Wiktionary

κείρω

Ancient Greek

edit

Etymology

edit

From Proto-Hellenic *keřřō, from Proto-Indo-European *(s)kér-ye-, *ye-present from the root *(s)ker- (“to cut”). Cognate with Old English scieran (English shear), Old Armenian քերեմ (kʻerem, “I scratch”).[1]

Pronunciation

edit
 

Verb

edit

κείρω • (keírō)

  1. to shear, shave, cut hair short
    • The Greek New Testament, Acts 8:32:
      ὡς πρόβατον ἐπὶ σφαγὴν ἤχθη· καὶ ὡς ἀμνὸς ἐναντίον τοῦ κείραντος αὐτὸν ἄφωνος, οὕτως οὐκ ἀνοίγει τὸ στόμα αὐτοῦ.
      He was led as a sheep to the slaughter; and like a lamb dumb before his shearer, so opened he not his mouth.
    • The Greek New Testament, Acts 18:18:
      κειράμενος τὴν κεφαλήν ἐν Κεγχρεαῖς· εἶχε γὰρ εὐχήν.
      having shorn his head in Cenchrea: for he had a vow.
  2. to ravage, waste
  3. to destroy, consume, devour
  4. to cut short, lessen, reduce

Inflection

edit
   Present: κείρω, κείρομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κείρω κείρεις κείρει κείρετον κείρετον κείρομεν κείρετε κείρουσῐ(ν)
subjunctive κείρω κείρῃς κείρῃ κείρητον κείρητον κείρωμεν κείρητε κείρωσῐ(ν)
optative κείροιμῐ κείροις κείροι κείροιτον κειροίτην κείροιμεν κείροιτε κείροιεν
imperative   κεῖρε κειρέτω κείρετον κειρέτων   κείρετε κειρόντων
middle/
passive 		indicative κείρομαι κείρῃ,
κείρει 		κείρεται κείρεσθον κείρεσθον κειρόμεθᾰ κείρεσθε κείρονται
subjunctive κείρωμαι κείρῃ κείρηται κείρησθον κείρησθον κειρώμεθᾰ κείρησθε κείρωνται
optative κειροίμην κείροιο κείροιτο κείροισθον κειροίσθην κειροίμεθᾰ κείροισθε κείροιντο
imperative   κείρου κειρέσθω κείρεσθον κειρέσθων   κείρεσθε κειρέσθων
active middle/passive
infinitive κείρειν κείρεσθαι
participle m κείρων κειρόμενος
f κείρουσᾰ κειρομένη
n κεῖρον κειρόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἔκειρον, ἐκειρόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔκειρον ἔκειρες ἔκειρε(ν) ἐκείρετον ἐκειρέτην ἐκείρομεν ἐκείρετε ἔκειρον
middle/
passive 		indicative ἐκειρόμην ἐκείρου ἐκείρετο ἐκείρεσθον ἐκειρέσθην ἐκειρόμεθᾰ ἐκείρεσθε ἐκείροντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: κερέω, κερέομαι, κερθήσομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κερέω κερέεις κερέει κερέετον κερέετον κερέομεν κερέετε κερέουσῐ(ν)
optative κερέοιμῐ κερέοις κερέοι κερέοιτον κερεοίτην κερέοιμεν κερέοιτε κερέοιεν
middle indicative κερέομαι κερέῃ,
κερέει 		κερέεται κερέεσθον κερέεσθον κερεόμεθᾰ κερέεσθε κερέονται
optative κερεοίμην κερέοιο κερέοιτο κερέοισθον κερεοίσθην κερεοίμεθᾰ κερέοισθε κερέοιντο
passive indicative κερθήσομαι κερθήσῃ κερθήσεται κερθήσεσθον κερθήσεσθον κερθησόμεθᾰ κερθήσεσθε κερθήσονται
optative κερθησοίμην κερθήσοιο κερθήσοιτο κερθήσοισθον κερθησοίσθην κερθησοίμεθᾰ κερθήσοισθε κερθήσοιντο
active middle passive
infinitive κερέειν κερέεσθαι κερθήσεσθαι
participle m κερέων κερεόμενος κερθησόμενος
f κερέουσᾰ κερεομένη κερθησομένη
n κερέον κερεόμενον κερθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: κερῶ, κεροῦμαι, κερθήσομαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κερῶ κερεῖς κερεῖ κερεῖτον κερεῖτον κεροῦμεν κερεῖτε κεροῦσῐ(ν)
optative κεροίην,
κεροῖμῐ 		κεροίης,
κεροῖς 		κεροίη,
κεροῖ 		κεροῖτον,
κεροίητον 		κεροίτην,
κεροιήτην 		κεροῖμεν,
κεροίημεν 		κεροῖτε,
κεροίητε 		κεροῖεν,
κεροίησᾰν
middle indicative κεροῦμαι κερῇ κερεῖται κερεῖσθον κερεῖσθον κερούμεθᾰ κερεῖσθε κεροῦνται
optative κεροίμην κεροῖο κεροῖτο κεροῖσθον κεροίσθην κεροίμεθᾰ κεροῖσθε κεροῖντο
passive indicative κερθήσομαι κερθήσῃ κερθήσεται κερθήσεσθον κερθήσεσθον κερθησόμεθᾰ κερθήσεσθε κερθήσονται
optative κερθησοίμην κερθήσοιο κερθήσοιτο κερθήσοισθον κερθησοίσθην κερθησοίμεθᾰ κερθήσοισθε κερθήσοιντο
active middle passive
infinitive κερεῖν κερεῖσθαι κερθήσεσθαι
participle m κερῶν κερούμενος κερθησόμενος
f κεροῦσᾰ κερουμένη κερθησομένη
n κεροῦν κερούμενον κερθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἔκειρᾰ, ἐκειρᾰ́μην, ἐκέρθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔκειρᾰ ἔκειρᾰς ἔκειρε(ν) ἐκείρᾰτον ἐκειρᾰ́την ἐκείρᾰμεν ἐκείρᾰτε ἔκειρᾰν
subjunctive κείρω κείρῃς κείρῃ κείρητον κείρητον κείρωμεν κείρητε κείρωσῐ(ν)
optative κείραιμῐ κείρειᾰς,
κείραις 		κείρειε(ν),
κείραι 		κείραιτον κειραίτην κείραιμεν κείραιτε κείρειᾰν,
κείραιεν
imperative   κεῖρον κειρᾰ́τω κείρᾰτον κειρᾰ́των   κείρᾰτε κειρᾰ́ντων
middle indicative ἐκειρᾰ́μην ἐκείρω ἐκείρᾰτο ἐκείρᾰσθον ἐκειρᾰ́σθην ἐκειρᾰ́μεθᾰ ἐκείρᾰσθε ἐκείρᾰντο
subjunctive κείρωμαι κείρῃ κείρηται κείρησθον κείρησθον κειρώμεθᾰ κείρησθε κείρωνται
optative κειραίμην κείραιο κείραιτο κείραισθον κειραίσθην κειραίμεθᾰ κείραισθε κείραιντο
imperative   κεῖραι κειρᾰ́σθω κείρᾰσθον κειρᾰ́σθων   κείρᾰσθε κειρᾰ́σθων
passive indicative ἐκέρθην ἐκέρθης ἐκέρθη ἐκέρθητον ἐκερθήτην ἐκέρθημεν ἐκέρθητε ἐκέρθησᾰν
subjunctive κερθῶ κερθῇς κερθῇ κερθῆτον κερθῆτον κερθῶμεν κερθῆτε κερθῶσῐ(ν)
optative κερθείην κερθείης κερθείη κερθεῖτον,
κερθείητον 		κερθείτην,
κερθειήτην 		κερθεῖμεν,
κερθείημεν 		κερθεῖτε,
κερθείητε 		κερθεῖεν,
κερθείησᾰν
imperative   κέρθητῐ κερθήτω κέρθητον κερθήτων   κέρθητε κερθέντων
active middle passive
infinitive κεῖραι κείρᾰσθαι κερθῆναι
participle m κείρᾱς κειρᾰ́μενος κερθείς
f κείρᾱσᾰ κειρᾰμένη κερθεῖσᾰ
n κεῖρᾰν κειρᾰ́μενον κερθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐκάρην
number singular dual plural
first second third second third first second third
passive indicative ἐκάρην ἐκάρης ἐκάρη ἐκάρητον ἐκαρήτην ἐκάρημεν ἐκάρητε ἐκάρησᾰν
subjunctive καρῶ καρῇς καρῇ καρῆτον καρῆτον καρῶμεν καρῆτε καρῶσῐ(ν)
optative καρείην καρείης καρείη καρεῖτον,
καρείητον 		καρείτην,
καρειήτην 		καρεῖμεν,
καρείημεν 		καρεῖτε,
καρείητε 		καρεῖεν,
καρείησᾰν
imperative   κάρηθῐ καρήτω κάρητον καρήτων   κάρητε καρέντων
passive
infinitive καρῆναι
participle m καρείς
f καρεῖσᾰ
n καρέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἔκερσᾰ, ἐκερσᾰ́μην (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔκερσᾰ ἔκερσᾰς ἔκερσε(ν) ἐκέρσᾰτον ἐκερσᾰ́την ἐκέρσᾰμεν ἐκέρσᾰτε ἔκερσᾰν
subjunctive κέρσω,
κέρσωμῐ 		κέρσῃς,
κέρσῃσθᾰ 		κέρσῃ,
κέρσῃσῐ 		κέρσητον κέρσητον κέρσωμεν κέρσητε κέρσωσῐ(ν)
optative κέρσαιμῐ κέρσαις,
κέρσαισθᾰ,
κέρσειᾰς 		κέρσειε(ν),
κέρσαι 		κερσεῖτον κερσείτην κερσεῖμεν κερσεῖτε κερσεῖεν
imperative   κέρσον κερσᾰ́τω κέρσᾰτον κερσᾰ́των   κέρσᾰτε κερσᾰ́ντων
middle indicative ἐκερσᾰ́μην ἐκέρσᾰο ἐκέρσᾰτο ἐκέρσᾰσθον ἐκερσᾰ́σθην ἐκερσᾰ́με(σ)θᾰ ἐκέρσᾰσθε ἐκέρσᾰντο
subjunctive κέρσωμαι κέρσηαι κέρσηται κέρσησθον κέρσησθον κερσώμε(σ)θᾰ κέρσησθε κέρσωνται
optative κερσαίμην κέρσαιο κέρσαιτο κέρσαισθον κερσαίσθην κερσαίμε(σ)θᾰ κέρσαισθε κερσαίᾰτο
imperative   κέρσαι κερσᾰ́σθω κέρσᾰσθον κερσᾰ́σθων   κέρσᾰσθε κερσᾰ́σθων
active middle
infinitive κέρσαι/κερσᾰ́μεν/κερσᾰμέναι κέρσᾰσθαι
participle m κέρσᾱς κερσᾰ́μενος
f κέρσᾱσᾰ κερσᾰμένη
n κέρσᾰν κερσᾰ́μενον
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: κέκαρκᾰ, κέκαρμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κέκαρκᾰ κέκαρκᾰς κέκαρκε(ν) κεκάρκᾰτον κεκάρκᾰτον κεκάρκᾰμεν κεκάρκᾰτε κεκάρκᾱσῐ(ν)
subjunctive κεκάρκω κεκάρκῃς κεκάρκῃ κεκάρκητον κεκάρκητον κεκάρκωμεν κεκάρκητε κεκάρκωσῐ(ν)
optative κεκάρκοιμῐ,
κεκαρκοίην 		κεκάρκοις,
κεκαρκοίης 		κεκάρκοι,
κεκαρκοίη 		κεκάρκοιτον κεκαρκοίτην κεκάρκοιμεν κεκάρκοιτε κεκάρκοιεν
imperative   κέκαρκε κεκαρκέτω κεκάρκετον κεκαρκέτων   κεκάρκετε κεκαρκόντων
middle/
passive 		indicative κέκαρμαι κέκαρσαι κέκαρται κέκαρθον κέκαρθον κεκάρμεθᾰ κέκαρθε κεκάρᾰται
subjunctive κεκαρμένος ὦ κεκαρμένος ᾖς κεκαρμένος ᾖ κεκαρμένω ἦτον κεκαρμένω ἦτον κεκαρμένοι ὦμεν κεκαρμένοι ἦτε κεκαρμένοι ὦσῐ(ν)
optative κεκαρμένος εἴην κεκαρμένος εἴης κεκαρμένος εἴη κεκαρμένω εἴητον/εἶτον κεκαρμένω εἰήτην/εἴτην κεκαρμένοι εἴημεν/εἶμεν κεκαρμένοι εἴητε/εἶτε κεκαρμένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   κέκαρσο κεκάρθω κέκαρθον κεκάρθων   κέκαρθε κεκάρθων
active middle/passive
infinitive κεκαρκέναι κεκᾶρθαι
participle m κεκαρκώς κεκαρμένος
f κεκαρκυῖᾰ κεκαρμένη
n κεκαρκός κεκαρμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἐκεκάρκειν, ἐκεκάργμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐκεκάρκειν,
ἐκεκάρκη 		ἐκεκάρκεις,
ἐκεκάρκης 		ἐκεκάρκει(ν) ἐκεκάρκετον ἐκεκαρκέτην ἐκεκάρκεμεν ἐκεκάρκετε ἐκεκάρκεσᾰν
middle/
passive 		indicative ἐκεκάργμην ἐκέκαρξο ἐκέκαρκτο ἐκέκαρχθον ἐκεκάρχθην ἐκεκάργμεθᾰ ἐκέκαρχθε ἐκεκάρκᾰτο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

edit

References

edit
  1. ^ Beekes, Robert S. P. (2010) “κείρω”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 665

Further reading

edit
Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=κείρω&oldid=80739541"