Edukira joan

Tomás de Iriarte

Wikipedia, Entziklopedia askea
Tomás de Iriarte

Bizitza
JaiotzaLos Realejos1750eko irailaren 18a
HerrialdeaSpania
HeriotzaMadril1791ko irailaren 17a (40 urte)
Familia
Haurrideak
Hezkuntza
Hizkuntzakgaztelania
frantsesa
Irakaslea(k)Antonio Rodríguez de Hita (en) Itzuli
Jarduerak
Jarduerakalegialaria, itzultzailea, antzerkigilea, musikagilea, artxibozaina eta idazlea
Genero artistikoagizonezkoa

IMSLP: Category:Iriarte_y_Oropesa,_Tomás_de Edit the value on Wikidata

Tomás de Iriarte Oropesa (La Orotava, Tenerife, Espainia, 1750eko irailaren 18a - Madril, Espainia, 1791ko irailaren 17a) idazle neoklasikoa izan zen.

Hamahiru urte zituela joan zen Madrila, eta han heziketa klasikoa jaso zuen. José Cadalsoren eta Fernández de Moratínen adiskide izan zen. Itzulpen-lanetan aritu zen hasieran Espainiako Estatu Idazkaritzarako, eta Espainiako Gerra Kontseiluko artxibozaina izan zen aurrerago. Iriarteren literatura-arrakasta hiru lani zor zaio: Horazioren Ars Poeticaren itzulpena (1777); Fábulas literarias (1782, Literatura alegiak), olerki satiriko eta moralzaleen bilduma; eta Los literatos en Cuaresma (1779, Literatura jendea Garizuman) satira-lana. Garai hartan ohi zenez, eztabaida ugari izan zituen idazle askorekin.

Hiru komedia moral idatzi zituen hitz neurtuetan: El señorito mimado (1790); La señorita malcriada (1788) eta El don de gentes (1790), eta antzezlan bat pertsonaia bakarrarentzat: Guzmán el Bueno (1787).

Erreferentziak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Wikimedia Commonsen badira fitxategi gehiago, gai hau dutenak: Tomás de Iriarte Aldatu lotura Wikidatan