افتخارنامه حیدری
افتخارنامه حیدری منظومه‌ای است حماسی پیرامون رشادت‌های پیامبر اسلام و علی بن ابیطالب که در قرن چهاردهم توسط میرزا آقا مصطفی آشتیانی، ملقب به افتخار العلماء، متخلص به«صهبا» بر اساس کتاب ناسخ التواریخ نگاشته شده‌است.
این منظومه که در بحر متقارب سروده شده بالغ بر هجده هزار بیت است و در سال ۱۳۰۴ هجری قمری در ۶ ماه سروده شده‌است. این اثر در سال ۱۳۱۰ منتشر شده و بعدها به حمله حیدری نیز مشهور شده‌است.[۱]
میرزا آقا مصطفی افتخار العلماء که دست کم ۵۰ تا ۶۰ سال قبل از شهریار می‌زیسته، شعری مشابه شعر «علی ای همای رحمت...» شهریار دارد که این گونه آغاز می‌شود: «علی ای سحاب رحمت تو چه آیت خدایی...» و این دو شعر تفاوت اندکی با هم دارند.[۲]
میرزا آقا مصطفی افتخار العلماء فرزند محمدحسن آشتیانی، مجتهد مشهور تهران در عهد ناصری، است. صهبا در ۱۳۲۷، در وقایع مشروطه در حرم شاه‌عبدالعظیم به قتل رسید.[۳]
جستارهای وابسته
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- ↑ دبیری نژاد، بدیع الزمان. «افتخارنامه حیدری (معرفی حماسه‌های دینی ایران)». کتاب ماه هنر» فروردین و اردیبهشت ۱۳۸۰ - شماره ۳۱ و ۳۲. دریافت‌شده در ۲۵ مارس ۲۰۱۲.
- ↑ یک پژوهشگر ادبی، منشأ شعر معروف «علی ای همای رحمت» را معرفی کرد؛ خبرگزاری مهر؛ بازدید شده ۲ مهر ۱۳۹۲
- ↑ افتخارنامه حیدری؛ ویکی فقه؛ بازدید ۲ مهر ۱۳۹۲
 | این یک مقالهٔ خرد کتاب است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |