drużny

Inherited from Proto-Slavic *družьnъ. By surface analysis, drug +‎ -ny.

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /druʒʲnɨː/
• IPA^(key): (15^th CE) /druʒʲnɨ/

drużny

1. brave, valiant

   Synonyms: mężny, śmiały

   • 1896 [Middle of the 15th century], Lucjan Malinowski, editor, Żywot świętego Błażeja. Zabytek języka polskiego z początku wieku XV,‎^[1], page 322:

     Bødzcye drusznego syercza (nolite timere), dobr<ze>scye poczøly, dobrze doskonaycye, za krotkø møkø wyeszmyecye wyeczne wyesyele

     [Bądźcie drużnego sierca (nolite timere)! Dobr<ze>ście poczęły, dobrze doskonajcie! Za krotką mękę wieźmiecie wieczne wiesiele]

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “drużny”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

From druh +‎ -ny.

• IPA^(key): /ˈdruʐ.nɘ/
• Rhymes: -uʐnɘ
• Syllabification: druż‧ny

drużny (not comparable, no derived adverb)

1. (obsolete) amicable

   Synonyms: przyjazny, zgodny

   Coordinate term: druży

• drużny in Polish dictionaries at PWN