متی
متی (با تلفظ: متا؛ در عبری:מתי، در یونانی:Ματθαίος؛ به معنی («بخشش خدا») پسر الفائوس، یکی از دوازده حواری عیسی و از نخستین مسیحیان بود.[۱] او از اهالی اورشلیم بود و یک‌سال از عیسی بزرگ‌تر بود. او را لاوی نیز می‌خوانده‌اند.[۲] او خواندن و نوشتن می‌دانست و پیشه‌اش جمع‌آوری مالیات بود.[۳] متی پیش از گرویدن به عیسی، در جلیل و کفرناحوم به هرود خدمت می‌کرد. وی جشنی بزرگ برای عیسی گرفت و بسیاری از جمع آوران مالیات را به آن جشن دعوت کرد.[۴] متی، "انجیل متی" را در انطاکیه نوشت و در نگارش آن از نوشته‌های مرقس بهره برد. او در قرن اول در حبشه درگذشت و مزارش در سالرنو ایتالیاست.
پانویس
[ویرایش]جستارهای وابسته
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- کتاب مقدس عهد عتیق و عهد جدید، ترجمه فاضل خان همدانی، ویلیام گلن، هنری مرتن، تهران: اساطیر، ۱۳۷۹، شابک ۹۶۴−۳۳۱−۰۶۸-X
- یاردون سیز (۱۳۸۰)، دانشنامه کتاب مقدس، ترجمهٔ بهرام محمدیان، تهران: روز نو، ص. ۱۹۱۲
- جیمز هاکس (۱۳۷۵)، قاموس کتاب مقدس، ترجمهٔ عبدالله شیبانی، تهران: اساطیر، ص. ۱۱۴
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ متی موجود است.
