rozczyniać
Polish
editEtymology
editFrom rozczynić + -ać. First attested in 1534.[1]
Pronunciation
edit- Rhymes: -ɘɲat͡ɕ
- Syllabification: roz‧czy‧niać
Verb
editrozczyniać impf (perfective rozczynić)
- (transitive, cooking) to cut (to mix flour with water or milk to make dough)
Conjugation
editReferences
edit- ^ Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “rozczyniać”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
Further reading
edit- rozczyniać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- rozczyniać in Polish dictionaries at PWN
- Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “rozczyniać”, in Słownik języka polskiego
- Aleksander Zdanowicz (1861) “rozczyniać”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
- J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1912), “rozczyniać”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 5, Warsaw, page 592