Polish

edit

Etymology

edit

From u- +‎ spokój +‎ -ić.

Pronunciation

edit
  • IPA(key): /u.spɔˈkɔ.it͡ɕ/
  • Audio 1; uspokoić:(file)
  • Audio 2; uspokoić się:(file)
  • Rhymes: -ɔit͡ɕ
  • Syllabification: u‧spo‧ko‧ić

Verb

edit

uspokoić pf (imperfective uspokajać)

  1. (transitive) to calm, to soothe, to quiet (to make calm)
  2. (reflexive with się) to calm down (to become less excited)
  3. (reflexive with się, of stormy weather) to clear up (to dissipate, to become calm)
    Synonym: wypogodzić się

Conjugation

edit
Conjugation of uspokoić pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive uspokoić
future tense 1st uspokoję uspokoimy
2nd uspokoisz uspokoicie
3rd uspokoi uspokoją
impersonal uspokoi się
past tense 1st uspokoiłem,
-(e)m uspokoił
uspokoiłam,
-(e)m uspokoiła
uspokoiłom,
-(e)m uspokoiło
uspokoiliśmy,
-(e)śmy uspokoili
uspokoiłyśmy,
-(e)śmy uspokoiły
2nd uspokoiłeś,
-(e)ś uspokoił
uspokoiłaś,
-(e)ś uspokoiła
uspokoiłoś,
-(e)ś uspokoiło
uspokoiliście,
-(e)ście uspokoili
uspokoiłyście,
-(e)ście uspokoiły
3rd uspokoił uspokoiła uspokoiło uspokoili uspokoiły
impersonal uspokojono
conditional 1st uspokoiłbym,
bym uspokoił
uspokoiłabym,
bym uspokoiła
uspokoiłobym,
bym uspokoiło
uspokoilibyśmy,
byśmy uspokoili
uspokoiłybyśmy,
byśmy uspokoiły
2nd uspokoiłbyś,
byś uspokoił
uspokoiłabyś,
byś uspokoiła
uspokoiłobyś,
byś uspokoiło
uspokoilibyście,
byście uspokoili
uspokoiłybyście,
byście uspokoiły
3rd uspokoiłby,
by uspokoił
uspokoiłaby,
by uspokoiła
uspokoiłoby,
by uspokoiło
uspokoiliby,
by uspokoili
uspokoiłyby,
by uspokoiły
impersonal uspokojono by
imperative 1st niech uspokoję uspokójmy
2nd uspokój uspokójcie
3rd niech uspokoi niech uspokoją
passive adjectival participle uspokojony uspokojona uspokojone uspokojeni uspokojone
anterior adverbial participle uspokoiwszy
verbal noun uspokojenie
edit
adjectives
adverbs
nouns
verbs

Further reading

edit
  • uspokoić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • uspokoić in Polish dictionaries at PWN