hafa
Chamorro
editEtymology
editCompare Indonesian apa, Hawaiian aha.
Pronoun
edithafa
Icelandic
editPronunciation
editEtymology 1
editFrom Old Norse hafa, from Proto-Germanic *habjaną, from Proto-Indo-European *keh₂p- (“take, seize”).
Verb
edithafa (weak verb, third-person singular past indicative hafði, supine haft)
- (transitive, governs the accusative) to have
- Ég hef ekki tíma í kvöldmat.
- I don't have time for dinner.
- María hefur áhuga á stjórnmálum.
- Maria is interested in politics.
- (transitive, governs the accusative) to hold, to have
- (transitive, governs the accusative) to keep
- (transitive, governs the accusative) to feel
- Hvernig hefurðu það? - Ég hef það fínt.
- How are you doing? - I'm fine.
Usage notes
edit- hafa is most often an auxiliary verb (hjálparsögn) which is followed by the past participle. The participle is in the neuter singular with hafa:
- Ég hef oft gert það.
- I've done it many times.
- When hafa is the main verb it's used to indicate something abstract, e.g. time, experience, interest etc.:
- Note that the verb hafa is not used as the English "have" in the sense of possession of an object. The verb eiga is used in the same way as the verb "have":
Conjugation
editinfinitive (nafnháttur) |
að hafa | ||||
---|---|---|---|---|---|
supine (sagnbót) |
haft | ||||
present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
hafandi | ||||
indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
present (nútíð) |
ég hef / hefi | við höfum | present (nútíð) |
ég hafi | við höfum |
þú hefur / hefir | þið hafið | þú hafir | þið hafið | ||
hann, hún, það hefur / hefir | þeir, þær, þau hafa | hann, hún, það hafi | þeir, þær, þau hafi | ||
past (þátíð) |
ég hafði | við höfðum | past (þátíð) |
ég hefði | við hefðum |
þú hafðir | þið höfðuð | þú hefðir | þið hefðuð | ||
hann, hún, það hafði | þeir, þær, þau höfðu | hann, hún, það hefði | þeir, þær, þau hefðu | ||
imperative (boðháttur) |
haf (þú) | hafið (þið) | |||
Forms with appended personal pronoun | |||||
hafðu | hafiði * | ||||
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. |
infinitive (nafnháttur) |
að hafast | ||||
---|---|---|---|---|---|
supine (sagnbót) |
hafst | ||||
present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
hafandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
present (nútíð) |
ég hefst | við höfumst | present (nútíð) |
ég hafist | við höfumst |
þú hefst | þið hafist | þú hafist | þið hafist | ||
hann, hún, það hefst | þeir, þær, þau hafast | hann, hún, það hafist | þeir, þær, þau hafist | ||
past (þátíð) |
ég hafðist | við höfðumst | past (þátíð) |
ég hefðist | við hefðumst |
þú hafðist | þið höfðust | þú hefðist | þið hefðust | ||
hann, hún, það hafðist | þeir, þær, þau höfðust | hann, hún, það hefðist | þeir, þær, þau hefðust | ||
imperative (boðháttur) |
hafst (þú) | hafist (þið) | |||
Forms with appended personal pronoun | |||||
hafstu | hafisti * | ||||
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. |
strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
nominative (nefnifall) |
hafður | höfð | haft | hafðir | hafðar | höfð | |
accusative (þolfall) |
hafðan | hafða | haft | hafða | hafðar | höfð | |
dative (þágufall) |
höfðum | hafðri | höfðu | höfðum | höfðum | höfðum | |
genitive (eignarfall) |
hafðs | hafðrar | hafðs | hafðra | hafðra | hafðra | |
weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
nominative (nefnifall) |
hafði | hafða | hafða | höfðu | höfðu | höfðu | |
accusative (þolfall) |
hafða | höfðu | hafða | höfðu | höfðu | höfðu | |
dative (þágufall) |
hafða | höfðu | hafða | höfðu | höfðu | höfðu | |
genitive (eignarfall) |
hafða | höfðu | hafða | höfðu | höfðu | höfðu |
Note: The forms hefi — hefir — hefir are fairly rare, but acceptable.
Synonyms
editDerived terms
edit- barnshafandi
- hafa að engu
- hafa að engu (to pay no need to something)
- hafa af
- hafa á gert
- hafa á hendi
- hafa á móti
- hafa á orði (to mention)
- hafa á sér
- hafa bein í nefinu
- hafa betur
- hafa boð
- hafa eftir
- hafa fund
- hafa fyrir
- hafa fyrir rangri sök
- hafa fyrir satt
- hafa fyrir sér í
- hafa fyrir stafni
- hafa gaman af
- hafa hátt
- hafa hátt um
- hafa hjá sér
- hafa hægt um sig
- hafa í frammi
- hafa í heitingum
- hafa í huga
- hafa í sig og á
- hafa í sig og á (to have clothes and food)
- hafa lag á
- hafa með að gera
- hafa með sér
- hafa mikið fyrir
- hafa mikið til síns máls
- hafa mikið undir
- hafa mikið við
- hafa mörg járn í eldinum
- hafandi
- hafa nóg á sinni könnu
- hafa ofan af fyrir
- hafa ofan í sig
- hafa orð á
- hafa rétt fyrir
- hafa rétt fyrir sér
- hafa sig að
- hafa sig allan við
- hafa sig á burt
- hafa sig eftir
- hafa sig í
- hafa sig í burt
- hafa sig í frammi
- hafa sigur
- hafa sig úr
- hafast
- hafast við
- hafa til
- hafa undan
- hafa undir
- hafa upp
- hafa upp á sig
- hafa upp eftir
- hafa uppi á
- hafa uppi á (to find someone, to track down)
- hafa uppi rök
- hafa upp úr
- hafa upp úr sér
- hafa út undan
- hafa út úr
- hafa vaðið fyrir neðan sig
- hafa veður af
- hafa við
- hafa við sig
- hafa vit á
- hafa vit fyrir
- hafa yfir
- hafa það fínt
- hafa það gott
Etymology 2
editSee haf.
Noun
edithafa n
Old Danish
editAlternative forms
edit- hauæ (Jutlandic)
Etymology
editFrom Old Norse hafa, from Proto-Germanic *habjaną.
Pronunciation
editVerb
edithafa (third-person singular present indicative hafir, third-person singular past indicative hafþi)
- (Scania) to have
- c. 1210, "Far þæn man", Scanian Law, chapter 6.
- Far þæn man kunæ ær børn hafir ok […]
- If the man finds a wife, who has children, and […]
- c. 1210, "Far þæn man", Scanian Law, chapter 6.
Descendants
editOld English
editVerb
edithafa
Old Norse
editEtymology
editFrom Proto-Germanic *habjaną (“to have, hold”), ultimately from Proto-Indo-European *keh₂p- (“to take, seize”). Cognate with Old English habban, Old Frisian hebba, Old Saxon hebbian, Old High German habēn, Gothic 𐌷𐌰𐌱𐌰𐌽 (haban).
Pronunciation
editVerb
edithafa (singular past indicative hafði, plural past indicative hǫfðu, past participle hafðr)
Conjugation
editinfinitive | hafa | |
---|---|---|
present participle | hafandi | |
past participle | hafr | |
indicative | present | past |
1st-person singular | hefi | hafða |
2nd-person singular | hefir | hafðir |
3rd-person singular | hefir | hafði |
1st-person plural | hǫfum | hǫfðum |
2nd-person plural | hafið | hǫfðuð |
3rd-person plural | hafa | hǫfðu |
subjunctive | present | past |
1st-person singular | hafa | hefða |
2nd-person singular | hafir | hefðir |
3rd-person singular | hafi | hefði |
1st-person plural | hafim | hefðim |
2nd-person plural | hafið | hefðið |
3rd-person plural | hafi | hefði |
imperative | present | |
2nd-person singular | haf | |
1st-person plural | hǫfum | |
2nd-person plural | hafið |
infinitive | hafask | |
---|---|---|
present participle | hafandisk | |
past participle | hafzk | |
indicative | present | past |
1st-person singular | hǫfumk | hǫfðumk |
2nd-person singular | hefsk | hafðisk |
3rd-person singular | hefsk | hafðisk |
1st-person plural | hǫfumsk | hǫfðumsk |
2nd-person plural | hafizk | hǫfðuzk |
3rd-person plural | hafask | hǫfðusk |
subjunctive | present | past |
1st-person singular | hafumk | hefðumk |
2nd-person singular | hafisk | hefðisk |
3rd-person singular | hafisk | hefðisk |
1st-person plural | hafimsk | hefðimsk |
2nd-person plural | hafizk | hefðizk |
3rd-person plural | hafisk | hefðisk |
imperative | present | |
2nd-person singular | hafsk | |
1st-person plural | hǫfumsk | |
2nd-person plural | hafizk |
Descendants
edit- Icelandic: hafa
- Faroese: hava
- Norwegian Nynorsk: hava, ha; (dialectal) håvå, hå
- Elfdalian: åvå
- Old Swedish: hava, hafwa, haffwa, haffua
- Old Danish: hafa, hauæ
- Old Gutnish: hafa
References
edit- “hafa”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press
- Chamorro lemmas
- Chamorro pronouns
- Icelandic 2-syllable words
- Icelandic terms with IPA pronunciation
- Rhymes:Icelandic/aːva
- Rhymes:Icelandic/aːva/2 syllables
- Icelandic terms derived from Old Norse
- Icelandic terms derived from Proto-Germanic
- Icelandic terms derived from Proto-Indo-European
- Icelandic lemmas
- Icelandic verbs
- Icelandic weak verbs
- Icelandic transitive verbs
- Icelandic terms with usage examples
- Icelandic non-lemma forms
- Icelandic noun forms
- Most used Icelandic verbs
- Icelandic auxiliary verbs
- Old Danish terms derived from Old Norse
- Old Danish terms derived from Proto-Germanic
- Old Danish terms with IPA pronunciation
- Old Danish lemmas
- Old Danish verbs
- Scanian Old Danish
- Old Danish terms with quotations
- Old English non-lemma forms
- Old English verb forms
- Old Norse terms inherited from Proto-Germanic
- Old Norse terms derived from Proto-Germanic
- Old Norse terms derived from Proto-Indo-European
- Old Norse terms with IPA pronunciation
- Old Norse lemmas
- Old Norse verbs
- Old Norse class 3 weak verbs
- Old Norse irregular verbs