Sonia Rykiel

O seu pai eran romanés e a nai polaca, ambos os dous xudeus, e Sonia era a máis vella dos cinco fillos da parella^[2]. En 1948 era escaparatista na Grande Maison de Blanc e en 1954 casou con Sam Rykiel, propietario de Laura, unha tenda dedicada á confección de roupa,^[3] e foi nesta tenda na que realizou as súas primeiras confeccións, primeiro roupa para embarazadas e logo xerseis que se coñecerían como poor boy sweater e que se volverían as pezas icónicas da deseñadora, sempre á marxe da alta costura e ligada ao movemento prêt à porter.

En 1960, un dos seus xereis foi portada da revista Elle e Audrey Hepburn, nunha visita á tenda Laura, levou 14 xerseis asinados Sonia Rykiel de todas as cores^[4]

En 1965 creou, coa axuda do seu marido, a sociedade Sonia Rykiel C. D. M. Consagrada en 1967 pola revista estadounidense Women's Wear Daily como a "raíña do punto", Rykiel na procura dunha moda cómoda e versátil inventou as costuras visibles, as pezas sen remate nin vaíña, colocou mensaxes nas pezas de roupa e en xeral deu lugar a unha nova filosofía da moda: démode^[1]. Creando un estilo de elementos identificables como negros, o estampado a raias, o strass ou o encaixe.

A pesar do seu divorcio con Sam Rykiel, fundou con este último, en maio de 1968, o "griffe Sonia Rykiel" e abriu a súa primeira tenda en París.^[1] As súas creacións quedaron asociadas coa imaxe dunha parisiense "feminina, libre, sensual e independente".^[5],^[6]

Rykiel tamén foi escritora, escribiu varios libros sobre moda, unha colección de historias para nenos e unha novela epistolar con Régine Deforges. Publicou o seu primeiro libro, Et Je La Voudrais Nue, en 1979.^[7]

• 1979 : Et je la voudrais nue, éditions Grasset.
• 1988 : Célébration 20 ans de mode, éditions des femmes.
• 1989 : La collection, éditions Grasset.
• 1993 : Tatiana, acacia, contos infantís, ilustracións de Charles Matton, éditions Flammarion 4.
• 1994 : Collection terminée, Collection interminable, Éditions Flammarion.
• 1996 : Les lèvres Rouges, novela, éditions Grasset (éditions Kodansha, Xapón, 2000).
• 1999 : Paris sur les pas de Sonia Rykiel, éditions Garde Temps (éditions Shueisha, Japon, 2000).
• 2005 : L'envers à l'endroit, éditions Fayard.
• 2005 : Casanova était une femme, correspondencia entre Sonia Rykiel e Régine Deforges, ilustracións de Claire Bretécher, éditions Calmann-Lévy.
• Dictionnaire déglingué, éditions Flammarion (ISBN 978-2-0812-7178-4)
• 2012 : N'oubliez pas que je joue, escrito con Judith Perrignon, éditions de l'Iconoclaste.