Anatema

Anatema é a condena ou excomuñón formal, pola cal o acusado é considerado herexe e apartado da Igrexa.^[1] Estes significados veñen do Novo Testamento,^[2] onde un anatema era unha persoa ou cousa maldita ou condenada por Deus.^[3] No Antigo Testamento, un anatema era algo ou alguén dedicado a Deus como sacrificio,^[4] ou maldito e separado de Deus por mor do pecado.^[5] Estes representan dous tipos de separación, un para a devoción, o outro para a destrución.

Por extensión, este termo tamén é usado na actualidade para condenar o comportamento de alguén, sen ser por motivos relixiosos.

Anatema deriva do grego antigo : ἀνάθεμα ,^[6]  anáthema , que significa "unha ofrenda" ou "calquera cousa dedicada",^[7] deriva en si do verbo ἀνατίθημι , anatíthēmi , que significa "ofrecer". No Antigo Testamento, חֵרֶם ( chērem ) referíase tanto aos obxectos consagrados ao uso divino como aos dedicados á destrución en nome do Señor, como os inimigos e as súas armas durante as guerras relixiosas. Dado que as armas do inimigo eran consideradas profanas, o significado converteuse en "calquera cousa dedicada ao mal" ou "unha maldición".

• Excomuñón