wystąpić

Inherited from Old Polish występić. By surface analysis, wy- +‎ stąpić.

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔmpit͡ɕ
• Syllabification: wy‧stą‧pić

wystąpić pf (imperfective występować)

1. (intransitive) to perform, to play (take part in a performance) [with z (+ instrumental) ‘in what’]
2. (intransitive) to appear; to act; to work; to speak out (to speak publicly about something or take action in connection with it) [with z (+ instrumental) ‘in what’], [with przeciw (+ dative) ‘against whom/what’]
3. (intransitive) to apply (to make an official request for) [with z (+ instrumental) ‘in what’], [with do (+ genitive) ‘with whom’], [with o (+ accusative) ‘for what’]
4. (intransitive) to lead, to step out (to leave to the front of some group) [with z (+ genitive) ‘what group’]
5. (intransitive) to leave, to step down (to resign from some group)
6. (intransitive) to flood (of large amounts of liquid; to leave some container) [with z (+ genitive) ‘out of what’]
7. (intransitive) to appear, to show up
8. (intransitive) to demand [with z (+ instrumental) ‘what’]

   Synonym: zażądać

9. (intransitive) to appear (to show oneself publicly)

• wystąpić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• wystąpić in Polish dictionaries at PWN
• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “wystąpić”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
• “WYSTĄPIĆ”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century], 20.08.2009
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “wystąpić”, in Słownik języka polskiego
• Aleksander Zdanowicz (1861) “wystąpić”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1919), “wystąpić”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 7, Warsaw, page 1046
• wystąpić in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego