soczyć

Inherited from Proto-Slavic *sočìti. By surface analysis, sok (“slanderer”) +‎ -yć

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /sɔt͡ʃʲɨt͡ɕ/
• IPA^(key): (15^th CE) /sɔt͡ʃʲɨt͡ɕ/

soczyć impf (perfective osoczyć)

1. (attested in Greater Poland, Masovia) to accuse, to slander

   Synonyms: gabać, nawadzać, obwiniać, oskarżać, pomawiać

   • 1880-1894 [end of the 15th century], Sprawozdania Komisji Językowej Akademii Umiejętności‎^[1], volume I, Gniezno, Warsaw, page 145:

     Zydowye yego szoczyly, alye Yesus mylczal

     [Żydowie jego soczyli, ale Jesus milczał]

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “soczyć”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

M. Arcta Słownik Staropolski/Soczyć on the Polish Wikisource.Wikisource ^pl