Jump to content

Ալեքսանդր Ալով

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Ալեքսանդր Ալով
Ծննդյան թիվ՝սեպտեմբերի 26, 1923(1923-09-26)[1][2][3][…]
Ծննդավայր՝Խարկով, Ուկրաինական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ[1]
Վախճանի թիվ՝հունիսի 12, 1983(1983-06-12)[3] (59 տարեկան) կամ դեկտեմբերի 12, 1983(1983-12-12)[4] (60 տարեկան)
Վախճանի վայր՝Ռիգա, Լատվիական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ
Քաղաքացիություն՝ ԽՍՀՄ
Մասնագիտություն՝կինոռեժիսոր և սցենարիստ
Պարգևներ՝
Աշխատանքային Կարմիր դրոշի շքանշան Կարմիր Աստղի շքանշան «Մարտական ծառայությունների» մեդալ Վլադիմիր Իլյիչ Լենինի ծննդյան 100-ամյակի հոբելյանական մեդալ Մեդալ «Ստալինգրադի պաշտպանության համար» «1941-1945 թթ. Հայրենական մեծ պատերազմում Գերմանիայի դեմ տարած հաղթանակի համար» մեդալ «1941-1945 թթ Հայրենական մեծ պատերազմի հաղթանակի 20-ամյակին» նվիրված հոբելյանական մեդալ «1941-1945 թթ Հայրենական մեծ պատերազմի հաղթանակի 30-ամյակին» նվիրված հոբելյանական մեդալ «ԽՍՀՄ Զինված ուժերի 50-ամյակին» նվիրված հոբելյանական մեդալ «ԽՍՀՄ Զինված ուժերի 60-ամյակին» նվիրված հոբելյանական մեդալ
ԽՍՀՄ ժողովրդական արտիստ ՌԽՖՍՀ ժողովրդական արտիստ ՌԽՖՍՀ արվեստի վաստակավոր գործիչ և ԽՍՀՄ պետական մրցանակ
IMDb։ID 0022331

Ալեքսանդր Ալեքսանդրովիչ Ալով (ռուս.՝ Александр Александрович Алов, սեպտեմբերի 26, 1923(1923-09-26)[1][2][3][…], Խարկով, Ուկրաինական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ[1] - հունիսի 12, 1983(1983-06-12)[3] կամ դեկտեմբերի 12, 1983(1983-12-12)[4], Ռիգա, Լատվիական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ, ծնվել է որպես Լապսկեր), խորհրդային կինոռեժիսոր և սցենարիստ, 1983 թվականին նրան շնորհվել է ԽՍՀՄ ժողովրդական արտիստի պատվավոր կոչում ՝ Վլադիմիր Նաումովի հետ միասին[5]: Նրա 1981 թվականի «Թեհրան-43» ֆիլմը Մոսկվայի 12-րդ միջազգային կինոփառատոնում արժանացել է Ոսկե մրցանակի[6]:

Հայրենական մեծ պատերազմում զինվորական ծառայությունից հետո Ալովը սովորել է Իգոր Սավչենկոյի մոտ ՎԳԻԿ-ում՝ ավարտելով 1951 թվականին: Նա աշխատել է որպես Սավչենկոյի օգնական «Երրորդ հարված» (1948թ) պատերազմական էպոսի վրա: Իր ուսուցչի վաղաժամ մահից հետո նրան և դասընկեր Վլադիմիր Նաումովին վստահվեց ավարտել Սավչենկոյի վերջին ֆիլմը՝ «Տարաս Շևչենկո» (1949թ) կենսագրական ֆիլմը: Այդ դեբյուտի հաջողությունից հետո Ալովը և Նաումովը սկսեցին ֆիլմեր նկարահանել Կիևի կինոստուդիայում՝ որպես թիմ «Ալով և Նաումով» անվան ներքո:

«Անհանգիստ երիտասարդություն» (1954թ), նրանց առաջին ֆիլմը, պատմում է ուկրաինացի կոմսոմոլականների մասին, ովքեր հաջողությամբ հաղթահարում են ոչ կոմպետենտ ղեկավարին: «Պավել Կորչագին» (1956թ) ֆիլմը, որը հիմնված է Նիկոլայ Օստրովսկու «Ինչպես կոփվեց պողպատը» (1932թ) վեպի վրա, պատմում է զինվորի մասին, ով վիրավորվում է Ռուսական քաղաքացիական պատերազմում: Այս ազատ եռագրության երրորդ մասը՝ խորհրդային երիտասարդության մասին, «Քամի» (1958թ), նկարահանվել է Ալովի և Նաումովի՝ 1957 թվականին Մոսֆիլմ ստուդիա տեղափոխվելուց հետո: Այն պատմում է չորս ընկերների՝ Մոսկվայում առաջին կոմսոմոլական համագումարին մասնակցելու ճանապարհորդության մասին:

Ալովի և Նաումովի ամենահայտնի աշխատանքը դարձավ «Թռիչք» (1970թ) ֆիլմը, որը Միխայիլ Բուլգակովի ողբերգության էկրանավորումն էր՝ 1918-1921 թվականների Քաղաքացիական պատերազմի և դրան հաջորդած զանգվածային արտագաղթի մասին:

Ֆիլմագրություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Նշում. բոլոր ֆիլմերը նկարահանվել են Վլադիմիր Նաումովի հետ

Ծանոթագրություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Алов Александр Александрович // Большая советская энциклопедия (ռուս.): [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохорова — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969.
  2. 2,0 2,1 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 filmportal.de — 2005.
  4. 4,0 4,1 4,2 Internet Movie Database — 1990.
  5. Peter Rollberg (2016). Historical Dictionary of Russian and Soviet Cinema. US: Rowman & Littlefield. էջեր 43–45. ISBN 1442268425.
  6. «12th Moscow International Film Festival (1981)». MIFF. Արխիվացված է օրիգինալից 2013-04-21-ին. Վերցված է 2013-01-25-ին.

Արտաքին հղումներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]