Hospital de la Pitié-Salpêtrière

A súa construción inicial foi encargada polo rei Lois XIV ao arquitecto Libéral Bruant en abril de 1656. Elixiuse como localización un soar onde había unha pequena polvoreira. O edificio recibiu o nome de Hôpital Général pour lle Renfermement des Pauvres de Paris (en galego: Hospital xeral para o internamento dos pobres de París) e tiña como propósito principal internar aos pobres e vagabundos da cidade. Dividiuse en tres partes: La Pitié, para os nenos, Bicétre para os homes e La Salpêtrière para as mulleres. En 1684, a parte de La Salpêtrière foi ampliada cun edificio que servía como lugar de reclusión ás mulleres denunciadas polos seus maridos ou pais. Engadiuse unha zona carcelaria para as prostitutas. Ás portas da Revolución francesa o hospital tiña unha capacidade para dez mil enfermos e as súas dependencias penais acadaban até trescentos detidos.

Durante a noite do 3 ao 4 de setembro de 1792 (Masacres de setembro), o hospital escribiu unha das súas páxinas máis negras coa matanza de 34 mulleres internadas no recinto La Salpêtrière.

Durante o século XIX, o traballo dalgúns dos seus médicos como Philippe Pinel ou Jean-Martin Charcot (considerado o pai da neuroloxía moderna), converteron ao centro médico nun dos máis recoñecidos a nivel da saúde mental. Son moitos os estudantes que chegaron de toda Europa para estudar no hospital.

Actualmente alberga o que en francés se chama CHU Pitié-Salpêtrière, que é a abreviación de Centro Hospitalario-Universitario Pitié-Salpêtrière (xurdido da fusión, en 1964, dos hospitais de la Salpêtrière e de la Pitié).

Neste hospital foi onde a princesa Diana de Gales faleceu o 31 de agosto de 1997, após sufrir un grave accidente de tráfico no túnel de Alma.^[1]

Hoxe en día é un dos principais hospitais de París. O hospital tamén alberga o Institut du cerveau et de la moelle épinière.

• La Pitié-Salpêtrière: quatre siècles d'histoire et d'histoires - Maximilien Vessier, editado polo propio hospital. ISBN 2-9513550-0-9.