لیگ قهرمانان اروپا ۹۸–۱۹۹۷
جزئیات مسابقات | |
---|---|
تاریخ برگزاری | ۲۳ ژوئیهٔ ۱۹۹۷ – ۲۰ مه ۱۹۹۸ |
شمار تیمها | ۲۴ (مرحلهٔ گروهی ، مکان بارسا ) ۵۵ (در مجموع) |
ردهبندی نهایی | |
رئال مادرید (هفتمین عنوان) | |
نایبقهرمان | یوونتوس |
آمار مسابقات | |
بازیهای برگزار شده | ۸۵ |
گلهای زده شده | ۲۳۹ (۲٫۸۱ گل بهازای هر بازی) |
تماشاگران | ۲٬۸۶۸٬۵۶۸ (۳۳٬۷۴۸ نفر بهازای هر بازی) |
بیشترین گلزن(ـان) | الساندرو دلپیرو (۱۰ گل) |
لیگ قهرمانان اروپا ۹۸–۱۹۹۷ (به انگلیسی: 1997–98 UEFA Champions League) چهل و سومین دوره از مسابقات فوتبال باشگاههای برتر اروپا و ششمین دورهٔ لیگ قهرمانان اروپا از زمان تغییر نام رقابتها در سال ۱۹۹۲ بود. در فینال این رقابتها، تیم رئال مادرید موفق شد با نتیجهٔ ۱–۰ تیم یوونتوس را شکست دهد و پس از ۳۲ سال، عنوان قهرمانی این رقابتها را به دست آورد؛ این سومین دورهٔ متوالی بود که یوونتوس به فینال این رقابتها صعود میکرد.[۱][۲][۳]
این نخستین دورهٔ لیگ قهرمانان بود که با شش گروه برگزار میشد. در فصول گذشته، رقابتها با چهار گروه برگزار میشد. برگزاری بازیها با شش گروه، باعث میشد که تنها دو تیم برتری که در جایگاه دوم گروه خود قرار گرفتهاند، به مرحلهٔ حذفی صعود کنند؛ این در حالی است که در برگزاری رقابتها با چهار گروه، همهٔ تیمهای دوم گروهها به مرحلهٔ حذفی صعود میکردند. این دورهٔ لیگ قهرمانان همچنین نخستین دورهای بود که دو مرحلهٔ انتخابی برگزار شد. در گذشته تنها یک دور برگزار میشد. سه سال پس از ورود به جام یوفا، در این دوره قهرمانان کشورهای کوچکتر به لیگ قهرمانان بازگشتند. برای نخستین بار، تیمهای دوم هشت لیگ داخلی، مجوز حضور در لیگ قهرمانان اروپا را کسب کردند؛ در گذشته تنها تیمهای قهرمان لیگهای داخلی میتوانستند در این رقابتها حضور یابند. بروسیا دورتموند، مدافع عنوان قهرمانی، در فصل گذشته در جایگاه سوم لیگ داخلی خود قرار گرفت؛ این موضوع موجب شد تا آلمان تبدیل به نخستین لیگ حرفهای شود که سه نماینده در این رقابتها داشتهاست (تیمهای اول و دوم لیگ به علاوه بروسیا دورتموند مدافع عنوان قهرمانی رقابتها).
تیم بروسیا دورتموند، مدافع عنوان قهرمانی، با شکست مقابل رئال مادرید در مرحلهٔ نیمهنهایی، از دور رقابتها کنار رفت.[۱]
قهرمانان ارمنستان، جمهوری آذربایجان، بلاروس، اسلواکی و جمهوری مقدونیه برای نخستین بار به این رقابتها راه یافتند. همچنین، قهرمان یوگسلاوی برای نخستین بار از فصل ۹۲–۱۹۹۱ و پس از رفع محرومیت ناشی از قطعنامهٔ ۷۵۷ شورای امنیت، به این رقابتها بازگشت.[۱]
مرحلهٔ گروهی
[ویرایش]در این مرحله، ۲۴ تیم در قالب ۶ گروه حاضر شدند. شش تیم صدرنشین گروهها به همراه دو تیم برتری که در جایگاه دوم قرار گرفتند، هشت تیم نهایی مرحلهٔ حذفی را تشکیل دادند.[۱]
گروه A
[ویرایش]
|
|
گروه B
[ویرایش]
|
|
گروه C
[ویرایش]
|
|
گروه D
[ویرایش]
|
|
گروه E
[ویرایش]
|
|
گروه F
[ویرایش]
|
|
مرحلهٔ حذفی
[ویرایش]تمامی بازیهای این مرحله به جز بازی فینال به صورت رفت و برگشت انجام شد. اگر مجموع نتایج رفت و برگشت مساوی شد، قانون گل زده در خانه حریف به کار گرفته میشود.[۱]
یکچهارم نهایی | نیمهنهایی | فینال | ||||||||||||
یوونتوس | ۱ | ۴ | ۵ | |||||||||||
دینامو کییف | ۱ | ۱ | ۲ | |||||||||||
یوونتوس | ۴ | ۲ | ۶ | |||||||||||
موناکو | ۱ | ۳ | ۴ | |||||||||||
موناکو | ۰ | ۱ | ۱ | |||||||||||
منچستر یونایتد | ۰ | ۱ | ۱ | |||||||||||
یوونتوس | ۰ | |||||||||||||
رئال مادرید | ۱ | |||||||||||||
بایر لورکوزن | ۱ | ۰ | ۱ | |||||||||||
رئال مادرید | ۱ | ۳ | ۴ | |||||||||||
رئال مادرید | ۲ | ۰ | ۲ | |||||||||||
بروسیا دورتموند | ۰ | ۰ | ۰ | |||||||||||
بایرن مونیخ | ۰ | ۰ | ۰ | |||||||||||
بروسیا دورتموند | ۰ | ۱ | ۱ |
یکچهارم نهایی
[ویرایش]تیم ۱ | نتیجه نهایی | تیم ۲ | بازی رفت | بازی برگشت |
---|---|---|---|---|
بایر لورکوزن | ۱–۴ | رئال مادرید | ۱–۱ | ۰–۳ |
بایرن مونیخ | ۰–۱ | بروسیا دورتموند | ۰–۰ | ۰–۱ |
یوونتوس | ۵–۲ | دینامو کییف | ۱–۱ | ۴–۱ |
موناکو | ۱–۱ | منچستر یونایتد | ۰–۰ | ۱–۱ |
نیمهنهایی
[ویرایش]تیم ۱ | نتیجه نهایی | تیم ۲ | بازی رفت | بازی برگشت |
---|---|---|---|---|
رئال مادرید | ۲–۰ | بروسیا دورتموند | ۲–۰ | ۰–۰ |
یوونتوس | ۶–۴ | موناکو | ۴–۱ | ۲–۳ |
فینال
[ویرایش]یوونتوس | ۰–۱ | رئال مادرید |
---|---|---|
گزارش | میاتوویچ ۶۶' |
قهرمان
[ویرایش]قهرمان لیگ قهرمانان اروپا ٩٨-١٩٩٧ |
---|
رئال مادرید |
هفتمین قهرمانی |
برترین گلزنان
[ویرایش]آمار شامل دور انتخابی نمیشود.
رتبه | نام | تیم | گل |
---|---|---|---|
۱ | الساندرو دلپیرو | یوونتوس | ۱۰ |
۲ | تیری آنری | موناکو | ۷ |
۳ | فیلیپو اینزاگی | یوونتوس | ۶ |
سرهی ربروف | دینامو کییف | ۶ | |
۵ | اندرو کول | منچستر یونایتد | ۵ |
آندری شوچنکو | دینامو کییف | ۵ | |
۷ | استفان بینلیش | بایر لورکوزن | ۴ |
اوکتای درلیاوغلو | بشیکتاش | ۴ | |
امرسون | بایر لورکوزن | ۴ | |
ویکتور ایکپبا | موناکو | ۴ | |
کارستن یانکر | بایرن مونیخ | ۴ | |
فرناندو مورینتس | رئال مادرید | ۴ | |
سیگور روشفلت | روزنبورگ | ۴ | |
داور شوکر | رئال مادرید | ۴ | |
دیوید ترزگه | موناکو | ۴ | |
استفان چاپیوسات | بروسیا دورتموند | ۴ | |
هارالد براتباک | روزنبورگ | ۴ | |
روآر استراند | روزنبورگ | ۴ |
منابع
[ویرایش]- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ ۱٫۴ UEFA.com. "Season 1997 | UEFA Champions League". UEFA.com (به انگلیسی). Retrieved 2020-09-09.
- ↑ "Juve And Real's 1998 Champions League Final Line Ups Were A Bit Special". www.sportbible.com (به انگلیسی). Archived from the original on 12 September 2019. Retrieved 2020-09-09.
- ↑ "How Real's 1998 UCL win revived them". ESPN.com (به انگلیسی). 2017-06-02. Retrieved 2020-09-09.