petrus (mortuus fere anno 65) erat unus ex duodecim apostolis qui Iesum Nazarenum dum vivebat secuti sunt. De vita Petri imprimis in Novo Testamento traditum est.

Secundum Marcum evangelistam (3:16), nomen eius erat Simon, patris autem Iona ; secundum alios patris nomen erat Ioannes. Cognomen Petrus Simoni a Iesu honoris causa impositum est expressio muneris. Petrus in lingua Graeca Πέτρος (petros) dicitur, quod est Aramaice Kepha.

Petrus cum fratre Andrea in Betsaida habitabat (Ioh 1:44). Posterior in Kapharnaum prope lacum Gennesaret Galilaeae transiebant. Possidebat casam Kapharnao, ibi habitabat cum socru (Marc. 1:30–31, Luc. 4:38). Cum frate laborabant piscatores.

Secundum Ioannem Petrus discipulus erat Ioannis Baptistae. Andreas ad Iesum Messiam fratrem adduxit (Joh 1:41s.). Diem cum Iesu egerunt et Simon Petrum nomen accipiens Iesum secutus est.

Inter apostolos Simon Petrus primas agebat. Omnibus in summariis apostolorum primus est, cum Iacobo et Ioanne Petrus est apostolus qui Iesu vicinissimus erat. Tamen difficile est, characterem describere.

Cum primo Iesum Christum appellaret, ab illo acriter admonitus sit: “Vade retro, Satana!” Petrus — ut Satanas in deserto (Mat. 4:1-11) — temptaverat Iesum a via passionis deducere (Mk 8:31ss). Postea negabat lavationem pedum (Ioh 13,6-9). Discordia demonstrabat in tempore captivitatis et crucifixionis per consilia, praepropter acta, negationem se Iesum novisse. Jesu resurrecto apparebat Petro et aliis et mandatum renovabat.

Se abscondit cum 120 discipulis Hierosolymi. Secundum narrationem biblicam die Pentecostis vis sancti Spiritus in terram veniebat (Apg 2), quocum Petrus captus tenebat efficacem homiliam. Ideo in illo die convertebant 3000 homines et novam fidem confitebantur. Ita comunitas Christiana Hierosolymensis exorta est.

Discordia iterum demonstrabat, cum discrepantia Iudaeorum traditionalium causam prae concilio provocaret: non negabat fidem, sed libenter confimabat. Non autem firmitatem conferebat a tergo Christianorum gentilium stare (Gal 2,11s.). Hac de re a Paulo graviter reprehendebatur. Iam de Apg 10,13s. videmus, solum cum labore a traditionibus iudaeis se solvere posse. Sed apprehendebat fidem, evangelium et Iudaeis portare et convertebat primum gentilem Cornelium centurionem. Tunc Christianos Iudaei originis hiscum rebus persuadebat.

Petrus cum Iacobo et Ioanne a Paulo columna ecclesiae Hierosolymiana putatus est.

Patriarchatae Hierosolymae Antiochiaeque constitutionem earum ad Petrum apostolum deducent. Novum Testamentum nos autem facit censere, Iacobum Iustum rectorem fuisse. Ille secundum scripturas antiquas a Petro et Ioanne et Iacobo ducem elegebatur. Hac re Petrus videri potest constituens et dux primus comunitatis principalis.

Commoratio Romi morte per martyrium ad circum Neronianum vel Vaticanum finem facta est. Prope sepultus est, ubi nunc, super Petri sepulcrum erecta est basilica Vaticana. Romani episcopi ministerium hinc refert. Ideo mox negabatur Petri commoratio Roma, reformatores et argumenta historica adducere volebant.

Quodcumque sit Novum Testamentum iter Petri Romam factum ignoscit. Iesus ei martyrium vaticinaretur, nihil autem de circumstantiis. Si Petrus Roma fuisset, dicitur, de re in Novo Testamento narrari deberet, exempli causa in litteris a Petro scriptis aut in Pauli litteris ad Romanos.

Tamen Clemens Ignatiusque auctores Christiani commorationem Petri Romi iam circa saeculum II commune notum factum testantur. Secundum eos circa annum 65 martyrium passus est, et in persecutione Neronis imperatoris cum multis aliis caput infra crucifixus est.

Cum Sepulcra Petri et Pauli Romi putabantur, alii Christiani ecclesiam Romanam et episcopum honorem tribuibant. Gaius quidam presbyter in litteris scripsit locum sepulcri tropaion, locus iste non certe notus est. Pio XII sedente excavationes sub basilica fiebant et reperiebatur locus maxime veneratus et in lapide inscriptiones graecae Petros eni (Petrus hic est).

Praeter dictionem commorationis Petri Romi est traditio Petrum ecclesiam Romanam episcopum fuisse. Haec traditio solum saeculo II commemoratur. Traditio altera Romanam ecclesiam simul a Petro et Paulo constitutam esse vult, Hieronymus postremo Petrum 25 annos sedisse. Opinio Hieronymiana autem contradicit Novo Testamento, quod Petrus annum 40 gerentem non Romae fuisse poterat.

Traditio catholica aestimat Petrum primum episcopum Romae esse et antistes universalis ecclesiae. Provocat ad verbum Iesu quod Petro "in partibus Caesareae Philippi" dixit sicut Mattheus evangelista tradidit: "Tu es Petrus, et super hanc petram aedificabo ecclesiam meam et portae inferi non praevalebunt adversum eam. et tibi dabo claves regni caelorum et quodcumque ligaveris super terram erit ligatum in caelis et quodcumque solveris super terram erit solutum in caelis" (Mat. 16:18s).

Iste scriptum est transformis nonnumquam. "Et ego dico tibi, quod tu es Petrus" etc. "Idest, tu es probatae ac verae in me fidei, firmus et bene coctus. Tu eris primus in aedificio ecclesiae meae lapis super quem et reliquos struam, quam structuram licet in specie infirmam ipsae tamen inferorum portae non valebunt subruere. Et tibi post abitum meum tanquam successori dabo claves regni coelorum." etc.^[1]

Ecclesia Catholica Romana ministerium peculiarem Petri ducet et confirmat dignitatem Summi Pontificis, vicarii Christi in terra et rector ecclesiae universalis. Auctoritas Petri per successionem apostolicam in omnes successores Romanae cathedrae transit.

Memoria vel solemnitas sanctorum Petri et Pauli apostolorum est dies 29 Iunii. Patronatus multarum ecclesiarum ac civitatum testantur vivam venerationem, imprimis basilica Vaticana, cathedrales Ratisbonensis et Coloniensis; civitates Roma, Augusta Treverorum et Posnania.

• Evangelium Petri, liber Petro tributus

Vicimedia Communia plura habent quae ad Petrum spectant.

Lexica biographica:  Gran Enciclopèdia Catalana • Deutsche Biographie • Treccani • Store norske leksikon • Большая российская энциклопедия • • Catholic Hierarchy

• Fontes Latinae de papis usque ad annum 530 (Papa Felix IV)
  • Liber pontificalis

Series Paparum

Petrus • Linus • Anacletus • Clemens I • Evaristus • Alexander I • Sixtus I • Telesphorus • Hyginus • Pius I • Anicetus • Soterius • Eleutherius • Victor I • Zephyrinus • Callistus I • Urbanus I • Pontianus • Anterus • Fabianus • Cornelius • Lucius I • Stephanus I • Sixtus II • Dionysius • Felix I • Eutychianus • Caius • Marcellinus • Marcellus I • Eusebius • Miltiades • Silvester I • Marcus • Iulius I • Liberius • Damasus I • Siricius • Anastasius I • Innocentius I • Zosimus • Bonifacius I • Caelestinus I • Sixtus III • Leo I • Hilarius • Simplicius • Felix III • Gelasius I • Anastasius II • Symmachus • Hormisdas • Ioannes I • Felix IV • Bonifacius II • Ioannes II • Agapetus I • Silverius • Vigilius • Pelagius I • Ioannes III • Benedictus I • Pelagius II • Gregorius I • Sabinianus • Bonifacius III • Bonifacius IV • Adeodatus I • Bonifacius V • Honorius I • Severinus • Ioannes IV • Theodorus I • Martinus I • Eugenius I • Vitalianus • Adeodatus II • Donus • Agatho • Leo II • Benedictus II • Ioannes V • Conon • Sergius I • Ioannes VI • Ioannes VII • Sisinnius • Constantinus • Gregorius II • Gregorius III • Zacharias • Stephanus II • Stephanus III • Paulus I • Stephanus IV • Hadrianus I • Leo III • Stephanus V • Paschalis I • Eugenius II • Valentinus • Gregorius IV • Sergius II • Leo IV • Benedictus III • Nicolaus I • Hadrianus II • Ioannes VIII • Marinus I • Hadrianus III • Stephanus VI • Formosus • Bonifacius VI • Stephanus VII • Romanus • Theodorus II • Ioannes IX • Benedictus IV • Leo V • Sergius III • Anastasius III • Lando • Ioannes X • Leo VI • Stephanus VIII • Ioannes XI • Leo VII • Stephanus IX • Marinus II • Agapetus II • Ioannes XII • Leo VIII • Benedictus V • Ioannes XIII • Benedictus VI • Benedictus VII • Ioannes XIV • Ioannes XV • Gregorius V • Silvester II • Ioannes XVII • Ioannes XVIII • Sergius IV • Benedictus VIII • Ioannes XIX • Benedictus IX • Silvester III • Benedictus IX • Gregorius VI • Clemens II • Benedictus IX • Damasus II • Leo IX • Victor II • Stephanus X • Nicolaus II • Alexander II • Gregorius VII • Victor III • Urbanus II • Paschalis II • Gelasius II • Callistus II • Honorius II • Innocentius II • Caelestinus II • Lucius II • Eugenius III • Anastasius IV • Hadrianus IV • Alexander III • Lucius III • Urbanus III • Gregorius VIII • Clemens III • Caelestinus III • Innocentius III • Honorius III • Gregorius IX • Caelestinus IV • Innocentius IV • Alexander IV • Urbanus IV • Clemens IV • Gregorius X • Innocentius V • Hadrianus V • Ioannes XXI • Nicolaus III • Martinus IV • Honorius IV • Nicolaus IV • Caelestinus V • Bonifacius VIII • Benedictus XI • Clemens V • Ioannes XXII • Benedictus XII • Clemens VI • Innocentius VI • Urbanus V • Gregorius XI • Urbanus VI • Bonifacius IX • Innocentius VII • Gregorius XII • Martinus V • Eugenius IV • Nicolaus V • Callistus III • Pius II • Paulus II • Sixtus IV • Innocentius VIII • Alexander VI • Pius III • Iulius II • Leo X • Hadrianus VI • Clemens VII • Paulus III • Iulius III • Marcellus II • Paulus IV • Pius IV • Pius V • Gregorius XIII • Sixtus V • Urbanus VII • Gregorius XIV • Innocentius IX • Clemens VIII • Leo XI • Paulus V • Gregorius XV • Urbanus VIII • Innocentius X • Alexander VII • Clemens IX • Clemens X • Innocentius XI • Alexander VIII • Innocentius XII • Clemens XI • Innocentius XIII • Benedictus XIII • Clemens XII • Benedictus XIV • Clemens XIII • Clemens XIV • Pius VI • Pius VII • Leo XII • Pius VIII • Gregorius XVI • Pius IX • Leo XIII • Pius X • Benedictus XV • Pius XI • Pius XII • Ioannes XXIII • Paulus VI • Ioannes Paulus I • Ioannes Paulus II • Benedictus XVI • Franciscus