Acad

Os hebreos usaron o nome Akkad, que é a forma semita do antigo nome non semita, Agadé.

O nome non semita Agade significa, probabelmente, coroa (ago) de lume (de), e está ligado a Ishtar, "a deusa brillante", a deusa do amor e da guerra, que é a brillante estrela da mañá e do solpor (Venus).

Parece que Agade non foi un nome dado a unha rexión, e o título "emperador de Sumeria e de Agade" significaba a pretensión de reinar sobre as partes norte e sur de Babilonia.

O lugar exacto no que se localizaba Acad non foi aínda identificado. Os primeiros rexistros escritos acadios datan do tempo de Sargón, no século XXIII a. C., quen conquistou as cidades sumerias e construíu un auténtico imperio dende o mar Mediterráneo ata Anatolia, formando un dos primeiros imperios que se estableceu no Medio Oriente. Sargón coñeceuse no seu tempo como o rei dos catro recantos da Terra, en alusión ás "catro cidades" bíblicas (Agade, Babel, Erech e Calneh), e en recoñecimento ao éxito na unificación mesopotámica.

Os gutis foron os responsábeis da fin do imperio sumerio-acadiano, por volta de 2180 a. C., cando invadiron Agade procedentes dos Montes Zagros.

Entre as características culturais de Agade, cítanse o uso da escrita cuneiforme e a presenza dos cigurats, pirámides en chanzos con fins relixiosas.

• Encyclopedia Britannica de 1911, versión online en dominio público^{[Ligazón morta]}

----