ملکوت غایات - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

ایمانوئل کانت
بخشی از مجموعه مقالات دربارهٔ

آثار مهم
نقد عقل محض تمهیداتی برای هر مابعدالطبیعه آینده «در پاسخ به پرسش: روشنگری چیست؟» بنیاد مابعدالطبیعه اخلاق نقد عقل عملی نقد قوه حکم دین در محدوده عقل تنها صلح پایدار: یک طرح فلسفی مابعدالطبیعه اخلاق «در باب حق‌پنداری دروغ‌گفتن به انگیزه‌های انسان‌دوستانه»
کانتیانیسم اخلاق کانتی
ایدئالیسم استعلایی فلسفه نقدی جرئت اندیشیدن داشته باش طرح‌واره پسینی و پیشینی گزاره تحلیلی-گزاره ترکیبی نومن مقوله امر مطلق امر مشروط "ملکوت غایات" فلسفه سیاسی
افراد
جرج بارکلی رنه دکارت یوهان گوتلیب فیشته فریدریش هاینریش یاکوبی گئورگ ویلهلم فریدریش هگل دیوید هیوم آرتور شوپنهاور باروخ اسپینوزا آفریکان اسپیر یوهانس نیکولاس تتنس
موضوعات مرتبط
نقد شوپنهاور ایدئالیسم آلمانی نوکانتی ایمانوئل کانت
ن ب و

ملکوت غایات یا قلمروی غایات (به آلمانی: Reich der Zwecke) یک آزمایش فکری در فلسفهٔ اخلاقِ ایمانوئل کانت است. کانت این مفهوم را در کتاب بنیاد مابعدالطبیعهٔ اخلاق معرفی کرد و بر اساس آن با همهٔ انسان‌ها به‌عنوان غایت رفتار می‌شود، نه فقط به‌عنوان وسیله‌ای برای رسیدن به اهدافِ سایر افراد.^[۱]