استان هشتم

استان هشتم استان هشتم ( معروف به استان کرمان و بلوچستان)یکی از ۱۰ استان ایران بود که در ۱۹ دی ۱۳۱۶ خورشیدی، با اصلاح قانون تقسیمات کشوری به عنوان استان هشتم تعیین گردید[۱][۲][۳].طبق ماده ۳ مصوب ۱۳۱۶/۸/۶ هر استان تحت اداره یک نفر استاندار قرار داشته که در محدوده مقررات این قانون به فرمانداران حوزه ماموریت خود دستور و تعلیمات می داده و با وزارت داخله ی رابطه مستقیم داشته و طبق تبصره ۱ همان ماده استانداران دارای مرکز ثابت نبوده و در کلیه امور شهرستان های تابعه بازرسی کرده و مسنول حسن جریان امور آنها بوده اند.این نکته که استاندار مرکز ثابتی نداشته،نکته جالبی است.شاید مقصود قانون گذار آن بوده که استاندار دائما در سطح استان در حرکت باشد و نیز یک شهر خاص تحت عنوان این که مرکز استان است بیش از سایر شهر ها رشد نکند[۴] تحت عنوان استان کرمان و بلوچستان^[۱][۲][۳] یکی از ۱۰ استان کشور ایران بود که در ۱۹ دی ۱۳۱۶ خورشیدی، با اصلاح قانون تقسیمات کشوری به عنوان استان هشتم تعیین گردید. این استان شامل شهرهای کرمان،شهربابک، بم، خاش، بندرعباس و زابل و رفسنجان و سيرجان می‌بود.

استان هشتم امروزه شامل استان کرمان (به مرکزیت کرمان) است و استان‌های یازدهم (سیستان و بلوچستان) و بیست و دوم (هرمزگان) از این استان جدا شده‌اند.^[۴]البته بخشی از استان کنونی هرمزگان متعلق به استان هفتم بوده‌است.