موقعیت مکانی

موقعیت مکانی (محل یا جا) در جغرافیا، یک موقعیت ��ا نقطه در فضای فیزیکی است که چیزی آن را روی سطح زمین، منظومه شمسی یا جهان هستیِ قابل دسترس بشر، اشغال می‌کند.

• یک محل مطلق، با زوج مشخصی از طول و عرض جغرافیایی، دستگاه مختصات دکارتی (مثل دستگاه مختصات کروی)، دستگاه بیضی‌پایه (مثل سامانه ژئودتیک جهانی) یا روش‌های مشابه تعیین می‌شود.
• یک محل نسبی، محل یک مکان یا ناحیه در ارتباط با مکانی دیگر است، مثلاً «۳ کیلومتری شمال شرق تهران».

موقعیت مکانی، جای (جمع: جای‌ها) یا مکان (جمع: اماکن، مکان‌ها)،^[۱] به معنای قسمتی از فضا، به صورت عینی یا مجازی، است که بر پایهٔ کاربرد یا رویدادهایی که در آن صورت می‌پذیرد، تعریف می‌شود.^[۲] به عبارت دیگر، بخش مشخصی از فضا که توسط فرد یا چیزی اشغال شده باشد یا به آن فرد یا چیز تخصیص یافته باشد.^[۳]

چنین مکانی می‌تواند یک ساختمان مسکونی یا اداری باشد یا یک جاذبهٔ گردشگری؛ در واقع به هر ناحیه از فضا با مرزهای معین یا نامعین، جای یا مکان می‌گویند.^[۳]

واژهٔ «جا» یا «جای» پارسی بوده و از ریشهٔ پهلوی است، اما واژهٔ «مکان» از ریشهٔ عربی است.^[۱][۴]

بحث رایج این است که یک شیء مجرد (انتزاعی) آنی است که محل جغرافیایی مشخصی ندارد. به عنوان مثال «آزادی» که مختصات مشخص جغرافیایی در دستگاهی مختصاتی ندارد.

• Location (geography)، مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا، ویکی‌پدیای انگلیسی، برداشت شده در ۲۷ مه ۲۰۱۰.