მიხეილ კალინინი

მიხეილ კალინინი
რუს. Михаи́л Ива́нович Кали́нин
დაბადების თარიღი	7 (19) ნოემბერი, 1875[1] [2]
დაბადების ადგილი	Verkhnaya Troitsa
გარდაცვალების თარიღი	3 ივნისი, 1946(1946-06-03)[3] [1] [4] [5] [6] [7] [2] (70 წლის)
გარდაცვალების ადგილი	მოსკოვი[3]
მოქალაქეობა	რუსეთის იმპერია საბჭოთა რუსეთი  სსრკ
მეუღლე/ები	Ekaterina Kalinina
ჯილდოები	მედალი „1941-1945 წლების დიდ სამამულო ომში გერმანიაზე გამარჯვებისათვის“, წითელი დროშის ორდენი, ლენინის ორდენი, სოციალისტური შრომის გმირი, მედალი „მოსკოვის დაცვისათვის“, მედალი „1941-1945 წლების დიდ სამამულო ომში გმირული შრომისათვის“, ლენინის ორდენი, ლენინის ორდენი და წითელი დროშის ორდენი
მიხეილ კალინინი ვიკისაწყობში

მიხეილ ივანეს ძე კალინინი (რუს. Михаил Иванович Калинин; დ. 7 ნოემბერი/19 ნოემბერი, 1875, ვერხნაია ტროიცა, ტვერის გუბერნია, რუსეთის იმპერია — გ. 3 ივნისი, 1946, მოსკოვი, სსრკ) — საბჭოთა პოლიტიკოსი, სკკპ-ის უმაღლესი საბჭოს წევრი, სსრკ უმაღლესი საბჭოს პრეზიდიუმის თავმჯდომარე (1938–1946)

რევოლუციურ მოძრაობაში ჩაება 1896 წლიდან (1903 წლიდან – ბოლშევიკი). ჩამოაყა­ლიბა მარქსისტული წრე, რომელიც შედიოდა პეტერბურგის „მუშათა კლასის განთავისუფლებისათვის ბრძოლის კავშირში“. 1899 წლის ივლისში დააპატიმრეს და 10 თვის პატიმრობის შემდეგ ­თბილისში გადაასახლეს. აქ მუშაობდა ამიერ­კავკასიის რკინიგზის მთავარ სა­ხელოსნოებში, შევიდა თბილისის სოციალ-დემოკრატიული ორგანიზაციის ცენტრალურ ჯგუფში, 1900 წლის აგვისტოში მონაწილეობდა მუშათა გაფიცვის მოწყობაში, რისთვისა��� დააპატიმრეს და მეტეხის ციხეში ჩასვეს, 1901 წელს კი რეველში (ტალინი) გადაასახლეს. 1917 წლის სექტემბერში ქ. პეტროგრადის სა­ხელმწიფო სათათბიროში აირჩიეს, აქტიურად მონაწილეობდა რუსეთის 1917 წლის ოქტომბრის გადატრიალებაში, რომლის შემდეგ პეტროგრადის ქალაქის თავად დაინიშნა. 1919 წლიდან იყო სრულიად რუსეთის ცენტრალური აღმასრულებელი კომიტეტის (ცაკ) თავმჯდომარე, 1922 წლის დეკემბერში, სსრკ-ის შექმნის შემდეგ, აირჩიეს სსრკ ცაკ-ის თავმჯდომარედ, 1926 წლიდან – საკავშირო კპ (ბ) ცკ-ის პოლიტბიუროს წევრად. 1927 წლის 26 ივნისს დაესწრო ზაჰესის საზეიმო გახსნას, აამუშავა პირველი ტურბინა. 1938-1946 წლებში იყო სსრკ უმაღლესი საბჭოს პრეზიდიუმის თავმჯდომარე. იყო სტალინის უახლოეს პოლიტიკურ გარემოცვაში. 1930-1940-იან წლებში მონა­წილეობდა მასობრივი რეპრესიების სანქცირებაში.

• წითელი დროშის ორდენი (1928 და 1930)
• სოციალისტური შრომის გმირი (1944)
• ლენინის ორდენი (1935, 1944 და 1945)
• მედალი „მოსკოვის დაცვისათვის“ (1944)
• მედალი „გერმანიაზე გამარჯვებისათვის“ (1945)
• მედალი „დიდ სამამულო ომში გამოჩენილი ღვაწლისათვის“ (1945)
• მოსკოვის უმაღლესი სამხედრო სასწავლებლის საპატიო კურსანტი

• შეგიძლიათ იხილოთ მედიაფაილები თემაზე „მიხეილ კალინინი“ ვიკისაწყობში.
• უ. ბლუაშვილი, ენციკლოპედია „საქართველო“
• Официальная справка члена ЦК