Fellini 8½

Fellini 8½
Ficha técnica
Título orixinal	8½
Director	Federico Fellini
Produtor	Angelo Rizzoli
Guión	Federico Fellini Ennio Flaiano Tullio Pinelli Brunello Rondi
Intérpretes	Marcello Mastroianni Claudia Cardinale Anouk Aimée
Música	Nino Rota
Fotografía	Gianni Di Venanzo
Montaxe	Leo Catozzo
Estudio	Cineriz Francinex
Estrea	14 de febreiro de 1963
Duración	138 minutos
Orixe	Italia Francia
Recadación	3,5 millóns de dólares[1]
Na rede

Fellini 8½ (en italiano, 8½) é un filme franco-italiana de 1963 dirixido por Federico Fellini, con Marcello Mastroianni, Claudia Cardinale e Anouk Aimée como actores principais.

É unha das fitas máis coñecidas do realizador, e segundo varios críticos cinematográficos é un dos mellores filmes da historia.^[2] Foi filmado en branco e negro, e a música foi composta por Nino Rota.

Foi emitido na TVG o 3 de agosto de 1996.^[3]

O célebre director e guionista Guido Anselmi está a atravesar unha fonda crise creativa e intenta relaxarse despois do seu último filme. Non pode conseguir a tranquilidade necesaria para atopar ideas novas para o seu seguinte filme e todo o mundo parece ansioso de saber en que punto se atopa o traballo que está a preparar. Está só, quere estar só, e busca unha resposta nas visións que invaden a súa mente, as máxicas e enigmáticas palabras: "Asa-Nisi-Masa", lembranzas dunha vida, soños fantásticas e escuras imaxes dun futuro nebuloso. A chegada de Claudia, actriz e musa da súa vida, e da súa amante Carla trae novas inquedanzas en vez da serenidade e o consolo que esperaba.

• Marcello Mastroianni .... Guido Anselmi
• Claudia Cardinale .... Claudia
• Anouk Aimée .... Luisa Anselmi
• Sandra Milo .... Carla
• Rossella Falk .... Rossella
• Barbara Steele .... Gloria Morin
• Madeleine LeBeau .... Madeleine, a actriz francesa
• Caterina Boratto .... muller misteriosa
• Eddra Gale .... La Saraghina
• Guido Alberti .... Pace, o diretor
• Mario Conocchia .... Conocchia, o director de produción
• Bruno Agostini .... o secretario de produción
• Cesarino Miceli Picardi .... Cesarino

O filme emprega unha enxeñosa estratexia para mostrar o bloqueo creativo que o propio Fellini estaría a sentir: contar a propia dificulatade de realizar un filme. É un filme metalingüístico, que usa a linguaxe do cinema para comentar o filme que as súas personaxes están a realizar.

O filme ten grandes influencias da psicanálise jungiana, da que Fellini era un entusiasta.^[4] Un exemplo é o gran foco nos soños do protagonista para explicar a súa persoa e acontementos da súa infancia. O uso da fotografía en branco e negro tamén server para reforzar o concepto jungiano de sombra.^[5]

• Filmes propostos ó mellor filme internacional na 35ª edición dos Óscar
• Filmes de Italia propostos ó Óscar ó mellor filme internacional

• Affron, Charles. 8½: Federico Fellini, Director. New Brunswick: Rutgers University Press, 1989.
• Alpert, Hollis. Fellini: A Life. Nova York: Paragon House, 1988.
• Bondanella, Peter. The Cinema of Federico Fellini. Princeton: Princeton University Press, 1992.
• Bondanella, Peter. The Films of Federico Fellini. Cambridge: Cambridge University Press, 2002.
• Fava, Claudio e Aldo Vigano. The Films of Federico Fellini. Nova York: Citadel Press, 1990.
• Fellini, Federico. Comments on Film. Ed. Giovanni Grazzini. Trans. Joseph Henry. Fresno: The Press of California State University at Fresno, 1988.
• Kezich, Tullio. Federico Fellini: His Life and Work. Nova York: Faber and Faber, 2006.

• Crítica en Chicago Sun-Times Arquivado 16 de febreiro de 2013 en Wayback Machine. por Roger Ebert
• Crítica en Guardian.uk por Derek Malcolm
• Artigos en Criterion Collection por Alexander Sesonske