Bahamas

O nome Bahamas deriva do nome lucaio nome Bahama ('grande illa media superior'), usada polos indíxenas Taínos para a illa de Gran Bahama.^[6][7] As guías turísticas adoitan afirmar que nome provén do castelán baja mar xa que gran parte das illas deste arquipélago só son avistables durante a marea baixa ou "baixamar". Existe outra teoría, segundo a cal pode proceder de Guanahani, un nome local de significado incerto.^[8]

Testemuñado por primeira vez no c. Mapa de Turín de 1523, Bahama orixinalmente referíase só a Gran Bahama, pero utilizouse inclusive en inglés en 1670.^[9] O toponimista Isaac Taylor argumenta que o nome deriva de Bimani (Bimini), que os españois en Haití identificaron con Palombe, un lugar lendario onde as Viaxes de John Mandeville dicían que había unha fonte da xuventude.^[10]

A primeira terra na que desembarcou Cristovo Colón no Novo Mundo en 1492 crese que foi na illa de San Salvador, chamada orixinalmente polos arauacos Guanahani, e posteriormente Watling polos británicos, localizada ao sur do arquipélago das Bahamas. Alí, Colón atopou aos amigables arauacos (tamén coñecidos como «lucayos») e intercambiou agasallos con eles. A posterior desaparición dos arauacos e doutros pobos debeuse en gran medida a esta e a posteriores expedicións europeas á rexión.

Desde final do século XV ata o século XVII, España controlou as Bahamas, aínda que as illas, pola súa situación estratéxica na "Ruta do Galeón" (e por formar o arquipélago un auténtico labirinto insular) , paulatinamente foron transformándose en agochos e niños de piratas, bucaneiros, filibusteiros especialmente ingleses. Así no século XVIII, os lealistas británicos que deixaran Nova Inglaterra por mor dos sentimentos anti-británicos trasladáronse ás illas. Debido ao gran número de colonos británicos nas illas, a soberanía do arquipélago traspasouse de España a Reino Unido, e as Bahamas foron declaradas colonia británica en 1783.

En plena segunda guerra mundial, o Duque de Windsor (anteriormente o rei do Reino Unido, Eduardo VIII) é nomeado Gobernador Xeral das Bahamas e viaxou a esas illas en compañía da súa esposa, a duquesa de Windsor, Wallis Simpson en 1940 para exercer ese cargo de Gobernador Xeral ata 1945.

En 1973, os habitantes das Bahamas votaron a favor da independencia e declaráronse independentes do Reino Unido, aínda que permaneceron dentro da Mancomunidade Británica de Nacións (Commonwealth). Desde a súa independencia, as Bahamas prosperaron notablemente grazas ao turismo, á banca internacional e a xestión de investimentos.

O monarca británico, Carlos III, é tamén o xefe de estado das Bahamas, pois o país é membro da Commonwealth de Nacións. Está representado nas Bahamas, por un gobernador xeral, designado por el mesmo. O xefe do goberno é o primeiro ministro, polo xeral o líder do partido que gaña as eleccións no parlamento. O parlamento de Bahamas comprende dúas cámaras, o Senado (con 16 membros) e a Asemblea (con 40 membros). As eleccións celébranse cada cinco anos.

As Bahamas son un grupo de preto de 700 atois e caios que se atopan no océano Atlántico occidental fronte ás costas da Florida. A illa máis grande é a illa Andros, situada a uns 240 km ao sueste da Florida. As illas Bimini están ao noroeste. Ao norte sitúase a illa de Gran Bahama, onde se atopa a segunda cidade máis grande do país, Freeport. A illa de Grande Ábaco está á beira, ao leste. A segunda illa máis grande, Gran Inagua, está na parte máis meridional. Nassau é a capital e a cidade máis grande, localizada en Nova Providencia.

As principais illas son:

A maioría do país é plano aínda que as illas teñen unha costa moi irregular. O punto máis alto do país é o monte Alvernia, de 63 metros, situado na illa de Alvernia.

Os distritos das Bahamas proporcionan un sistema de goberno local en todas os lugares de Bahamas agás Nova Providencia (que ten o 70 por cento da poboación nacional), cuxos asuntos son xestionados directamente polo goberno central. En 1996, o Parlamento das Bahamas aprobou a "Lei do goberno local" para facilitar o establecemento de administradores das illas familiares, distritos de goberno local, conselleiros locais de distrito e comités locais das cidades para as distintas comunidades insulares. O obxectivo xeral deste acto é permitir aos distintos líderes electos gobernar e supervisar os asuntos dos seus respectivos distritos sen a interferencia do goberno central. En total, hai 32 distritos, con eleccións cada cinco anos. Hai 110 concelleiros e 281 membros do comité municipal elixidos para representar os distintos distritos.

Cada concelleiro ou membro da comisión municipal é responsable da correcta utilización dos fondos públicos para o mantemento e desenvolvemento da súa circunscrición.

Os distritos distintos de Nova Providencia son os seguintes:

O clima das Bahamas é entre tropical e subtropical, estando moderado polo influxo das augas da corrente do Golfo, sobre todo no inverno. Estas illas, como todo o Caribe, sofren o azoute dos furacáns, cuxa tempada dura desde final do verán ata últimos do outono. O furacán «Andrew» golpeou as illas setentrionais en 1992, o «Floyd» case todas en 1999, e o «Frances», en 2004, é considerado como un dos peores.

Bahamas é unha das nacións máis estables e economicamente desenvolvidas do Caribe. A súa economía baséase sobre todo no turismo e no sector financeiro, que se benefician da súa condición de paraíso fiscal. O turismo representa algo máis da metade da súa economía. A industria e a agricultura, doutra banda, só representan un dez por cento.

A renda per cápita estímase para o ano 2006 en US$ 21 300. A unidade monetaria do país é o dólar das Bahamas.

A maioría dos bahameses son negros (85%), sendo os brancos a principal minoría (10%). O idioma oficial é o inglés, falado por case todo a poboación, aínda que popularmente fálase o «patois». Un número pequeno de inmigrantes haitianos falan crioulo (creole). O castelán, é falado na súa maioría por inmigrantes cubanos e estadounidenses de orixe hispana.

Bahamas é un país moi relixioso. O cristianismo é a principal relixión, predominando as confesións protestantes como os baptistas, seguidos dos anglicanos. Os católicos son o 19% da poboación. Cultos sincréticos como o obeah, parecido ao vodú, son practicados por algunhas persoas.

En xullo realízase o torneo de pesca máis importante das illas, onde os habitantes máis destros neste deporte asombran aos turistas coa súa rapidez e precisión. Tamén en setembro se realizan torneos de música e baile, onde se pon a proba os magníficos golpes da música afro e os seus míticos bailes.

Bahamas fai parte da Federación Internacional do Fútbol Asociado (FIFA), participando o seu equipo en torneos internacionais a nivel mundial, aínda que non con moita sorte.

Coa beleza da paisaxe, e os seus marabillosos corais, o mergullo e o snorkell son os deportes máis practicados. Pero ademais realízanse toda clase de deportes náuticos. Para sentirse máis protexido e seguro, os nativos, préstanse como guías tanto nas profundidades como nas Illas.

• Horne, Gerald (2012). Negro Comrades of the Crown: African Americans and the British Empire Fight the U.S. Before Emancipation. NYU Press. ISBN 978-0-8147-4463-5. 
• Higham, Charles (1988). The Dutchess of Windsor: The Secret Life. McGraw Hill. ISBN 978-0471485230. 

• Goberno das Bahamas - páxina oficial en inglés