Բեռնարդո Բիթի

Ծնվել է Իտալիայում՝ Ադրիատիկ ծովի ափին գտնվող Մարկեի շրջանում 1548 թվականին^[2][3]։ Գեղանկարչության արվեստը սովորել է Հռոմում^[4][2][3], որտեղ ուսանել է հինգ տարի։ 20 տարեկանում^[4]՝ 1568 թվականին^[2], միացել է ճիզվիտական միաբանությանը։

1575 թվականի մայիսին նրան ուղարկել են Հարավային Ամերիկա՝ Պերու՝ իրականացնելու «ավետարանչություն արվեստների միջոցով» տեղի ճիզվիտների խնդրանքով։ Պերուի նոր եկեղեցիները և վանքերը զարդարելու համար Եվրոպայից բերվել են գեղանկարչական կտավներ և քանդակներ։ Աստվածամոր, Հիսուսի և սրբերի պատկերները, որոնք ուղարկվել են նավերով, այնուամենայնիվ, բավարար չէին, և նկարիչները ձգտում էին մեկնել օվկիանոսից այն կողմ։ Ժամանածների թվում էր նաև իտալական մաներիզմի ներկայացուցիչ Բեռնարդո Բիթին։

Նախ նա աշխատել է Լիմայում, 1583 թվականին տեղափոխվել է Կուսկո, իսկ ավելի ուշ ապրել և աշխատել է Պերուի մի շարք քաղաքներում։ 1595-1598 թվականներին նա վերադարձել է Կուսկո՝ լինելով Չուկիսակում և Արեկիպայում։

1604 թվականին նա վերջնականապես վերադարձել է Լիմա, որտեղ մնացել է մինչև իր մահը 1610 թվականին^[3][2]։

Պերու տեղափոխվելու ժամանակ Բիթին արդեն հայտնի էր եկեղեցիները և քոլեջները զարդարելու իր բազմաթիվ աշխատանքներով։ Նույն նպատակով նկարիչը 1575 թվականին ժամանել է Պերու, որտեղ պետք է զոհասեղանի նկարներ ստեղծեր Լիմայի, Կուսկոյի և այլ քաղաքների եկեղեցիների համար։

Յուրաքանչյուր քաղաքում, որտեղ նա ապրում էր, նա ստեղծել է կրոնական ժանրի քանդակներ և նկարներ, զոհասեղաններ տեղական ճիզվիտական եկեղեցիների, քոլեջների և վանքերի համար։

Բիթիի անունը կապված է նաև 16-րդ դարի վերջին քառորդում Կուսկոյի դպրոցի կրոնական նկարչության ամենահիասքանչ ֆենոմեններից մեկի առաջացման հետ, որը եվրոպական և նախակոլումբոսյան դարաշրջանի հարուստ գեղարվեստական ավանդույթների սինթեզ է։ Այս ինքնատիպ արվեստը, որը 16-18-րդ դարերում լայն տարածում է գտել Անդերի շրջանի տարբեր քաղաքներում, սկիզբ է առել 1580-ականներին, երբ Բիթին կազմակերպել է արվեստանոց ինկերի հնագույն մայրաքաղաքում, որտեղ կեչուա և մետիս հնդկացիները սկսել են սովորել նկարչություն և յուղանկար։

Բայց գաղութային նկարչության զարգացման ուղղությունը ինկերի երկրներում, որն այդ ժամանակ ընդգրկում էր ներկայիս Պերուի, Բոլիվիայի և Էկվադորի տարածքները, որոշվել է հենց Կուսկոյում, իտալացի մաներիստներ Բեռնարդո Բիթիի, Մատեո դե Ալեսիոյի և Անջելինո (Անխելինո) Մեդորոյի ազդեցության ներքո․ նկարի խիստ գրաֆիկական բնույթը, որը բնորոշ է մաներիզմի ոճին, հատկապես մոտ էր բնիկ ամերիկացի նկարիչներին։

Չնայած Բիթին երբեք չի ստորագրել իր նկարները, դրանք հեշտությամբ ճանաչելի են նրա անսխալ ոճի շնորհիվ։ Դրա առանձնահատկություններից են գծի գերակշռող օգտագործումը, տոների պարզ առաջարկը, մաներիզմի ոճի ձգված ձևը, նրանց հերոսների դիրքերի բարդությունը։ Բիթիի կերպարներում գործվածքների թեթևությունը, դրանց պաստելային գույները համապատասխանում են ֆիգուրներն իդեալականացնելու նրա ձգտմանը։

• Baker-Bates, Piers (2018). «From Iberia to the Americas: Hispanic art of the colonial era». In Barker, Emma (ed.). Art, commerce and colonialism 1600–1800. Manchester: Manchester University Press. էջեր 92–187. ISBN 978-1-5261-2293-3.
• Donahue-Wallace, Kelly (2008). Art and Architecture of Viceregal Latin America, 1521-1821. Albuquerque: University of New Mexico Press. ISBN 978-0-8263-3459-6.
• «Bernardo Bitti». Encyclopædia Britannica. Encyclopædia Britannica, inc. 2019 թ․ հունվարի 1. Վերցված է 2019 թ․ ապրիլի 26-ին.
• Fleming, Alison (2017). «Bitti, Bernardo, SJ (1548—1610)». In Worcester, Thomas (ed.). The Cambridge Encyclopedia of the Jesuits. New York: Cambridge University Press. էջեր 319–320. ISBN 978-1-108-50850-6.
• Irwin, Christa (2018). «Bernardo Bitti: An Italian Reform Painter in Peru». In Locker, Jesse M. (ed.). Art and Reform in the Late Renaissance: After Trent. London: Routledge. էջեր 367–389. ISBN 978-0-429-86336-3.
• «Bitti, Bernardo». New Catholic Encyclopedia. The Gale Group Inc. 2003. Վերցված է 2019 թ․ ապրիլի 26-ին – via Encyclopedia.com.
• Stastny, Francisco (1975). «The Cuzco School of painting, a Gothic revival». The Connoisseur: An Illustrated Magazine for Collectors. Vol. 189, no. 759. էջեր 20–27. ISSN 0010-6275.

• Encyclopædia Britannica. Bernardo Bitti(անգլ.)
• «Հրեշտակները արկեբուսով։ Նոր աշխարհի առաջին նկարչական դպրոցի մասին»