Simone Simon

Simone Simon naceu en Marsella,^[1] filla de Henri Louis Firmin Champmoynat, un enxeñeiro xudeu francés, piloto na segunda guerra mundial, morto nun campo de concentración, e de Erma Maria Domenica Giorcelli, unha ama de casa italiana. Antes de establecerse definitivamente en Marsella, Simon viviu en Madagascar, Budapest, Turín e Berlín.^[2] En 1931, con 20 anos de idade, marchou a París onde traballou por algún tempo como cantante, modelo e deseñadora de moda. Nun momento tamén se propuxo ser escultora.^[3]

Simon fixo o seu debut en pantalla en 1931 con Le chanteur inconnu^[4] e en 1934 atraeu a atención de todos os espectadores coa súa actuación en Lac aux dames do director Marc Allégret.^[3][4] En entrevistas posteriores, Simon expresou a súa gratitude cara á Allégret, sentindo que era responsable do seu éxito.^[3]

O seu especial magnetismo ante a pantalla abriulle as portas de Hollywood e conseguiu un contrato na Fox. Dese xeito converteuse nunha das pioneiras do cinema europeo en Hollywood.^[5] Alí traballou ás ordes de Irving Cummings, Henry King, Allan Dwan ou William Dieterle. Durante ese breve período actuou en varios filmes como o remake do clásico do cinema mudo Seventh Heaven (Henry King, 1927) ou Ladies in Love (Marie Armand, 1936). Ante o éxito moderado destes filmes regresou de novo a Francia en 1938 da man de Jean Renoir para traballar no papel da perversa Séverine Roubaud en A besta humana baseado no clásico do mesmo nome de Zola.

Ao estalar a guerra, e trala ocupación alemá, regresou de novo a Hollywood para traballar, esta vez nos Estudos RKO. Aquí logrou un dos seus maiores éxitos con The Devil and Daniel Webster (1941) de William Dieterle. A súa interpretación chamou a atención do produtor Val Lewton, quen lle ofreceu interpretar a Irena Dubrona en Cat People (1942), un clásico do cinema fantástico dirixido por Jacques Tourneur. Simon nunca chegou a admitir que esta fose o seu mellor filme, pois consideraba que se daba á cámara un maior protagonismo que aos actores.^[6] A partir de entón seguiron títulos de menor éxito como The Curse of the Cat People (1944), Mademoiselle Fifi (Robert Wise, 1944) ou Petrus (Marc Allègret, 1946), este último xa en Europa finalizada a guerra. Volveu acadar o éxito con dous filmes de Max Ophüls, La ronde (1950) e Le Plaisir (1952).

A partir de entón, as súas actuacións no cinema foron mínimas. En 1973 interpretou o seu último traballo en A dama de azul, unha comedia de Michel Deville.

Simon permaneceu sempre solteira. A súa camareira revelou que ela adoitaba dar a chave da súa casa a calquera home polo que ela se interesaba, entre eles George Gershwin. Na década de 1950, estivo envolta nunha relación co banqueiro francés Alec Weisweiller, que foi un dos patrocinadores de Jean Cocteau. Durante a segunda guerra mundial mantivo unha relación co axente dobre Duško Popov, que tiña como nome en clave "Tricycle".^[7]

Morreu en París por causas naturais á idade de 94 anos. A BBC^[8] informou por erro que a súa idade era 93, ao anotar mal o ano do seu nacemento (1911). Uns días máis tarde, o ministro francés de cultura Renaud Donnedieu de Vabres emitiu unha declaración en que eloxiaba a Simon falando do seu "engado, o seu irresistible sorriso... Con Simone Simon, perdemos unha das máis sedutoras e máis brillantes estrelas do cinema francés da primeira metade do século XX".^[9]

• Soares, Andre (24 de febreiro de 2005). "Simone Simon (Biography)". Alternative Film Guide. 
• Vallance, Tom (2 de marzo de 2005). "Obituary: Simone Simon (Article)". The Independent. 

• Photographs and literature