aanvinken
Jump to navigation
Jump to search
Dutch
[edit]
Etymology
[edit]From aan + vinken. Likely from modern Dutch vink (“finch (songbird)”). This etymology is incomplete. You can help Wiktionary by elaborating on the origins of this term.
Pronunciation
[edit]Verb
[edit]aanvinken
- to check (f.e. choices on a form) (not implying elimination of options or objectives)
Conjugation
[edit]| Conjugation of aanvinken (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | aanvinken | |||
| past singular | vinkte aan | |||
| past participle | aangevinkt | |||
| infinitive | aanvinken | |||
| gerund | aanvinken n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | vink aan | vinkte aan | aanvink | aanvinkte |
| 2nd person sing. (jij) | vinkt aan, vink aan2 | vinkte aan | aanvinkt | aanvinkte |
| 2nd person sing. (u) | vinkt aan | vinkte aan | aanvinkt | aanvinkte |
| 2nd person sing. (gij) | vinkt aan | vinkte aan | aanvinkt | aanvinkte |
| 3rd person singular | vinkt aan | vinkte aan | aanvinkt | aanvinkte |
| plural | vinken aan | vinkten aan | aanvinken | aanvinkten |
| subjunctive sing.1 | vinke aan | vinkte aan | aanvinke | aanvinkte |
| subjunctive plur.1 | vinken aan | vinkten aan | aanvinken | aanvinkten |
| imperative sing. | vink aan | |||
| imperative plur.1 | vinkt aan | |||
| participles | aanvinkend | aangevinkt | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||