Զարգացման հոգեբանություն

Գենետիկական հոգեբանություն կամ տարիքային հոգեբանություն (հուն․՝ προέλευσης - ծագում), գիտություն կենդանիների վարքի զարգացում և մարդու հոգեկան կառուցվածքի մասին։ Այլ կերպ զարգացման հոգեբանությունը ընդհանուր հոգեբանության կարևոր ու հեռանկարային ճյուղերից է։

Ուսումնասիրման առարկա

Ուսումնասիրում է տեսակների կենսաբանական էվոլյուցիայի (ֆիլոգենեզի) ընթացքում կենդանիների վարքի փոփոխությունները, ինչպես նաև մարդու ծագման պատմության (օնտոգենեզի) ընթացքում հոգեկանի զարգացման օրենքները։

Այն հետազոտում է մարդկային հոգեկանի զարգացման բոլոր փուլերը, իմացական գործընթացների, հոգեկան հատկությունների տարիքային զարգացման ու ձևավորման հիմնախնդիրները և հաշվի է առնում կենսաբանական, մարդաբանական, սոցիալական և հոգեբանական գործոնները, որոնք ազդում և նպաստում են հոգեկանի զարգացմանը։ Զարգացման հոգեբանությունը ձգտում է բացահայտել օնտոգենեզի հաջորդական փուլերի հոգեբանական բովանդակությունը և հոգեկան պրոցեսների տարիքային դինամիկան։ Այն ունի իր ենթաճյուղերը՝ պրենատալ շրջանի հոգեբանություն, մանկական և մեծահասակների հոգեբանություն։

Հիմնական բնագավառներ

Գենետիկական հոգեբանության հիմնական բնագավառներն են մարդու և կենդանիների հոգեկան երևույթների համեմատական ուսումնասիրությունը և մանկան բարձր նյարդային համակարգության, վարքի և հոգեկան երևույթների օրինաչափությունների ուսումնասիրությունը։ Գենետիկական հոգեբանությունը բացատրում է ճանաչողական հոգեկան պրոցեսների (զգայություն, ըմբռնում, հիշողություն, մտածողություն, երևակայություն) ծագումն ու զարգացումը։ Նա հնարավորություն է տալիս հոգեբանական գիտությունը կառուցել գիտաբնագիտական հիմքի վրա։

Տես նաև

Գրականություն

Պավլով Ի. Պ., Տատընաիր երկ., Ե., 1951։
Флейвем Дж., Генетическая психология Жана Плаже, М., 1967

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Զարգացման հոգեբանություն» հոդվածին։

Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 3, էջ 10)։