Xoán Ignacio Taibo

Xoán Ignacio Taibo
Biografía
Nacemento	31 de marzo de 1949 (75 anos); Madrid
Actividade
Ocupación	escritor
Xénero artístico	Narrativa
Familia
Irmáns	Carlos Taibo
Premios
	(2018) O/A escritor/a na súa terra; (1990) Premio Carvalho Calero de creación literaria; (1979) Premio Modesto R. Figueiredo; (1978) Premio da Crítica de narrativa galega; (1975) Premio Modesto R. Figueiredo ;

Xoán Ignacio Taibo Arias, nado en Madrid o 31 de marzo de 1949, é un escritor e sociólogo galego.

Traxectoria

Nado na emigración madrileña de pais galegos, tomou contacto coa cultura galega en Madrid e en 1976 estableceuse en Galicia. Catedrático de Lingua e Literatura Galega, colabora en diversas publicacións periódicas de Galicia. En 1975 publicou a súa primeira obra literaria, Os inmortais, unha recolleita de tres relatos.

Vida persoal

É irmán de Carlos Taibo.^[1]

Obra en galego

Narrativa

Os inmortais, 1975, Editorial Castrelos.
O fotógrafo, 1977, Limbo.
Homes de ningures, 1978, Edicións do Rueiro.
Calendario de brétemas mañanceiras na miña praia atlántica, 1981, Akal.
A semancia, 1981, Xerais.
Doncos, o pacífico, 1987, Sotelo Blanco.
Informe bestiario, 1991, Laiovento.
A ponliña irlandesa, 1997, Ediciós do Castro.
Por tras dos meus ollos, 1999, Sotelo Blanco.
Salvador de Occidente, 2000, Ir Indo.
Flor do grelo, 2008, Laiovento.
As boas familias, 2014, Toxosoutos.
Os tres de nunca, 2016, Xerais.

Obras colectivas

Catro narracións, 1977, Ediciós do Castro.
Os partidos políticos na Galiza, 1977, Edicións do Rueiro. Con Manuel Rivas.
A fundición e outras narracións, 1978, Ediciós do Castro.
O relato breve. Escolma dunha década (1980-1990), 1990, Galaxia.
Premios Pedrón de Ouro. Certames XVI (1990) e XVII (1991), 1992, Ediciós do Castro.
Novo do trinque, 1997, BNG.
Novos exercicios de estilo, 2000, Universidade da Coruña.
Alma de beiramar, 2003, Asociación de Escritores en Lingua Galega.
A Coruña á luz das letras, 2008, Trifolium.
No tempo de Follas novas. Unha viaxe pola literatura universal, 2015, Alvarellos.
Os aforismos do riso futurista, 2016, Xerais.

Obra en castelán

Tradución

Vinícius de Moraes, 1983, Júcar.

Premios

Gañador do Premio Modesto R. Figueiredo do 1975, por A enquisa.
Accésit do Premio Modesto R. Figueiredo do 1976, por O leito (esbozo para unha historia que nunca existiu).
Premio da Crítica Española do 1978, por Homes de ningures.
Premio Mesón do Labrego da Editorial Limbo no 1978, por O fotógrafo.
Gañador do Premio Modesto R. Figueiredo do 1979, por Pacífico Sul.
Accésit do Premio Modesto R. Figueiredo do 1979, por Saga dos mil e un mortos.
Gañador do primeiro Premio Carvalho Calero do Concello de Ferrol no 1990, por Informe bestiario.
Accésit do Premio Modesto R. Figueiredo do 1990, por Libélulo cabálulo do demo.
Segundo premio do Premio Modesto R. Figueiredo do 1994, por Don Ninguén.
Finalista do premio Eixo Atlântico no 1998, por Por tras dos meus ollos.

Notas

↑ "Carlos Taibo, especialista em geo-política, escritor e novo sócio da AGAL". www.a.gal. Archived from the original on 03 de xullo de 2019. Consultado o 15 de abril de 2019.

Véxase tamén

Ligazóns externas

Entrevista co escritor Arquivado 20 de marzo de 2018 en Wayback Machine., Sermos Galiza, 19 de marzo de 2018.
É anómalo que só terme do futuro da lingua unha minoría activa Arquivado 16 de agosto de 2016 en Wayback Machine., conversa co autor para Galicia Hoxe, aparecida o 28 de xuño de 2010.
Entrevista de Literatura Galega do S.XX do alumnado do IES Manuel García Barros Arquivado 26 de febreiro de 2014 en Wayback Machine.

[1] "Carlos Taibo, especialista em geo-política, escritor e novo sócio da AGAL". www.a.gal. Archived from the original on 03 de xullo de 2019. Consultado o 15 de abril de 2019.

[1]