Roberto Varela

É licenciado en Filosofía pola Universidade de Barcelona e en Relacións Internacionais pola Ecole des relations Internationales (ILERI) da cidade de París.

Ingresou na carreira diplomática en 1989, cando entrou no Ministerio de Asuntos Exteriores de España como xefe de Área de Relacións Económicas con América Latina. Deseguido, traballou nas embaixadas españolas de Bonn (Alemaña) e Kuwait. Anos máis tarde, a partir de 2004, desenvolveu as funcións de cónsul de España na cidade norteamericana de Nova York, encargándose de asuntos culturais.^[1]

O 20 de abril de 2009 foi nomeado conselleiro de Cultura e Turismo da Xunta de Galiza, presidida por Alberto Núñez Feijóo do Partido Popular, se ben non estaba afiliado ao partido, declarándose independente.^[2] O 4 de xaneiro de 2012 cesou como conselleiro, sendo sucedido por Xesús Vázquez Abad. A comezos de marzo de 2012 foi nomeado embaixador de España no Uruguai, como sucesor da anterior embaixadora Aurora Díaz-Rato Revuelta,^[3] tras presentar as súas cartas credenciais perante o presidente do país José Mujica, en maio de 2017 cesou do cargo, sucedido por Javier Sangro, cando foi designado director xeral de Relacións Culturais e Científicas da Agencia Española de Cooperación Internacional para el Desarrollo.^[4]

Por resolución do 3 de xullo de 2018 do Ministerio de Asuntos Exteriores,^[5] foi designado conselleiro de asuntos culturais da embaixada de España en Francia.^[6]

No ano 2009, nunhas declaracións pouco despois de asumir o cargo de conselleiro de Cultura e Turismo comentou: «la cultura gallega está muy bien pero limita».^[2][7][8] E no ano 2010, durante a celebración da Fitur en Madrid, referiuse ao concello de Sobrado dos Monxes como «Desván de los Monjes»,^[9][10][11] creando polémica e pasando por riba da oficialidade respecto á toponimia galega. Perante as queixas e a recriminación da oposición, Varela dixo que era unha farsa e chamou «estúpidos» aos que cresen nese episodio.^[12] Do mesmo xeito, poucas semanas antes, xa provocara o rexeitamento da industria cultural galega ao se referir á cultura galega dicindo: «creo que la cultura gallega está ensimismada y a veces también acomplejada».^[7][12][13]

• O tempo que vivimos. Chan da Pólvora. 2020. ISBN 978-84-122221-1-1. ^[14]