پرش به محتوا

چوبر

مختصات: ۳۸°۱۰′۴۶″شمالی ۴۸°۵۳′۳۱″شرقی / ۳۸٫۱۷۹۵°شمالی ۴۸٫۸۹۲۰°شرقی / 38.1795; 48.8920
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
چوبر
چوبار
کشور ایران
استانگیلان
شهرستانتالش
بخشحویق
نام(های) پیشینچاه‌بـِر
سال شهرشدن۱۳۸۳
مردم
جمعیت۵٬۵۵۴ نفر[۱]
جغرافیای طبیعی
ارتفاع۱۷- متر[۲]
اطلاعات شهری
شهرداراحد پرستار
ره‌آوردکیوی، برنج، عسل، ماهی
پیش‌شمارهٔ تلفن۰۱۳
شناسهٔ ملی خودرو ایران۵۶س
 ایران۷۶ط
چوبر بر ایران واقع شده‌است
چوبر
روی نقشه ایران
۳۸°۱۰′۴۶″شمالی ۴۸°۵۳′۳۱″شرقی / ۳۸٫۱۷۹۵°شمالی ۴۸٫۸۹۲۰°شرقی / 38.1795; 48.8920

چوبَر شهری از توابع بخش حویق شهرستان تالش در استان گیلان ایران است.[۴] این شهر در سال ۱۳۸۴ خورشیدی از ادغام پنج روستا تشکیل شد.

چوبر شهری از شرق چسبیده به دریای خزر و از غرب به کوه‌های تالش، آب و هوای مرطوب و اکثراً بارانی را داراست که این موقعیت باعث شده کشاورزی مخصوصاً برنج و کیوی از محصولات درجه اول این شهر بشمار بیاید و همچنان بزرگترین صادرات کیوی و میوه و سبزیجات در شمال غرب ایران بشمار برود. آبشارهای کوهستانی از جاذبه‌های گردشگری چوبر هستند.

مکان‌های دیدنی

[ویرایش]

طرح ساحلی شهرداری چوبر، پارک جنگلی شهرداری چوبر، باغات کیوی در سطح شهر، تاواگولی واقع در بالامحله چوبر، اماکن متبرکه امازاده نرگس خاتون و نه ساله، سیدآباد محله، دروار محله، للکه محله، رودسرا، هنری محله، کچیم، خودکارمحله، مسجد قباقی، دهقان محله، الکوفی و ییلاقات.[۵]

در قدیم

[ویرایش]

فرهنگ جغرافیایی ایران جلد ۲ در مورد چوبر می‌نویسد: دهی است از دهستان کرگان‌رود شمالی بخش مرکزی شهرستان طوالش. در ۳۷ هزار گزی شمال هشتپر و ۳ هزار گزی شمال حویق سر راه شوسه آستارا واقع شده‌است. جلگه و مرطوب است. ۱۷۲۵ تن سکنه دارد. از چشمه و رودخانه آبیاری می‌شود. از محصولاتش غلات، لبنیات، عسل، چای، گیلاس، سیب و پرتقال است. مردمش به کشاورزی اشتغال دارند. سر راه شوسه ۵ قهوه‌خانه و چند دکان دارد.[۶]

در سال ۱۳۸۷ پدیدهٔ رانش زمین که پیش از این در منطقه چوبر بی‌سابقه بود، رخ داد.[۷]

مردم

[ویرایش]

در فرهنگ جغرافیایی ایران درباره زبان و دین مردم چوبر نوشته شده است شیعه و طالشی.[۸]ولی امروزه مردم چوبر به زبان‌های تالشی و ترکی آذربایجانی صحبت می‌کنند. برخی از مردم تالش‌تبار این شهر و چند روستای ساحلی اطراف به تدریج زبان تالشی را کنار گذاشته و به زبان ترکی آذربایجانی گویشور شده‌اند. این امر در بخش‌هایی از مناطق تالش‌نشین ایران شامل برخی مناطق در ناحیه‌ای که از شهر هشتپر آغاز می‌شود و تا آستارا ادامه می‌یابد نیز مشهود است. زبان تالشی هنوز در روستاهای کوه‌پایه‌ای و کوهستانی پیرامون چوبر برتری دارد.[۹]

منابع

[ویرایش]
  1. https://www.amar.org.ir/سرشماری-عمومی-نفوس-و-مسکن/نتایج-سرشماری/نتایج-تفصیلی-سرشماری-1395
  2. https://en-il.topographic-map.com/maps/ok68/Chubar/
  3. رهنمایی، محمدتقی، علل نفوذ زبان‌های ترکی و گیلکی در تالش. بایگانی‌شده در ۴ اکتبر ۲۰۱۷ توسط Wayback Machine، بازدید: سپتامبر ۲۰۰۸.
  4. «نتایج سرشماری ایران در سال ۱۳۸۵». درگاه ملی آمار. بایگانی‌شده از روی نسخه اصلی در ۲۱ آبان ۱۳۹۲.
  5. «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۳۰ دسامبر ۲۰۲۱. دریافت‌شده در ۲۸ فوریه ۲۰۲۱.
  6. رزم‌آرا، حسینعلی (۱۳۲۸). فرهنگ جغرافیائی ایران. ج. ۲. چاپخانه ارتش.
  7. واحد مرکزی خبر[پیوند مرده] یکشنبه ۱۷ شهریورماه ۱۳۸۷–۲۳:۱۱، بازدید: سپتامبر ۲۰۰۸.
  8. رزم آرا (۱۳۲۸). فرهنگ جغرافیایی ایران جلد یکم استان دوم. دایره جغرافیایی ستاد ارتش.
  9. رهنمایی، محمدتقی، علل نفوذ زبان‌های ترکی و گیلکی در تالش. بایگانی‌شده در ۴ اکتبر ۲۰۱۷ توسط Wayback Machine، بازدید: سپتامبر ۲۰۰۸. (در قالب پی‌دی‌اف)