Erik o Roxo

Erik o Roxo

Nome orixinal	(non) Eiríkr rauði Þorvaldsson
Biografía
Nacemento	950 Noruega
Morte	1003 (52/53 anos) Brattalid, Groenlandia (pt)
Relixión	Paganismo nórdico
Cor do pelo	Rubio
Actividade
Ocupación	explorador, povoador (pt)
Outro
Cónxuxe	Thjodhild
Fillos	Thorvald Eiriksson, Leifr Eiríksson, Freydís Eiríksdóttir
Pai	Thorvald Asvaldsson
Condenado por	homicidio preterintencional
Descrito pola fonte	Appletons' Cyclopædia of American Biography, (sec:Eric the Red) Nordisk familjebok Obálky knih,

Erik Thorvaldsson ou Erik o Roxo, nado por volta de 950 na actual Noruega, foi un comerciante, pirata e explorador, así coma un dos máis famosos viquingos da historia. Probabelmente debía o seu nome ao seu cabelo roxo^[1]. Fundou o primeiro asentamento viquingo en Groenlandia, no ano 982.

Erik e seu pai Thorvald Asvaldsson tiveron que abandonar Jaederen (Noruega) por causa dunhas mortes. Así que se dirixiu a Islandia, establecéndose en Drangar, logo de tomar posesión de terras en Hornstrandir,^[2][3] xunto coa súa familia e serventes, onde foi reconstruíndo a súa vida até o ano 982 cando, nunha situación moi semellante á do seu pai, se viu implicado noutros asasinatos o que lle volveu custar o exilio. Segundo as Sagas, matou o seu veciño Thorgest por causa dun conflito cunha pa emprestada e a un labrego chamado Valthjof que asasinara a uns escravos seus. Foi entón cando Erik toma a determinación de marchar aínda máis cara ao oeste.

Sen poder morar en Noruega ou en Islandia, Erik e algúns seguidores seus decidiron botarse ao mar cara a unha terra nova, da que tan só falaban algúns comerciantes que nalgunhas ocasións se tiñan extraviado, chegando a ver ao lonxe unha costa nova, coma Gunnbjörn Ulfsson, segundo a tradición. E así chegaron a desembarcar en Groenlandia (a terra verde), que Erik bautizou con ese nome para atraer novos colonos. Durante os seus tres anos de desterro percorrérona con ilusión fiorde por fiorde e coa idea de fundaren aló unha nova colonia, Erik volveu para Islandia para buscar novas persoas. O nome da recentemente descuberta terra e as atraíntes palabras do navegante axudáronlle a convencer a moita xente para instalarse aló, especialmente quen buscaban desesperadamente saír da, naquel tempo, superpoboada Islandia e as xentes máis pobres convencidas de que Groenlandia podía ser a súa grande oportunidade. Dese xeito fundaron a cidade de Eystribyggð e a vila de Vestribyggð. Aos poucos foron chegando máis e máis persoas e Groenlandia foi cada vez máis habitada.

O espazo entrámbolos dous establecementos, localizados na costa suroccidental, resultaron ser os únicos onde a labranza era posíbel. No verán, cando o clima era máis temperado, os colonos ían en verdadeiros exércitos cara ao norte, na Baía Disko, sobre o Círculo Polar Ártico, cazar. Dese xeito conseguían carne de foca, cuxa pel era empregada tamén como roupa; e marfil de morsas, narvais ou baleas encalladas na costa se tiñan sorte abondo.

Aquí, Erik construíu a Facenda Brattahlíð, preto do presente Narsaruaq, para si mesmo. Erik ostentou o título de "Xefe Principal" de Groenlandia e obtivo grande respecto e riquezas. A tarefa de establecemento involucrou un total de 25 embarcacións, das cales 14 completaron con éxito a travesía e das once restantes algunhas volveron para Escandinavia, mentres que outras desapareceron no océano.

O establecemento floreceu, chegando a albergar até 3.000 habitantes espallados nunha vasta área ao longo dos fiordes contiguos. Continuaban a chegar grupos de xentes que fuxían da fame en Islandia, uníndose aos colonos orixinais. No entanto, uns inmigrantes que chegaron no ano 1000, trouxeron consigo unha epidemia que causou estragos na poboación da illa, matando incluso a Erik. Aínda así, a colonia rexurdiu e sobreviviu até a Pequena Idade de Xeo, que a fixo inviábel para o estilo de vida europeo no século XV. Os ataques dos piratas e o abandono por parte da coroa da Noruega forzaron o declive da poboación.

O seu fillo, Leif Eriksson, que axudou sempre ao pai, introduciu o cristianismo en Groenlandia, a pesar da forte oposición deste, que era un forte defensor do paganismo viquingo.

Preto do ano 1000, Leif chega a América do Norte á que bautiza como Vinland, por ver alí cepas bravas. Convértese dese xeito, no primeiro europeo en pisar o novo continente.

Erik morreu no mesmo ano no que seu fillo acada tal fazaña, no ano 1000, afectado pola praga que azoutou fortemente á Groenlandia.

Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría:  Erik o Roxo

• Casariego Córdoba, Antón; Casariego Córdoba, Pedro (2010). Saga de los groenlandeses. Saga de Erik el Rojo (en castelán). Ediciones Siruela. ISBN 978-84-9841-404-2.