afweren
Dutch
editEtymology
editFrom Middle Dutch afwēren. Equivalent to af + weren.
Pronunciation
editVerb
editafweren
- (transitive) to ward off
- (transitive) to parry, to deflect
Conjugation
edit| Conjugation of afweren (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | afweren | |||
| past singular | weerde af | |||
| past participle | afgeweerd | |||
| infinitive | afweren | |||
| gerund | afweren n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | weer af | weerde af | afweer | afweerde |
| 2nd person sing. (jij) | weert af, weer af2 | weerde af | afweert | afweerde |
| 2nd person sing. (u) | weert af | weerde af | afweert | afweerde |
| 2nd person sing. (gij) | weert af | weerde af | afweert | afweerde |
| 3rd person singular | weert af | weerde af | afweert | afweerde |
| plural | weren af | weerden af | afweren | afweerden |
| subjunctive sing.1 | were af | weerde af | afwere | afweerde |
| subjunctive plur.1 | weren af | weerden af | afweren | afweerden |
| imperative sing. | weer af | |||
| imperative plur.1 | weert af | |||
| participles | afwerend | afgeweerd | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||
Derived terms
editDescendants
edit- → Papiamentu: beraf