سرخون (اردل)
| سرخون | |
|---|---|
| کشور |  ایران |
| استان | چهار محال و بختیاری |
| شهرستان | اردل |
| بخش | بخش میانکوه |
| سال شهرشدن | ۱۳۹۲ |
| مردم | |
| جمعیت | ۲٬۱۳۱ نفر (۱۳۹۵) |
| جغرافیای طبیعی | |
| ارتفاع | ۱۵۰۴ متر |
| اطلاعات شهری | |
| تأسیس شهرداری | ۱۳۹۲ |
| پیش‌شمارهٔ تلفن | ۰۳۸ |
| شناسهٔ ملی خودرو | ۸۱ ج ایران |
| کد آماری | ۲۸۰۹ |
  سرخون | |
سرخون مرکز بخش میانکوه در شهرستان اردل از توابع استان چهارمحال و بختیاری است. این شهر از ادغام سه روستای سرخون علیا، سرخون سفلی و سرخون قیصری تشکیل شده‌است.
مردم
[ویرایش]مردم این شهر لُرتبار از ایل بختیاری هستند و از دو طایفه بزرگ (اولاد حاجعلی و هلیسادی) می باشند که به زبان لُری بختیاری سخن می گویند[۱]
آلودگی نفتی
[ویرایش] | این بخش به هیچ منبع و مرجعی استناد نمی‌کند. |
جمعیت منطقه میانکوه در حدود ۱۵ هزار نفر است. با آلوده شدن چشمه آشامیدنی سرخون به نفت، بیشتر جوانان منطقه مجبور به مهاجرت شدند. چشمه سرخون به طول ۲۰ کیلومتر از کوه‌های این منطقه سرچشمه می‌گیرد و در مسیر خود اب شرب بیش از ۲۰ روستا و یک شهر را تأمین می‌کرد و علاوه بر آب شرب عامل اشتغال زایی در بخش‌های باغداری و کشاورزی و شیلات بود، بیش از ۳۰ شیلات در مسیر رودخانه قرار داشت همچنین چندین هزار هکتار مزارع برنج و طرح‌های باغداری موجود بود که با آلوده شدن به نفت تمام این بخش‌ها تعطیل و مهاجرت‌ها به شهرها آغاز گردید.
گردشگری
[ویرایش]- (تنگ گندمکار)، یکی از جاذبه‌های طبیعی منطقه است.
- بردگوریهای قدیمی زیادی بخصوص در کوه سرخون وجود دارد.
- جاده تاریخی دزپارت (ایل راه) از روستای گندمکار گذر می‌کند و پس از گذشتن از روستای شلیل، وارد استان خوزستان می‌شود.
- حاشیه چشمه سرخون، استراحتگاه حاشیه جاده خوزستان.
- امام زاده سید شهید محمد است، ایشان از نوادگان امام موسی کاظم است.
منابع
[ویرایش]- ↑ Geomatics and Cartographic Research Centre, Carleton University. "Atlas of the Languages of Iran". iranatlas.net (به انگلیسی). Retrieved 2022-10-21.
اطلس گیتاشناسی استان‌های ایران، تهران: ۱۳۸۳ خ.
 | این یک مقالهٔ خرد یک مکان جغرافیایی است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |