onderschrijden

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Dutch

[edit]

Etymology

[edit]

From onder- +‎ schrijden.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /ˌɔn.dərˈsxrɛi̯.də(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: on‧der‧schrij‧den
  • Rhymes: -ɛi̯dən

Verb

[edit]

onderschrijden

  1. (transitive) to stay in the boundary or limit
  2. (transitive) to subceed, to not exceed

Conjugation

[edit]
Conjugation of onderschrijden (strong class 1, prefixed)
infinitive onderschrijden
past singular onderschreed
past participle onderschreden
infinitive onderschrijden
gerund onderschrijden n
present tense past tense
1st person singular onderschrijd onderschreed
2nd person sing. (jij) onderschrijdt, onderschrijd2 onderschreed
2nd person sing. (u) onderschrijdt onderschreed
2nd person sing. (gij) onderschrijdt onderschreedt
3rd person singular onderschrijdt onderschreed
plural onderschrijden onderschreden
subjunctive sing.1 onderschrijde onderschrede
subjunctive plur.1 onderschrijden onderschreden
imperative sing. onderschrijd
imperative plur.1 onderschrijdt
participles onderschrijdend onderschreden
1) Archaic. 2) In case of inversion.