trufla

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search
The printable version is no longer supported and may have rendering errors. Please update your browser bookmarks and please use the default browser print function instead.
See also: truflą

Cornish

Pronunciation

Verb

trufla

  1. to trifle, toy with

References

  • Cornish-English Dictionary from Maga's Online Dictionary
  • Akademi Kernewek Gerlyver Kernewek (FSS) Cornish Dictionary (SWF) (in Cornish), 2018, published 2018, page 186

Icelandic

Pronunciation

Verb

trufla (weak verb, third-person singular past indicative truflaði, supine truflað)

  1. to disturb

Conjugation

trufla — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur) 		að trufla
supine
(sagnbót) 		truflað
present participle
(lýsingarháttur nútíðar) 		truflandi
indicative
(framsöguháttur) 		subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð) 		ég trufla við truflum present
(nútíð) 		ég trufli við truflum
þú truflar þið truflið þú truflir þið truflið
hann, hún, það truflar þeir, þær, þau trufla hann, hún, það trufli þeir, þær, þau trufli
past
(þátíð) 		ég truflaði við trufluðum past
(þátíð) 		ég truflaði við trufluðum
þú truflaðir þið trufluðuð þú truflaðir þið trufluðuð
hann, hún, það truflaði þeir, þær, þau trufluðu hann, hún, það truflaði þeir, þær, þau trufluðu
imperative
(boðháttur) 		trufla (þú) truflið (þið)
Forms with appended personal pronoun
truflaðu trufliði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
truflast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur) 		að truflast
supine
(sagnbót) 		truflast
present participle
(lýsingarháttur nútíðar) 		truflandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur) 		subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð) 		ég truflast við truflumst present
(nútíð) 		ég truflist við truflumst
þú truflast þið truflist þú truflist þið truflist
hann, hún, það truflast þeir, þær, þau truflast hann, hún, það truflist þeir, þær, þau truflist
past
(þátíð) 		ég truflaðist við trufluðumst past
(þátíð) 		ég truflaðist við trufluðumst
þú truflaðist þið trufluðust þú truflaðist þið trufluðust
hann, hún, það truflaðist þeir, þær, þau trufluðust hann, hún, það truflaðist þeir, þær, þau trufluðust
imperative
(boðháttur) 		truflast (þú) truflist (þið)
Forms with appended personal pronoun
truflastu truflisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
truflaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		truflaður trufluð truflað truflaðir truflaðar trufluð
accusative
(þolfall) 		truflaðan truflaða truflað truflaða truflaðar trufluð
dative
(þágufall) 		trufluðum truflaðri trufluðu trufluðum trufluðum trufluðum
genitive
(eignarfall) 		truflaðs truflaðrar truflaðs truflaðra truflaðra truflaðra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		truflaði truflaða truflaða trufluðu trufluðu trufluðu
accusative
(þolfall) 		truflaða trufluðu truflaða trufluðu trufluðu trufluðu
dative
(þágufall) 		truflaða trufluðu truflaða trufluðu trufluðu trufluðu
genitive
(eignarfall) 		truflaða trufluðu truflaða trufluðu trufluðu trufluðu

Polish

Polish Wikipedia has an article on:
Wikipedia pl
trufle

Etymology

Borrowed from German Trüffel, from French truffe, from Old Occitan trufa, from Latin tuber, from Proto-Italic *tūβos, from Proto-Indo-European *tewh₂-. Doublet of trufel.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈtru.fla/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ufla
  • Syllabification: tru‧fla

Noun

trufla f (diminutive trufelka, related adjective truflowy)

  1. truffle (any of various edible fungi, of the genus Tuber, that grow in the soil in southern Europe)
    Synonym: trufel
  2. chocolate truffle
    Synonym: trufel
  3. soft cake made from a paste made by combining chocolate, butter or cream, and other additives
  4. (zootomy) nose of a dog

Declension

Declension of trufla
singular plural
nominative trufla trufle
genitive trufli trufli
dative trufli truflom
accusative truflę trufle
instrumental truflą truflami
locative trufli truflach
vocative truflo trufle

Derived terms

adjective
noun

Noun

trufla m inan

  1. genitive singular of trufel

Further reading

  • trufla in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • trufla in Polish dictionaries at PWN
Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=trufla&oldid=82246329"