ალიო ადამია

სხვა მნიშვნელობებისთვის იხილეთ ადამია.

ალიო ადამია
დაბადების თარიღი	7 (20) მაისი, 1914
დაბადების ადგილი	ბათუმი
გარდაცვალების თარიღი	19 ოქტომბერი, 1980(1980-10-19) (66 წლის)
გარდაცვალების ადგილი	თბილისი
დასაფლავებულია	დიდუბის პანთეონი
საქმიანობა	მწერალი, პოეტი, პუბლიცისტი და ჟურნალისტი
ენა	ქართული ენა
მოქალაქეობა	სსრკ
ალმა-მატერი	თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტი
ჟანრი	პოეზია

ალიო კონსტანტინეს ძე ადამია (დ. 20 მაი���ი, 1914, ბათუმი — გ. 19 ოქტომბერი, 1980, თბილისი) — ქართველი მწერალი.

1934 წელს დაამთავრა თსუ ფილოლოგიის ფაკულტეტი. სკკპ წევრი 1940 წლიდან. მუშაობდა გაზეთების „ახალგაზრდა კომუნისტის“ (1930-1936), „კომუნისტის“ (1942-1954) რედაქციებში, იყო გამომცემლობა „ხელოვნების“ დირექტორი (1954-1963), „მერანში“ განყოფილების გამგე (1963-1968), „საბჭოთა საქართველოში“ - მთავარი რედაქტორი (1968-1980).

დაკრძალულია მწერალთა და საზოგადო მოღვაწეთა დიდუბის პანთეონში.

სამწერლობო ასპარეზზე გამოვიდა 30-იანი წლების დასაწყ��სში, როცა დაიბეჭდა მისი პირველი ლექსები, ბალადები, პოემები. პირველი ლექსები 1931 წელს გამოაქვეყნა.

• 1932 წელს გამოვიდა ადამიას წიგნი „რამდენიმე ლექსი“.
• 1936 - კრებული „ლექსები“.
• „ქორწილი კოლხიდაში“ (1941).
• „მესხეთის გაზაფხული“ (1949).
• „უბის წიგნიდან“ (1953).
• „ცისფერი აივანი“ (1964).
• „სიყვარულისა და სიკვდილის ბალადა“ (1969).

ავტორია აგრეთვე მოთხრობებისა და ნარკვევების კრებულებისა:

• „სოფლის გზებზე“ (1948).
• „დილა მტკვრის ხეობაში“ (1952).
• «„ხერგა“ ამარცხებს „რიონს“» (1967).
• რომანისა „დიდი და პატარა ეკატერინე“ (1973).

• ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 1, თბ., 1975. — გვ. 79.
• ზ. ბაბუნაშვილი, თ. ნოზაძე, „მამულიშვილთა სავანე“, გვ. 33, თბ., 1994

• ალიო ადამია — საქართველოს ბიოგრაფიული ლექსიკონი