κλέβομαι

• IPA^(key): /ˈkle.vo.me/
• Hyphenation: κλέ‧βο‧μαι

κλέβομαι • (klévomai) passive (past κλέφτηκα/κλάπηκα/εκλάπην, ppp κλεμμένος, active κλέβω)

1. first-person singular present mediopassive indicative of κλέβω (klévo)
   1. to be stolen
   2. to elope

for this verb's full conjugation see the active form

• the ancient κλέπτομαι (kléptomai)